მონატრება, ტკივილი, სიყვარული (სრულად)

ერთი თვე ხდებოდა რაც ელე მონასტერში ცხოვრობდა. თავს მშვენივრად გრძნობდა. დემე გამწარებული ეძებდა მას მაგრამ ვერსად პოულობდა. შემთხვევით ელეს ანალიზის პასუხი იპოვა და მიხვდა რომ ცხოვრების სიყვარულს კარგავდა. განადგურებული იყო, ეშინოდა იმის დაჯერების

ზღვა ვერ გასცდება ნაპირებს..! (ნაწილი I სრულად)

გავცქეროდი ჩაშავებულ,ნაცრისფერ და ტალღებადიდებულ ზღვას.ხოდა ჩავალაგე ტანსაცმელი,ვიყიდე მატარებლის ბილეთები და ყველას ხვეწნის თუ მუდარის მიუხედავად მანც წავედი.რა მინდოდა?!რას ვერჩოდი ჩემს თავს?! ალბათ შინაგანად ვეძებდი.შინაგანად მინდოდა და ამიტომ

აივნებიანი ამბავი (სრულად)

ყოველდღე ასე ვუყურებდით და გვეზიზღებოდა ერთმანეთი. მან იცოდა, რომ მე ვიყურებოდი მისი კორპუსის ყველა ფანჯარაში, როგორც გიჟი, შეშლილი, საკუთარი ცხოვრების არმქონე გოგო მასზე ბევრად მუქი ფერის კანით და არანაკლებ მტრული მზერით.

კოქტეილი (სრულად)

სიახლის დამატება მომინდა და შემდეგ შეფასებების წაკითხვა, ამიტომ გთავაზობთ ჩემს არც თუ ისე ძველ ისტორიას! *** ეკლესიაში ჯვარს ვიწერთ და ღვთისმშობლის ხატთან სანთელს ვანთებ. დიდ მადლობას ვუხდი, ეს ბედნიერი წუთები რომ გამომაცდევინა. ეკლესიიდან,

ოხ სიყვარულო (სრულად)

სამი ბავშვით ქუჩაში ვიდექი და ჩემს ცხოვრებაზე ვფიქრობდი. საერთოდ რატომ გამაჩინა ღმერთმა? რატომ მოვევლინე ამ წყეულ ქვეყანას? ნუთუ იმისთვის რომ მუდამ მარტოობასა და უბედურებაში ვყოფილიყავი? -დედიკო მცივა

მეორედ (სრულად)

კისკისის ხმა ჩამესმის და მინდა სმენადაქვეითებული ვიყო ... ვუყურებ როგორ ეხვევა წითელთმიანი ქალი დათოს და მინდა ბრმა ვიყო ... მიღალატა ... გონება ერთი და იმავეს მიმეორებს . წონასწორობას ვერ ვიცავ და თავის შესაკავებლად კედელს ვეყრდნობი.

ბედის ბრალია!(სრულად)

‘რამოდენიმე წამში შენი კარამელი იმ ქვეყნად წავა’ ოთახიდან გავვარდი,ყველაფერი ბრუნავდა,გული ისე მიცემდა მეგონა გამისკდებოდა მალე,ტელეფონზე ნომერი სულ ხელის კანკალით ავკრიბე,გამეთიშა,ნერვიულობისაგან ხელები გამიოფლიანდა და ძლივს ავკრიბე თავიდან

ადექი და ჩამეხუტე, ყველაფერი გაპატიე ... (სრულად)

-შვილო ეს ადრე თუ გვიან ხომ მაინც მოხდებოდა არა? იცი რა კარგი ხალხია? დამიჯერე სანდრო საკუთარი შვილივით ეყვარებათ -და სანდროს? (გაბრაზებულმა გავხედე) სანდროზე რატომ არ ფიქრობთ? მე რომ ვიშვილო სანდრო? (ჩემი აზრით გახარებულმა გავხედე) -ეგ არ გამოვა

ცრემლიანი ღამეები (სრულად)

-ქრისტი,არ ვიცი,რა გიყო.. -არც არაფერი..უბრალოდ წადი და მარტო დამტოვე,არ მინდა შენი დანახვა,არ მინდა..გესმის?-ხმას ავუწიე და ბალიში ვესროლე. -როცა მოეგები გონს,დამირეკე...

კიდევ ერთი შანსი ,რომ შემიყვარო (სრულად)

ხუთი წლის შემდეგ უკან დაბრუნება ცოტა მაშინებს,მაგრამ მაინც აქ ვარ. სავარაუდოდ იმ შენობის წინ ვდგავარ სადაც ჩემი ძმა არის,მისი ერთ-ერთი მეგობრი ბარის წინ. შესვლას ვერ ვბედავ,მეშინია,ხომ იცით ყოველთ არის ვიღაც ვისი დავიწყებაც არ შეგვიძლია,მე კი