სუფსის ნაპირებთან (სრულად)

თბილისი 30 ნოემბერი 20:05 საათი „-ოცდაცამეტი წლის სოფია ნაჭყებია გარდაცვლილი იპოვეს თავის ბინაში,სამართალდამცავები შემთხვევის ადგილზე უკვე ერთი საათია იმყოფებიან, ჩვენი ჟურნალისტი გვერთვება დანაშაულის ადგილიდან, მარიამ გისმენთ!-მისაღებ ოთახში

განსაკუთრებული პაციენტი (სრულად)

აღშფოთებული.. დიახ, სწორად გაიგეთ. გოგონა, რომელმაც ყველა პლასტიკური ქირურგის ნერვული სისტემა დაანგრია, არარსებული ნაკლი იპოვა და მათ პაცინეტებში ეჭვები გააღვიძა, ახლა, თავის უკანასკნელი მსხვერპლისკენ, ამაყად მიემართება. 'უკანასკნელს' იმიტომ ვამბობ,

სკივრში ჩაკეტილი სიმართლე (სრულად)

-ადრე მუდამ სიმღერით მილოცავდი ხოლმე -ადრე არც შენ იყავი იდიოტი, ახლა კი ხარ! -მიხარია ბრაზი რომ ამოანთხიე, იმედია ბოლომდე გათავისუფლდი

მონათესავე სულები (სრულად)

ჯერ ისევ შუადღის თაკარა მზე იყო, სახლიდან რომ გამოვვარდი. რვა სართული სულ თავპირისმტვრევით ჩავირბინე, აი ისე, თითქოს ვინმე მომდევდა უკან. ისე, გასაკვირი არც იყო რომ გამომკიდებოდა, რადგან ჩემი და აბაზანაში შევიგულე თუ არა, დრო ვიხელთე და დანაზოგი

შერიგება {სრულად}

-ვიბლიანს გადაეცი, მეორედ აგახია ბენდელიანმა ნეაკოთქო. გააზრება ვერ მოვასწარი ისე დაძრა მანქანა. იქ მივდიოდით, სადაც ყველაფერი დაიწყო... წყნეთში...

ისევ მიყვარხარ! (სრულად)

-მენატრება...- იქვე ჯირკზე ჩამოჯდა- მე შვილიკოს ვაბრალებ, ბოლოს და ბოლოს მამაა და ალბათ ამას ენატრება მერე მეც.. -ეგ შვილიკო მანდ რომაა, აი ზუსტად ეგ უკვე მტკიცებაა იმის, რომ სისულელის გამო აირიეთ. გარკვევა გჭირდებათ. სხვა არაფერი. ჩემი ტრისტანა და

ბალზაკის ასაკი (სრულად)

ბალზაკის ასაკი ის ასაკია, რომელსაც უმრავლესობა მტკივნეულად განიცდის. ამ ისტორიაში სამი მეგობრის ამბავი მაქვს მოთხრობილი, მრავალ პრობლემას თუ გამოწვევას ეტთად რომ უმკლავდებიან. მაშ ასე, ბალზაკის დადებითი და უარყოფითი მხარეებით მოვედი.

ახლოს (სრულად)

-მოგონებები? -გულში ვინახავ ბორენა. -მეც შემინახავ?

სხვისი შვილი (სრულად)

-გამოვდივარ, შენ თავს ვფიცავარ! - სწრაფად ვუთხარი ივას, ჩემს ბიძაშვილს. ალბათ უკვე მეცხრედ მირეკავდა, სად ხარ აქამდეო. -რა ზანტი ხარ, ნინა! ცოტა სწრაფად ქენი, დაღამდა. გელოდები, - მითხრა და სანამ ისევ დაზეპირებულ ტექსტს გავუმეორებდი, გამითიშა.

ხმაურიანი სიჩუმე (სრულად)

- მაინც და მაინც მე რატომ მომეცი ეს საქმე?-ცივი იყო მისი ხმა და თვალები. სიგარეტის ანთებით დაკავებულმა კაცმა გვერდულად ახედა. - შენს გარდა იმ გოგოს ვერავის ვანდობდი- ორაზროვნად უპასუხა- ჯერ კიდევ შემრჩენია ადამიანობა.- თვალი ჩაუკრა და სიგარეტი