-რა ბანალურია! (სრულად)

იოსების სახლი აქვე აღმოჩნდა და სულაც არ გამიკვირდა არავინ რომ არ მიპასუხა კაკუნზე, ბრახუნზე და ზარზე.ბოლო გამოსავალი ისევ ის ვიღაც მეგობარი მრჩებოდა.ზარი რომ გავიდა თითქოს ამოვისუნთქე-გისმენთ-გაისმა ბოხი და ნამძინარები ხმა ტელეფონში

კადრი წარსულიდან (სრულად)

ის დედის ერთა იყო, მარტოხელა დედას მის გარდა სხვა არავინ ჰყავდა, არ მითქვამს რომ ფშავიდან იყო? ის მთის შვილი იყო, თავისუფლების მოყვარული, ქალაქი სულს უხუთავდა... ზაფხული დამთავრდა და უნდა დაბრუნებულიყო, მე კი... მე კი შემეშინდა, აქამდე ისე

მხოლოდ ერთი ღამე /სრულად/

სანდროს მის წელზე ჰქონდა ხელი მოხვეული და ყელს უკოცნიდა -გოგო რომ არ არის რა უნდა ვქნათ ? -მეოთხეზეც უნდა ვიზრუნოთ ... ხომ ხედავ რა კარგი გამოდის სულ რამდენიმე კომპონენტია საჭირო -მე , შენ და მხოლოდ ერთი ღამე!

გულისცემა (სრულად)

ჩვენი კავშირი ყოველგვარ წესებს რომ არღვევდა,ჩვენც ვიცოდით.. რომ გავგრძელდით და ხალხში ერთად გამოვჩნდით,ჯვარს გვაცვეს ლამის.

უკანასკნელი ოცნება (სრულად)

თვალი რომ გავახილე უკვე ვიგრძენი რომ სუნთქვა მეკვროდა, ჰაერი არ მყოფნიდა. გავიხედ-გამოვიხედე , სიბნელეა, არც რამის ხმა ისმის, წამოწევაც კი ვცადე ,მაგრამ უშედეგოდ, ვერაფერს ვგრძნობ. ვხვდები რომ რაღაც რიგზე ვერ არის.

ჩემთვის გაჩენილი (სრულად)

-სამყაროში ყველაზე გულწრფელი,დაუვიწყარი,შეგრძნებადი სიყვარულია. ქალაქგარეთ,პატარა,უმყუდროვესი სახლის ეზოში ვიდექი გასვიანთან ერთად და ვეწეოდით

ღალატო! (სრულად)

ეს ნაწარმოები ეძღვნება ყველა იმ დამიანს რომელიც ასეა გამეტებული ტკივილისთვის. ყველა ქალს რომელსაც ერთი გოჟი ბედნიერებისთვის უამრავი რამის გაწირვა უწევს. მინდა იცოდეთ რომ მიუხედავად ტკივილისა ყოველთვის უნდა ეძებოთ მარცვალი ბედნიერება ისე ცხოვრებას

დაიჭირე წამი {სრულად}

დანამულ ქალაქს ნაცრისფერი მთვარე დანათოდა თავზე და ჩაბნელებულ ქუჩებს შეძლებისდაგვარად ანათებდა. სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ ყველგან არ წვდებოდა მთვარის შუქი. ერთერთ ქუჩაზე,

მარტოხელა დედა. სრულად

პალატიდან კარგად ჩანდა,ზაფხულის მშვიდი ღამე როგორ აახმაურეს და გაანათეს ფეიერვერკით ჩემმა გადარეულმა მეგობრებმა.მათთან ერთად იყო ჩემი ძმაც ახალშერთულ მეუღლესთან ერთად. პალატაში გიორგი შემოვიდა.უცნაური შეგრძნება დამეუფლა,ამჯერად ჩემთან

მავნე ჩვევები (სრულად)

სუსტად განათებულ პატარა,მყუდრო ბინაში ორ სხეულს ოთახის კუთხეები დაეკავებინათ და ერთმანეთს თითქმის არ უყურებდნენ. გარემო ნეგატივისგან დამუხტულიყო და სუნთქვა ჭირდა.