არარსებული შავი წერტილი (სრულად)

კასასთან მივედი,ნაცნობ რიგთან,ნაცნობი სახე,ნაცობ ხელებში მოქცეული 2 პაჩკა ვინსტონი.გაკვირებული უყურებს საჭმელს,შესამჩნევად ეღიმება.. დახლიდან დამატებით საღეჭ რეზინსა და სნიკერსს ვიღებ,რომელსაც ეგრევე ვხსნი და ვჭამ..ნელნელა ალაგებს პროდუქტს.

ტკივილი. (სრულად)

და მაინც რა ძლიერები ვართ.. როგორ გვეზიზღება და როგორ გვიყვარს ერთმანეთი. როგორ ვკლავთ ყოველ წამს სულერად ერთმანეთს. სულიერი სიკვდილია მწარე, თორემ ბანალური სიკვდილი, როცა მიწას მიებარები ეგ ჩვეულებრივი ყოველდღიურობაა, არც არაფერია გასაოცარი.

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (სრულად)

უფ საშინელებაა გიორგი ,გცემ ხომ შეიძლება ისე, გამაღვიძო რომ ,თავზე წყალი არ გადამასხა?! გიორგი თქო! თვალები გავაღე არ არის არანაირი ,გიო მე ქუჩაში ვწევარ და მაწვიმს ნეტა რა მოხდა?!-გოგონა კარგად ხართ? -ისე იყოს თქვენი მტერი ყველაფერი მტკივა. -ხელი

შანსი არ არის! (სრულად)

ახალი წლებიც მხიარულად ჩაატარესს..თითქოს გადაავიწყდათ კიდევ ზაზას არსებობა,მაგრამ ერთმა ზარმა ადვილად შეძლო ყველასთვის მისი არსებობის შეხსენება.ისევ ამერიკიდან რეკავდნენ..ისევ ის ნომერი..

ღამის 12 მერე.... (სრულად)

ბილეთი ხელში მიჭირავს, სადაცაა გმოაცხადებენ, ჩასხდომა თბილისი-იტალია დაიყოო ,მეც სულმოუთქმნელად ველოდები და ერთ ადგილას ვცქმუტავ!... რა ბედნიერებაა, მეღირსა როგორც იქნა! იტალიაში მოგზაურობა ჩემი ოცნება იყო ბავშობიდანვე, მაგრამ ეხლა უფო ის ფაქტი

ყველაფერი ხდება (სრულად)

ყველაზე მეტად თვალში მისი არანორმალურად გარუჯული სხეული მხვდებოდა დეკემბრის შუა რიცხვებში. მარცხენა, საათიანი ხელი მაგიდაზე ჩამოედო, მეორეში კი სიგარეტი გაერჭო. ისეთი შეგრძნება მქონდა, რომ სადაცაა კვამლი ამივიდოდა. გულში გემრიელად გამოვლანძღე და

გვერდი-60.სიტყვა-მიყვარხარ (სრულად)

ყველა ადამიანის ცხოვრებაში დგება მომენტი,როცა ღამის 3 საათზე გეღვიძება,გახედავ სავსე მთვარეს და შიში გიპყრობს. შიში შენი უინტერესო ცხოვრებისა და განვლილი უფერო დღეეების.გახედავ იქვე გადაშლილ წიგნს და სიბრაზე გიპყრობს.მიდიხარ და ხურავ,მაგრამ აზრი არ

შემზარავი მარტოობა (სრულად)

,,დაეცი?-უნდა წამოდგე! დამარცხდი?-უნდა იბრძლო! მოკვდი?-მკვდარმაც უნდა იცოცხლო!" *** მოსიარულე მკვდარს დამსგავსებოდა ლიზა.მისი შემხედვარე ადამიანს სიცოცხლის სურვილი გაუქრებოდა.წარმოგენა შეეცვლებოდა ვარდისფერი სათვალიდან შემყურესაც ცხოვრებაზე.

სასჯელი არაფრისთვის , ანგელოზიც წავიდა (სრულად)

გათენდა მორიგი დილა და ისევ იმაზე ფიქრობ, თუ როგორ ასიამოვნო საკუთარ თავს სხვისი უბედურების ფასად, ძალიან რთულია, როდესაც მარტოობის სავანეში ხარ და ირგვლივ არავინ გყავს,ვისაც ეყვარები,ვინც რჩევას მოგცემს,ვისაც თუნდაც გაუბრაზდები ან ვინც

შუაღამით (სრულად)

ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა ჩემი შეყვარებული და მეგობარი ერთად გამოვიჭირე. მე და ცოტნე ცოტა ხანში ქორწილსაც ვგეგმავდით, თუმცა დიდი გამოცნობაც არ სჭირდება იმ ფაქტს რომ აღარ შედგა. მაშინვე თავქუდმოგლეჯილი გამოვიქეცი. ამ ამბის შემდეგ დეპრესია მქონდა.