ჩვენ თუ არა ჩვენი შვილები მაინც იქნებიან ერთად (სრულად)

ჩქარი ნაბიჯით მიუყვებოდა სასაფლაოსკენ გზას, სწრაფად გააღო სასაფლაოს კარები და თვალებით დაუწყო ძებმა უკუნით სიბნელეში მუხის ხეს, რომელიც შუაგულში იდგა. გეზი ხისკენ აიღო, ტელეფონი გაუჩერებლად რეკავდა, მაგრამ ახლა არავინ და არაფერი აინტერესებდა ლუკას

მედალიონი (სრულად)

მედალიონი იხსნებოდა კიდევაც... თავიდან ცარიელი იყო მედალიონი, შემდეგ კი ეს სიცარიელე პატარა გოგონას სურათმა დაფარა... მედალიონს,რომ გახსნიდა იქედან პატარა გოგონა უყურებდა უზარმაზარი, ოკეანისფერი უძირო თვალებით, უყურებდა და უღიმოდა...

შეუსრულებელი პირობა [სრულად]

-კარგად, მაშო, ბედნიერ ცხოვრებას გისურვებ, - ისევ ძალით გაუღიმა. აღარ ჰქონდა მის ღიმილს ხიბლი. - ანასტასია მომიკითხე. - თითქოს ძალით ამოიგლიჯა ყელიდანო ისე უთხრა და სწრაფად გატრიალდა, რათა არ შეემჩნია ცრემლმომდგარი თაფლისფერები. გატრიალდა და წავიდა,

მეგობრობა თუ სიყვარული ? (სრულად )

ცხოვრება მოულოდნელობითაა სავსე, ბევრ ტკივილსაც განიჭს და ბევრ სიხარულააც, მთავარია შენ ორივე გამოცადო, ასე იპოვი საკუთარ თავს, მეგობრებს და რაც მთავარია ნამდვილ სიყვარულსაც რომელსაც არ აქვს დასასრული

სერიოზული ხუმრობა [სრულად]

დღეს ზუკას დაბადების დღეა. გაიც დაპატიჟეს თავისთავად, მხოლოდ ახლობლები ვიქნებითო. მათი საახლობლო უამრავი ხალხია - ყველა ბიჭი, მხოლოდ გაი და დეა გოგოები. რას არ გაუძლებ მეგობრების ხათრით... დაპირებისამებრ სამ საათზე დეასთან იყო.

ლესბოსელები (სრულად)

მე ანასტასია ყანჩაველი ვარ. 19 წლის ვსწავლობ სისხლის სამართალზე ბავშვობიდან მიზიდავდა ეს სფერო. მიყვარს ხატვა როგორ ხასიათზეც არუნდა ვიყო სულ ვხატავ.მშობლები ტიპიური ქართველები არიან. ბავშვობიდანვე ტრადიციულად მზრდიდნენ და ბავშვობიდანვე ამარტყეს

ჩემი ქიმიის მასწავლებელი (სრულად)

­-კანჯარაშვილი!-­მკაცრად წარმოთქვა ჩემი გვარი და საჩვენებელი თითი მასწავლებლის მაგიდას დააჭირა. ­-ჩამოდი მერხიდან! სკამზე დაჯექი ნორმალური მოსწავლესავით და დანა შეინახე!-­მიბრძანა. თვალებში არ მიყურებდა.ჩემს ხელში ,,მოთამაშე'' ნივთს მისჩერებოდა.

საუკეთესო მეგობარი (სრულად)

მე ქეთა ახვლედიანი ვარ. 19 წლის. მაღალი, გრძელი წაბლისფერი თმით და მწვანე თვალებით. ბიჭების ყურადღება არასდროს მაკლდა, მაგრამ ახლო ურთერთობას არავისთან ვიჭერდი. მყავს ორი საუკეთესო მეგობარი: ნინა ჯაფარიძე და ცოტნე დევდარიანი. მე და ცოტნე ერთ უბანში

ჰეი მახინჯო ! (სრულად)

ჩემს ოთახში ავირბინე რაც ტანსაცმელი მქონდა ყველა პატარა ზურგჩანთაში ჩავყარე და გავიქეცი..ხო მე სახლიდან გავიქეცი..იმ საშინელ რეალობას გავექეცი რაც ჩემს თავს ხდებოდა. 2 წლის უკან დედა გარდამეცვალა დედა რომელსაც ვაღმერთებდი..და დავრჩი მამასთან ერთად

ჩემს პლანეტაზე სიყვარული ხარ (სრულად)

ასეთი სიცივე ჯერ არ მახსოვს, მოთოვოს მაინც, გავიხარებთ. დედაზე ვღელავ, ამბობს კარგად ვარო და არ მჯერა, სულ თავი სტკივა, სულ წამლებს სვავს, აღარ მინდა მამის შემდეგ დედაც დავკარგო, ახლობლები მაიმედებენ ყველაფერი კარგად იქნებაო, თუმცა მე მაინც ვერ