საწამლავი ( სრულად )

"-გგონია საერთოდ გყავს დავიწყებული../? შენ სულს არ დავიწყებია, როდესაც ადამიანი გიყვარს მეხსიერება ვერ წაგართმევს.."

ცოდვის ქალაქი (სრულად)

ტყვიას შაითანი ასხამს და სახედაღრეცილი აწერს მასზე დამპალ სახელებს.. საჩვენო ლულა ჯერკიდევ მაშინ გამოჩარხა,ამ დამპალი ცხოვრების ფერხულში რო ჩავებით. წყნარად,მხართეძოზე წამოწოლილი მხოლოდ იმას ელოდება ჩვენგან,როდის შევუხვევთ ცოდვით სავსე ქალაქის ერთ

სიმართლის ტრიუმფი. (სრულად)

ეს ცხოვრება უბრალოდ და უაზროდ გატარებული დღეების, სათების და წუთების გრძელი ჯაჭვი არაა, ცხოვრება თავად გვიბიძგებს გავყვეთ ამ ჯაჭვს რომ სწორი გზითდან არ გადაუხვიოთ და არ გადავარდეთ გზიდან.

მე - ორი [ სრულად ]

- უამრავ ფოტოს გადაგიღებ! - არ მინდა! - მე მაინც გაგაგიღებ! - არ მინდა-მეთქი, ღლაპო! - მაინც ვერ გამექცევი შენი ბებერი ძვლებით, დეი! - ნიკოლოზ! - ნიკელოზ!

მესამე ნაპირი (სრულად)

თოფურიების სახლის ჭიშკარი უცნაურმა ხმამ შეარყია. სოფელში დაძრული ჭორების მიზეზი კარგა ხანია აღარ ყოფილან მათ მეზობლად მცხოვრები ბენდელიანები, თუმცა ახლა რაღაც ნამდვილად შეცვლილიყო. მთელს ქვეყანას გაუგია, როგორ გაუთავისუფლებიათ ბენდელიანი უტა ათ

აკრძალული (სრულად)

“ წყვდიადით მოცულ ხევში დავაბიჯებ, მაგრამ არაფერი მაშინებს, რადგან შენა ხარ ჩემთან”

112 და ბებო (სრულად)

ნუ მოკლედ სირენების ხმა მოგვიახლოვდა და შემოვარდა ეზოშო სასწრაფო, სამაშველო, პატრულის ერთი მანქანა, მეორეც, კრიმინალურის ჯერ ერთი ჯგუფი, მოყვა მეორე. ჩამოდგა ეზოში ექვსი მანქანა.

იმედი წარსულიდან (სრულად)

დიდხანს ვფიქრობდი რა დამეწერა დავალებისთვის. არ ვიცოდი რა თემა ამერჩია. დრო სწრაფად გადიოდა. უკვე ღამის 12 საათი დაწყებულიყო, მე კი ისევ კომპიუტერთან ვიჯექი და ფიქრებით დაღლილს თვალი გამექცა საქართველოს რუკისკენ, რომელიც იქვე, კედელზე ეკიდა.

არასოდეს დაგივიწყებ (სრულად)

ეს ისტორია, რომელიც თორმეტი თუ ცამეტი წლისამ დავწერე, ეხება წყვილს რომელმაც საკმაოდ ბევრი ,,წინაღობა" გადაიტანა ცხოვრებაში,რომ ერთად ბედნიერები ყოფილიყვნენ. განსაკუთრებით ანამ, რომელმაც მშობლები ერთ დღეს დაკარგა და ძმასთან ერთად მოუწია ცხოვრების

განთიადები (სრულად)

ბნელდებოდა. მარჯნისფერი რიდით შემოსილიყვნენ ჭაღარა მყინვარები და გარემოსაც სილურჯე ქურდივით ეპარებოდა, ხის კორომებში ღრმად ჩასახლებულ სოფლის გზაზე ფარებანთებული შავი მანქანა რომ შემოხრიგინდა. ერთადერთი მგზავრი პირველივე მოსახლის ჭიშკართან ჩამოსვა