მარადიული სიყვარული (სრულად)

თბილისის 1-1 სკოლაში მეთორმეტე კლასში სწავლობდ ერთი ძალიან მიმზიდველი და საყვარელი ბიჭი სახელად ლუკა. ის იყო შავგვრემანი,მაღალი და ნავარჯიშევი. მას ჰყავდა შეყვარებული სახელად მარი რომელიც მისი კლასელი იყო. იმ კლასში ასევე სწავლობდა გოგონა,რომელსაც

ჯანდაბა თქვენს თავს! (სრულად)

მე ვგრძნობდი, ვიღაცა სხვა მიყვარდა. განა ერთი? ორი, სამი ან თუნდაც ოთხი. სული კი მქონდა ცარიელი, მაგრამ გულში ყველა ადგილი შევსებულიყო. საღამოობით, ფანჯრიდან მზის ჩასვლას გავყურებდი. თოვლი დამდნარიყო და მისი ნათება ზოგჯერ ცეცხლისფრად ელავდა. მემგონი

გულმა მიგიღო

რა ვუყო ჩემს შინაგან სიცარიელეს? როგორ შევინარჩუნო ღიმილი თუნდაც სხვებისთვის? ხალხის წინ თამაში არ მიჭირს, ჩემი "კარგად ვარ" არასოდეს იწვევს ეჭვს, მაგრამ საკმარისია მარტო დავრჩე და მორჩა... ჩემი შინაგანი დემონები ჩემს შთანთქმას ლამობენ.

უსაზღვროდ ( სრულად )

უსაზღვრო სიყვარულის ისტორია, რომელიც ჩხუბით იწყება და დიდი ბედნიერებით მთავრდება.თუმცა გიორგისა და ელენეს ბედნიერების წერტილამდე ჯერ ბევრი დაბრკოლება აქვთ გადასალახი.

ფიფქები (სრულად)

-ლაო, ელელე, გესინია და ალავინ მოგტაცოს?-ენა მოუჩლიფა ანდრომ ელენეს, რასაც მისი გაღიზიანება მოყვა და სწრაფი ნაბიჯებით დაიძრებოდა ანდროსკენ, რომ არა მის წელზე მოხვეული ზუკას ხელი -გეყოთ, მე დავიღალე რა თქვენ მაგივრად, სადაც გინდათ იქ წადით-ნერვები

if i die სრულად

-ღმერთის ? -თავი წამოწია და თვალებში ჩამხედა, უცნაური, ჩასისხლიანებული თვალები ჰქონდა-მერედა სად არის შენი ღმერთი? -რას გულისხმობთ? -არანაირი ღმერთი არ არსებობს, თქვენ ქალბატონო ფსიქოლოგო, ამაოდ ცდილობთ ჩემს დახმარებას,

გოა (სრულად)

ჩემი ქორწილიდან მესამე დღეს მივხვდი, რომ ჩემი ქმარი არ მიყვარს. აი ასე, არ მიყვარს. არც თვითონ ვუყვარვარ და რომ არა 31 დეკემბერი არც ერთ სახლში, არც ერთ ოთახში და საერთოდ არც ერთ ქუჩაზე არ ვიცხოვრებდით ახლა. მაგრამ ბედის ირონიაა ალბათ. ვიღაცამ ზემოთ

7 წლის შემდეგ! (სრულად)

დემეტრე კიკნაძე და დუდა ფანგანი ერთ უბანში გაიზარდნენ.15 წლის იყვნენ ნია დემეტრაძე რომ შეუყვარდა ორივეს.ნია დემეტრეს მეგობარი იყო და დუდა უყვარდა, დემეტრეს კი ნია. რათქმაუნდა დუდა ამას ხვდებოდა,

სიცოცხლობანა (სრულად)

ჩაიდანი გაზქურაზე მოათავსა და გაემართა აივნისაკენ, რომელსაც სუსტად შემორჩენილი მზის სხივები ევლებოდა. ქალის ნაბიჯებით გაღრჭიალდა ხის იატაკი, მსუბუქი ტანის რხევით ჩაეშვა დროისაგან მოძველებულ ჩალისფერ სავარძელში. ყველაფერს ეხებოდა იმისი ფიქრები ოღონდ

კატოს სიზმრები (სრულად)

მწვანე მინდორზე, ხის ძირას ვიჯექი. ხის შრიალს ვუსმენდი. უეცრად ავტომანქანა მომიახლოვდა. შავი ფერის, ჩემს წინ გაჩერდა. მიკვირდა, იმ ადგილას როგორ მომაგნეს. მერე ვიღაცამ მომიახლოვდა, ხელი ჩამკიდა და მანქანაში აღმოვჩნდი. იმ უცნობის ერთად, რომელმაც