წერილი შვილს (სრულად)

შენთვის ამის თქმა, იმის რომ სხვა ქალმა გაგაჩინა არასდროს გვდომებია რადგან მე და მამას ყოველთვის საკუთარ შვილს მიგვაჩნდი, განა არ იყავი? რა აზრი აქვს შვილო ვინ გაგაჩინა, მთავარი ის იყო ვინ აგღზარდა. ოთხი დღის იყავი როდესაც პირველად ვაკოცე შენს

კლასელები (სრულად)

-შენ რაღაც ამ ბოლო დროს ხშირად ეცემი, თანაც ჩემს მკლავებში, - დაიწყო ღიმილით და ფეხზე დადგომაში დამეხმარა, მერე კი ლოყაზე მიკრული თმა მომაცილა, - დავიჯერო, ჩემი შარმი ასე მოქმედებს შენზე? - და ამაყად გადაიყარა წინ ჩამოყრილი ქოჩორი თავის გაქნევით.

დუდუ დადიანი (სრულად)

-მინდა. ადგილი სწრაფად გაუცვალა და მანქანა ფრთხდილად დააძვრევინა ადგილიდან. -დაივიწყე რაც მოხდა, უბრალოდ დაივიწყე. -ხელი მაკასკენ გადაწია და საჭეს მოკიდა. -დუდუ არ შეიძლება ესე!

აკრძალული ხილი (სრულად)

-ხო იცი, რომ ჩვენი ოჯახის მტერია ბოლო ხმაზე უღრიალა მამამისმა და კვლავ იგივე შეგრძნება განმეორდა.. გაბრაზებულმა ყველაფერი ძირს დაყარა და სახლიდან გავარდა.. გზიდან ცდილობდა სანდროსთან დაკავშირებას თუმცა ტელეფონი გათიშული ჰქონდა..

მეზობლები (სრულად)

ასეა,როდესაც შენს პირველ და ყველაზე ძვირფას ნამდვილ სიყვარულს კარგავ,შემდეგ დარჩენილ ცხოვრებას იმ ადამიანის გვერდით ატარებ,ვინც არ გიყვრას,სამაგიეროდ კარგად ეწყობი,თავს მასთან დაცულად გრძნობ

ანტონი (სრულად)

გავედი გარეთ ავიხედე ზევით,ცაში, რომელიც ულამაზესი იყო, არასოდეს არ დავკვირვებულვარ მის წმინდა ლურჯფერს, პატარა შავი ღრუბელიც კი არ იყო, არადა რამდენიმე საათია რაც გათენდა,მათრობდა გაზაფხულის ნათება და სურნელი...სულ ერთი იყო სად

ჭავჭავაძის მკვლელი (სრულად)

მერე ჭორი გამართლდა, თურმე ჭავჭავაძის მკვლელი, მართლა დაბრუნებულა. უფრო დაკაცებული, უფრო სერიოზული, უფრო ჩაჰქრობოდა სხივი თვალებში, მაგრამ დაბრუნებულიყო...

წყვდიადში ჩაკარგული (სრულად)

-ნუ მაგიჟებ ანასტასია - ჩემი სახელი ისე ვნებიანად წარმოთქვა ლამის ხელებში ჩავადნი -შენს სიგიჟესაც მე ნუ დამაბრალებ - ვუთხარი, შემოვბრუნდი, მის მაიკას ჩავაფრინდი და ქვედა ტუჩზე ვიკბინე -მიწვევ - ამოიხვნეშა და ცეკვა გააგრძელა -მე? რა სისულელეა - უფრო

გრძნობები (სრულად)

კარში იდგა, მხოლოდ შარვალი ეცვა...საოცრად ესთეტია, იცის რა უნდა გამოაჩინოს და როგორ, ტატუირებებიც კი ისე აქვს განლაგებული წელსზემოთ სხეულზე, დანახვისთანავე ჩემი აზროვნების უნარი დაბლოკა :) შევაბიჯე და იქვე გავჩერდი, კარი დინჯად დახურა, მერე კი

cry baby (სრულად, ნაწილი 1)

მზეზე არხეინად ვწევართ მე და ლილე, სკოლის ეზოში მწვანე ბალახზე წამოკოტრიალებულები და მზეს ვუყურებთ. მართალია, თვალს გვჭრის, მაგრამ მაინც ლამაზია. როცა დიდი ხნით უყურებ, მერე ნამდვილად არჩევ მის კონტურებსა და სიმრგვალეს, იმასაც, თუ როგორი ყვითელი და