გურული რომანტიკოსი [სრულად]

სანამ ჩვენ ვსაუბრობდით, "განსაკუთრებულ ადგილზეც" მივედით. 6 ბიჭი იჯდა, ნინა გახარებული გაექანა ერთი ბიჭისკენ და როგორც მივხვდი მისი შეყვარებული იყო. გიორგი ერქვა სიმპატიური იყო და ძალიან უხდებოდნენ ერთმანეთს. დანარჩენი ბიჭები

366 (სრულად)

,,შენი წერილის დანახვისას იცი რა ფერებს განვიცდი? ყვითელს, წითელს, ნარინჯისფერს... ეს ფერები კი შენ უნდა გაარკვიო, ჩემთვის რასთან ასოცირდება, შენ ხომ ის უცნობი ხარ, რომელიც ჩემზე უამრავი რამ იცის. ხანდახან მგონია რომ კეთილი ჯადოქარი ხარ, რომელსაც

7 სართული ღრუბლებამდე (სრულად)

ნენეს საფლავზე ვიწექი, ვისკის ბოთლი გვერდით მქონდა მიხუტებული და ღრუბლებს ვუყურებდი. ვიგრძენი ვიღაც რომ წამომადგა თავზე და თვალები დავხუჭე. - ვინც არ უნდა იყო, შენი დანახვა არ მინდა... - წარმოვთქვი ხმამაღლა და ბოთლი დავიყუდე. - ვიცი... - ხმამ

მე - არარაობა (სრულად)

-პასუხისმგებლობის გეშინია?-მკითხა და თვალებში ისე ჩამხედა, მეგონა ჩემს სულს გამადიდებელი შუშით აკვირდებოდა. -არა... ოდნავადაც არა.... -აბა, ოჯახი არ გინდა? -ვერ გამიგებ, გეგა.....

როცა უყვართ არ კარგავენ (სრულად)

მოგესალმებით ყველას ეს ჩემი პირველი ისტორიაა ძალიან მინდა წაიკითხოთ და დააფიქსიროთ თქვენი აზრი კომენტარებში. შენიშვნები რა მოგეწონათ და რა არა რომ გავითვალისწინო შემდეგში. წინასწარ მადლობას გიხდით ყველას

პიცის დამტარებელი ანუ როგორ ვიშოვე ქმარი (სრულად)

სწორედ მაშინ ვნახე პირველად „ის“. პირდაპირ ლექციაზე მომაკითხა (რა ამბიციური სიტყვებია?!) უფრო სწორად აუდიტორიის კარები შემოაღო და... არაფერი უთქვამს. ლექტორი, წითელპომადიანი მარგალიტა, მაშინვე წამოდგა, ცალყბად მოგვიგდო - დავბრუნდებიო და გავის

ცისფერი ფერია (სრულად)

გოგონა 14 წლის გახდა. სურვილი გაუჩნდა ქრისტიანად მონათლულიყო, მაგრამ მამა ისლამის მიმდევარი იყო და სურდა, შვილების მის რჯულს გაჰყოლოდნენ. ამიტომაც გოგონა ჩუმად დადიოდა ეკლესიაში. ერთხელაც მამამ უთხრა, თქვენი მოვლა მარტოს მიჭირს და ცოლი უნდა

ძვირფასო ქმარო! (სრულად)

„იყო და არა იყო რა, იყო ერთი ჩვეულებრივი სიყვარულით შექმნილი ოჯახი, ამ ოჯახს ბედნიერებისთვის მხოლოდ შვილი აკლდათ, ქალიც მალე დარჩა ფეხმძიმედ და მალე ვაჟიც გაუჩნდა... ვიჭს ბაბუას სახელი ვახტანგი დაარქვეს... ბიჭის მესამე დაბადების დღეზე მამა-შვილმა

Chocolate სრულად

"23 ივნისი სარა , სარა, სარა! რად მომენატრა, ხმამაღლა მეთქვა შენი სახელი, როგორც იმ ღამით" ყველა წარწერას ხელისკანკალით ვეხები და ვგრძნობ,როგორ მაწვება ემოცია,როგორ მიხუთავს სულს და მაიძულებს ავტირდე. "13 ოქტომბერი სარა რაღაც მემართება,აუტანელი

მოსიარულე აურზაური (სრულად)

ერთ მშვენიერ დილას გავიღვიძე და დაიწყო ჩემი ამბავი ... რა სისულელეა არც მშვენიერი დილა იყო , არც გავიღვიძებდი საერთოდ შუადღემდე დედაჩემი რომ არ შემოვარდნილიყო ოთახში . გასაოცარი ის არის საერთოდ სახლში რომ იყო.ისე შემეშინდა კივილი დავიწყე