სულს მოგცემ {II სრულად }

ნებისმიერი ზღაპარი ატარებს ადამიანურ ემოციებს , გვაჩვენებს ჩვენში დამალულ ნათელ და ბნელ ფერებს. იმ არარეალურ გმირში საკუთარ თავს ამოვიცნობთ , რაღაც მსგავსს ვიპოვნით გვეტკინება , გაგვახარებს , იმედს ჩაგვისახავს ან სიმართლეს დაგვანახებს. რეალურ

მეზიზღები არაბულო (სრულად)

ცხოვრება უსამართლოა... ზოგჯერ კი ისეთი სამართლიანი... ჩვენ ადამიანები ვერასდროს მივხვდებით მის დანიშნულებას საბოლოოს. არსებობს უამრავი მოსაზრება და აზრი თუმცა საბოლოო დასკვნა მაინც არავის აქვს თუმცა დამეთანხმებით ეს ყველაზე და ყველაფერზე საინტერესოა.

მე ფრთებს შევისხავ, გპირდები... /სრულად/

"სიტყვებმა ფასი დაკარგეს, ედი. ჩვენ კი ამის შედეგად ერთმანეთი."

აფორიაქებული გრძნობები (სრულად)

ცხოვრება ისე არ გვექცევა ყოველთვის,როგორც ჩვენ გვინდა.მაგრამ ვიბრძვით, ზოგჯერ ვერც ვიბრძვით და ვართ ასე კიდეზე ან უსასრულობაში გადავვარდებით ან კიდევ ეჰ, ან კიდევ ვინ იცის სად...

ციცინათელები (სრულად)

აუჩქარებლად დგავდა ნაბიჯებს გაყინულ,გამომშრალ თოვლში.ენით გამოუთქმელ სიამოვნებას ანიჭებდა ხმა როდესაც თოვლი მის ნაბიჯებს ნებდებოდა და სკდებოდა,იბზარებოდა.ეგონა საკუთარი ძვლების ფშვნის ხმა ჩაესმოდა,გულის სიღრმეს უკვირდა კიდევაც თუ ამდენი ძვალი

თავხედი თაგვი (სრულად)

-ადგები თუ გადმოგაგდო აბაა - ყვირილით შემორბის ჩემ ოთახში ანა და როგორც ყოველთვის ვხდები რომ მასთან შეწინააღმდეგებას არანაირი აზრი არ აქვს და ნელა ვდგები ლოგინიდან  თუმცა მაინც ვიწყებ წუწუნს და რათქმაუნდა არაფრის თქმას აზრი არ აქვს მაინც მომიწევს

მერამდენედ, ლი?! /სრულად/

"ახლა მინდა, ლი ხელები მოგაწვდინო, თუმცა ვერ გწვდები... მინდა შენთვის სიტყვები გავიმეტო, თუმცა შენამდე ეს ფრაზები ვერ მოდის... იქნებ ხელები დამიმოკლდა ან ის გამბედაობა, რომელიც მაშინ გაქრა, როდესაც შენ წახვედი და ხანდახან კვლავ ჩემკენ მოილტვოდი?!

თავისუფალი სუნთქვა (სრულად)

მე,რომ ქმარს გავშორდი 20 წლის ვიყავი. მე,რომ 20 წლის ვიყავი,მეგონა სამყარო თავზე ჩამომექცა. მე,რომ მეგონა სამყარო თავზე ჩამომექცა ყველაფერზე დავხუჭე თვალი და დავხარე თავი. მე,რომ 20 წლის ვიყავი,მეგონა დედამიწა აღარ ბრუნავდა,აღარც რაიმე ვერტიკალური

ბრძოლა {სრულად} +18

- ყველაფერი დამთავრდა, შევძელით ამ ბრძოლის დამთავრება. - ჩუმად ჩაილაპარაკა, თითქოს ვინმეს კი არა სივრცეს ესაუბრებოდა. საბოლოოდ ნათქვამმა ამ სიტყვებმა მთლიანად გაანთავისუფლა, სუნცქვაც კი უფრო ადვილი და სასიამოვნო გახადა. საათი ოთხის ცამეტ წუთს

ღამის პაემნები სრულად

დღე პირველი: უჩვეულო სიჩუმეა გარეთ, თუმცაღა რა გასაკვირია, ღამის სამის ნახევარია, მე კი ვერ ვიძინებ. აივანზე გავდივარ და გარეთ ვიხედები, რატომღაც ჩემი სახლის უკან ლამპიონებით განათებულ პატარა პარკზე ვაჩერებ მზერას, თავს უარის ნიშნად ვაქნევ და