დაცემული სულის გამოძახილი (პირველი და მეორე თავები)

-მთავარია გაიღიმო- ვიგრძენი , რომ ჩემი ბაგეები გაიპო და ნაზი, მცირე ღიმილიც შემეპარა. განა მისი თვალების შემხედვარე შემეძლო ყოველი მისი ნათქვამი სიტყვა არ მერწმუნა? რა თქმა უნდა, არ შემეძლო. ტაქსი დაიძრა , როგორ არ მინდოდა მზერა მომეშორებინა,

სულის ტკივილი

როდესმე სული გტკიებიათ?ისე რომ ყვირილი გდომებიათ მაგრამ არ შეგძლებიათ. როდესმე ისე გტკიებიათ სული რომ ყველანაირი ტკივილი გადაეფარა?ეს სულ სხვა ტკივილია,არცერთი ფიზიკური ტკივილი მას არ შეედრება,ახლოსაც კი არ მოვა საერთოდ.ეს არის ენით აუღწერელი

პოეზია – სულის მდგომარეობა

დაგიკოცნი მოციმციმე თვალებს უნებურად თუ გავბედავ კოცნას, დრო და დრო თუ ეჭვები მაწვალებს, შენ თვალებმა კვლავ იმედი მომცა, გამიღვიძა გულში ბრძოლის ჟინი ის მიმქრალი ცეცხლი გამიღვივა, მეც მარტივით ამირია ტვინი შენ და მარტი ერთად მათბობთ მცივანს

სულის სარკე (თავი II)

ყოველი დღე მოულოდნელობებითაა სავსე.არ იცი რაა უნდა ელოდო,ამიტომ ცხოვრების დაგეგმვა ძალიან რთული,თითქმის შეუძლებელია.თუმცა შეიძლება დაგეგმო თუ როგორ გაატარო საღამო მეგობრებთან ერთად.სკოლა დავამთავრე.ბევრი ვისწავლე

სულის სარკე (თავი I)

გავიღვიძე.ერთი ჩვეულებრივი დღეა.ავდექი და გავემზადე სკოლაში წასავლელად.მე სკოლიდან შორს ვცხოვრობ,ამიტომ ყოველთვის ადრე ვდგები.ჩემი ცხოვრება არ გამოირჩევა არაორდიინალურობით,ძალიან ჩვეულებრივი თინეიჯერი გოგოს ცხოვრებაა.ინტერესები ორად იყოფა:სწავლა და

სულის ძახილი

იცი ახლა სად მინდა ვიყო? კლდის პირზე, არწივის ბუდესთან ახლოს... იცი ახლა რა მინდა ვიყო? ფრინველი, უსაზღვრო ზეცასთან ახლოს. მე გავფრინდები უღრმეს ზეცაში, წავშლი ზღუდეებს, ოდესღაც დადგენილს.

სულის ვარდო! (6)

ვგრძნობდი მის დაჟინებულ მზერას, რომელიც მთელ ტანს მიბურღავდა, მაგრამ ამასაც გმირულად ვუძლებდი... უცებ სახეზე შეხება ვიგრძენი. თითებს დაატარებდა უმისამართოდ ჩემს სახეზე და ისე ჩუმათ ბუტბუტებდა, რომ ორ სანტიმეტრშიც კი არ მესმოდა... სამაგიეროდ, მისი

სულის ვარდო! (5)

ღამე ჩაბჟირებულმა ვიბრაციამ გამომაფხიზლა. რა უღმერთობაა ძილი მაინც მაცადონ. საცოდავად მივწვდი ტუმბოზე დადებულ ტელეფონს და მწვანე ღილაკს მალევე დავაწექი, თორემ ვიბრაცია ეგრევე ტვინში მირტყავდა. -გისმენთ- ძილისგან ხმა ჩამხლეჩვოდა -კარები გამიღე

სულის ვარდო! (4)

მთელი ღამე ისე მეძინა, რომ გათენება ვერც გავიგე. უცებ ვიგრძენი ძილის სამყაროდან როგორ მაგდებს რაღაც გულის გამაწვრილებელი ხმა... როგორ მიჭირს ხოლმე დილის ძილის დათმობა, თქვენ ვერც კი წარმოიდგენთ. მითუმეტეს როცა უკვე აცივდა და მეც ჩემი თბილი საწოლი

სულის ვარდო! (3)

ამდენი კბენისა და კინკლაობის შემდეგ ძკივს მიაღწიეს ნენესა და ლომისას სახლში. ნენემ ეგრევე შეხსნა სახლის კარები და ჩანთა იქვე მიაგდო. ლომისა მისაღებში იყო დივანზე წამოკოტრიალებული და ტელევიზორს მისჩერებოდა. ნენე უცებ გაექანა და სიცილით ზევიდან დაახტა