არასოდეს დაგივიწყებ (სრულად)

ეს ისტორია, რომელიც თორმეტი თუ ცამეტი წლისამ დავწერე, ეხება წყვილს რომელმაც საკმაოდ ბევრი ,,წინაღობა" გადაიტანა ცხოვრებაში,რომ ერთად ბედნიერები ყოფილიყვნენ. განსაკუთრებით ანამ, რომელმაც მშობლები ერთ დღეს დაკარგა და ძმასთან ერთად მოუწია ცხოვრების

განთიადები (სრულად)

ბნელდებოდა. მარჯნისფერი რიდით შემოსილიყვნენ ჭაღარა მყინვარები და გარემოსაც სილურჯე ქურდივით ეპარებოდა, ხის კორომებში ღრმად ჩასახლებულ სოფლის გზაზე ფარებანთებული შავი მანქანა რომ შემოხრიგინდა. ერთადერთი მგზავრი პირველივე მოსახლის ჭიშკართან ჩამოსვა

შენი ფანჯრიდან (სრულად)

- ფარჯიანი მოუკლავთ, საშკა, - ადგილს ვერ პოულობდა სახლში შეჭრილი. - გუშინ ღამე, ხუთი ტყვიით, ხუთივე გულში. - რაო? - საჩხუბრად მომზადებულს დაეკარგა ფერი სახეზე. - დადვაძეების სასიძო, ვაჩე ფარჯიანის ძმა, - თავის თავს შეახსენაო თითქოს მოკლულის

რაც გიწერია ( სრულად )

- გაახსენდა როგორ აღვიძებდა კატოს ღამით კოშმარები და როგორ ხდებოდა იძულებული იმ ადამიანის მკლავებში განაბულს ეძებნა შვება ვისაც მაშინ თვალის დასანახად ვერ იტანდა...

ვარდისფერი ქალბატონი (pink lady) (სრულად)

-შეკვეთას ვაუქმებთ-გავიგე საბას ხმა -რას აკეთებ დამსვი, ბიძია არ წახვიდეთ მოვდივარ -არსადაც არ მიდიხარ მე მომყვები -არა -ბავშვებო მე წავალ-ამბობს ტაქსისტი და მანქანას ძრავს

ზღვისფერები ( ნაწილი პირველი სრულად )

"კარგ ამბებს დრო სჭირდება" ზღვის ტალღები უცნაურად ბობოქრობდნენ, ვიდექი სანაპიროზე ლურჯი ფრიალა კაბით და თმებს ქარი მიწეწავდა,ვუყურებდი მზეს რომელიც იკარგებოდა, იძირებოდა ზღვაში ისე როგორც მე შენი ლურჯი ზღვისფერ თვალების სიღმეში.

როგორ იზომება ბედნიერება..? ( სრულად )

როცა გაქრება ის, რასაც ვუძლებ, ჩამოილევა სიზმარი ავი, მხოლოდ ამას გთხოვ - იქნებ შენს მუხლზე ესვენოს ჩემი დაღლილი თავი... თამაზ ჭილაძე

IL NOSTRO MONDO (სრულად)

,,დედაქალაქმა იხილა სასწაული. კიდევ ერთხელ აღსრულდა სიყვარული.ხილული გახდა მისი ტკბილ-მწარე ნაყოფი. იპოვა,თავისი სამყარო იპოვა!"

მე ვარ სიზმარი (სრულად)

ჩემი ხელები მოიქცია თავის ხელებში. დავხედე. სათუთად მეფერებოდა ჯერ კიდევ მთრთოლვარე თითებზე. ასე, მასთან ახლოს, მახლობლად მყოფი, ალბათ შეეძლო მთელი სამყაროს ბოროტებისგან დავეცავი, მაგრამ ჩემივე თავისგან უსაფრთხოდ ვერასოდეს დამიგულებდა.

სინანული სახელად წარსული (სრულად)

ზაფხულის ცხელი საღამო იდგა. თებეა მეგობრებს დაემშვიდობა, მაგრამ წასვლას ჯერ არ ჩქარობდა. ბარში შემორჩა და სმა განაგრძო. ცოტა ხნის წინ 30 წელი შეუსრულდა. იჯდა და ფიქრობდა, რამდენი სულელური გადაწყვეტილება ჰქონდა მიღებული.