ანდროგენი (სრულად)

26 წელი იცხოვრა ლაზრე დადეშქელიანმა, მაგრამ აარასდროს ამ სამყაროში, მისთვის განკუთვნილ ცხოვრებაში მსგავსი სიმშვიდე არ უგრძვნია, მანაც მოხვია ხელები და იგრძნო როგრო თრღოდა ანოს სხეული.

დაცემული ანგელოზი /სრულად/

შემდეგ გოგონა ფანჯრის რაფაზე აცოცდა, თითქოს შეამჩნია მისი მფარველი ანგელოზიო, გაიღიმა და უფრთოდ, უღმერთოდ გადმოეშვა. მან სასუფეველი ვერ დაიმკვიდრა, ის ცოდვის მორევში კვლავ ჩაიძირა. და მაშინ მიხვდა მფარველი ანგელოზი, რომ დაკარგა ის ყველაზე

სიძულვილიდან სიყვარულამდე (სრულად)

სხეულზე დააცოცებდა თითებს, მისი ტანის ყველა დეტალს იმახსოვრებდა, უნდოდა, მარიამი უნდოდა მთელი სხეულით, სულით და გულით.

ძილინებისა უჟმურო (სრულად)

-იქნებ ღიმილი მაჩუქო?-ღიმილს არ წყვეტს ის და თვალებში მიყურებს. -ვერ მომთაფლავთ თქვენი ლურჯი თვალებით, წადით და სალომეს თხოვეთ გაგიღიმოთ-მისი მდივანი შევახსენე, რომელიც ასევე საყვარელი იყო მისი და გაღებული ლიფტის კარიდან ქუსლების კაკუნით გამოვედი.

შიშველი ემოციები (სრულად) +18

საღამოს ბანგკოკის ჰაერი ცხელი იყო, ჰაერში ირეოდა სთრით-ფუდის, შემწვარი წაბლის, მოსაწევის და ალკოჰოლის სუნი. ყოველი კუთხიდან ისმოდა მოგუდული მუსიკა და ნეონის ფერად-ფერადი აბრები გვამცნობდნენ, რომ ქალაქში უამრავი ღამის კლუბი ფუნქციონირებდა.

იდუმალი ბანაკი (სრულად)

-იცი რას ვფიქრობ? -დიდი ხნის დუმოლის შემდეგ წარმოთქვა ლილიამ. -როდესაც ამ დაწყევლილ ბანაკს დავტოვებ შენც ჩემს გვერდით უნდა იყო! მინდა, რომ ჩემს ცხოვრებაში იყო!

Cry baby (მეორე ნაწილი სრულად)

-მე და ერეკლე ცოლ-ქმარი ვართ,… -უი, რას ამბობ, მართლა?-ირონიულად ზიდავს ლილე წარბებს მაღლა და მხოლოდ მაშინ ჩერდება, როცა მხარზე ვჩქბეტ. -მაგრამ…-სიტყვას წყვეტს გოგონა და მზერას ვეღარ გვისწორებს, ალბათ, მობილიზება და სიტყვების გონებაში დალაგება

ნუმა ათქარვენ! (არ დაიკარგო)- {სრულად}

-ჩემო სიყვარულო, შენ მოხვედი, შენ აქ ხარ, ვიცოდი, რომ მოხვიდოდი. -ხო აქ ვარ, შენთან ვარ ჩემო პატარავ. -ათრთოლებულ თითებზე მაკოცა და ჩემს ტუჩებზე გადაინაცვლა. -ნუმა ათქარვენ! (არ დაიკარგო) -მკაცრად ვუთხარი და მის მაისურზე ჩაბღაუჭებული მთლიანად მას

შკვალი. (სრულად)

შკვალი-მოულოდნელად ამოვარდნილი ხანმოკლე ქარიშხალი.მე უკვე აღარ ვხედავდი ზღვას, მხოლოდ თეთრ ნისლს ირგვლივ.და მის სახეს, რომელიც ადგილებში პატარა ხალებითაა დაფარული.ჩვენ - არ ვართ ისინი, ვინც ცარიელ სიტყვებს აგდებენ და ირწმუნებიან " ღრმა, ერთგულ"

რატომ შენ? (სრულად)

-გაწიე, თორემ გავიტან-ისე მიღიმის, ვხვდები გამკეთებელია, ამიტომ ამჯერად წესიერად ვაყენებ და ერთად შევდივართ მოლში. -იმედია ჭკუიდან არ გადამიყვან-მეუბნება და ბეჭებზე ხელს მხვევს -უკაცრავად, აქ იმიტომ წამოგიყვანე რომ დამეხმარო და არა მებუზღუნო,