ალექსი (სრულად)

მე და ალექსი არ ვცხოვრობდით ზღვის პირას. არც „მე და ალექს“-ს უარსებია სინამდვილეში ოდესმე. ჩვენ ქალაქის ერთ ჭრელ ქუჩაზე ვცხოვრობდით სადაც ყველაფერს უმეცარი, უვიცი ბედნიერების ფერი ედო და ყველა უფერული სიხარულით იყო გაჟღენთილი.

''არის რა''-ს პრინციპი (სრულად)

-თანახმა ვარ შეკვეთა მივეცით,მე მსუბუქი სალათი და თეთრი ღვინო შევუკვეთე. -აი ისიც მოვიდა ფეხზე წამოვდექი რომ რუსულად მივსალმებოდი რომ ერთ ადგილას გავქვავდი მომღიმარი დანიელი რომ დავინახე. -გამარჯობა ლიზა -კი მაგრამ შენ ბაკურიანში არ .. -ხო ლიზა

და მაინც,ისევ ერთად (სრულად)

"დადიანი უბრალოდ უყურებდა გოგონას,რომელიც სჭირდებოდა. დადიანი დადიანი იყო,არ უყვარდა ეს დაკონკრეტება,ყველაფერს საკუთარი სახელი რო უნდა ერქვას,ყველაფერი "გაიასნებული" რო უნდა იყოს. ერთი იცოდა,ეს გოგო მისი კოკაინი იყო,პირადი ნარკოტიკი,ჰაერზე უფრო

ზამთარი... (სრულად)

ყველაფერს აქვს დასასრული, სანამ დასასრული იქნება ჯერ უნდა დაიწყოს, მაგრამ იშვიათად არც იწყება ისე სრულდება. არასოდეს მინდოდა ურთიერთობის უცებ დაწყება და უცებვე დასრულება. მინდოდა ყოველთვვის დიდი და მხიარული ბედნიერება მქონოდა, ხოდა ერთ დღესაც

გული ელოდება - სრულად

ქუჩაში მიდიოდა და ლაღი ღიმილით უღიმოდა ყველას და ყველაფერს . როგორც ყოველთვის ვინც კი ღიმილით უპასუხებდა თავს მსუბუქად დაუკრავდა და ფრიალა კაბის ბოლოებზე ხელს წაივლებდა . უყვარს დილის პოზიტიურად დაწყება და დასრულება ხომ საერთოდ . სიცოცხლე მასში ისე

სიყვარულის თერაპია [სრულად]

მეორე დღეს ლევანისთვის საჩუქარი შეარჩია. გამოიპრანჭა, თეთრი, მოკლე სარაფანი და ასევე თეთრი მაღალქუსლიანები ჩაიცვა. თმები კოსად აიწია, ცოტა მაკიაჟიც და მზად იყო. ადგილზე მისულს საკმაოდ ბევრი ხალხი დახვდა. ღიმილით წავიდა ლევანი მისკენ.

ახალი მეზობელი - სრულად

"თვალებში მიყურე" - გაიფიქრა თავისთვის და გაბრაზებული იმაზე , რომ თვალებში კი არა მთელ სხეულზე უყურებდა მამაკაცი იქვე დაგდებულ გასაღებს დასწვდა . -ესეიგი თქვენ ხართ ჩემი ბინის პატრონი ? - ჰკითხა წარბ აწეულმა და თმა ერთ გვერდზე გადაიწია . -აა შენ ხარ

"ნახვამდის" (სრულად)

თუმცა ვის რა ვაგრძნობინო მეც ვეღარაფერს ვგრძნობ მეცც აღარ მჯერა არაფრის.. არც იმის მჟერა რომ გაზაფხულდებაა არც იმის რომ სხვა სეზონიც დადგება ამ ცივი სეზონის გარდა... არაფრის არ მჯერა.. არ მჯერა არც უცნაური დამთხვევების მაგრამ ყველაფერი ხომ მართლაც

საბრალონი (სრულად)

გამარჯობათ,ახლა მე იმ ამბავს გიყვებით,რომელიც ჩემთვის ძალიან მტკივნეულია,და მერწმუნეთ,ეს არ იქნება ბანალური ლავსთორი,თუ ამას ელოდებით,ეს იქნება ჩემი ამბავი,ამბავი,რომელიც 6 წლის წინ,სკოლაში დაიწყო,მაშინ,როცა 18-ის ვიყავი... სკოლაში საუკეთესო

გაუთვალისწინებელი შემთხვევა (სრულად)

რატის 25 წლის იუბილე იყო. მთაწმინდაზე სეირნობდნენ მანქანით. უზარმაზარი საკუთარი სალისკენ გაახედა ხატიამ. -აი იმ სახლს ხედავ? -კი. -ბავშვობიდან ჩემი ოცნებაა, რომ ის სახლი მქონდეს. -ჩემხელა რომ გახდები, უეჭველი გაჩუქებ. რომც ვიჩხუბოთ, მაინც გაჩუქებ.