სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 3.

-აქ ვერაფერს გიზამ,ყველა შენ გამოგექომაგება სტუმარს  ნუ ჩაგრავო,წამოდი ახლავეს მდინარეზე და წყალში ჩაგგუდავ უხმოდ,შემდეგ წაგიღებს წყალი და სადღაც გამოგრიყავს და მხეცები შეგჭამს,მიწასაც არ გაღირსებ იცოდე. -ვაიმე,ვაიმე გა,გა,გაჩუმდი გოგო აღარ

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 2.

-წააგო?შეუძლებელია,ვისთან იყო პარაში.იკითხა გოგიმ გაკვირვებულმა. -მარიამი იყო მისი მოწინააღმდეგე და მარიამმა წააგებინა,მანაც გამარჯვებული რომ დაიგულა თავი გული წაუვიდა სიხარულისაგან. -მარიამმა მოუგო?კითხვა გაუმეორა ალექსანდრეს გოგიმ. -აბა?მარიამმა

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.თავი 1

-მე როგორ გავბედე და როგორ დაგითხოვე?და თქვენ?თქვენ როგორ გაბედეთ ის რაც გააკეთეთ.მოდიხართ პრეტენზიებით ვითომდა უდანაშაულო ხარ,იმის მაგივრად ამდენი დამამტკიცებელი საბუთი ხელში მიჭირავს ციხეში არ გიკარი თავი,მე მომვარდი და მემუქრები?როგორ მიყურებ

ჩემი სულის ნაწილი,ანუ მორიგი სიცარიელის დასაწყისი.

ჩემი სულის ნაწილი,ანუ მორიგი სიცარიელის დასაწყისი.ინი სწორედ ის ქმნილებები არიან, რომლებიც ქმნიან ჩვენს ცხოვრებას, მათ შეუძლიათ მოულოდნელად გამოჩნდნენ შენს ცხოვრებაში და შემდეგ ასევე მოულოდნელად გაუჩინარდნენ. თითოეული პიროვნება ქმნის საკუთარ

სულის გავლით #2

ლექციები დასრულდა და სახლში წავედი. შიგნით შესულს კაილი დივანზე მწოლიარე დამხვდა, მგონი ეძინა. თითის წვერებზე ავიწიე და ფრთხილად მივუახლოვდი, ზემოდან დავხედე, პატარა ბავშვს გავდა, სახე ახლოს

სულის გავლით #1 (საცდელი)

როგორ შეიძლება ერთმა დღემ შენს ცხოვრებაში ყველაფერი არიოს? როგორ შეიძლება ერთმა დღემ ცხოვრება სამუდამოდ დაგინგრიოს? მამაჩემმა დამირეკა და თავისთან დამიბარა სამსახურში, მეც მივედი, რაღაცის თქმას ცდილობდა მაგრამ სიტყვებს ერთმანეთს ვერ აბამდა. -

ტკივილი სულის სიღრმეში

დაღამდა და ვზივარ ბნელ კუთხეში და უცნაური ფიქრებით შეპრყორბილი ამ ტექსტს ვწერ, არ ვიცი რა მჭირს თითქოს დავიკარგე თითქოს გავიჭედე სივრცეში და გასველის ძიებაში ბევრი დრო გამეპარა, მაგრამ მთავარი ისა რომ შენ დაკარგე ის ვისაც ამდენი ხანი ვეძებდი და ასე

სულის ტკივილი

ბებერი ხის დამსკდარ ქერქზე ჯერ თეთრი პარკუჭი გაჩნდა, შემდეგ დაღამდა, გათენდა, იწვიმა და ,,პატარა საკნიდან“ ისეთი არნახული სილამაზე განთავისუფლა, რომ მისი თვით აფროდიტესაც კი შეშურდებოდა.

სულის სიმწარით

თვალებს ვერ ახელს, ცხელი წვეთები მთელ ტანს წვავს, ძალა გამოცლილი ხელები თვალებისკენ ნელი მოძრაობით მიაქვს და ლიმნის არომატით დამტკბარი ქაფის უსიამოვნო შეხების ჩახშობას ცდილობს, ხელებს ბთელ ტანზე ისმევს თითქოს ცდილობს ჩამოირეცხოს ცოდვები, სიბინძურე,

ჩემი სულის ტკივილი ხარ!

ჩემო სულის ტკივილო, ჩემო განუკურნებელო იარავ! რატომ გამიმეტე ასე? რატომ მიმატოვე? ჩვენს ოცნებებს რატომ უღალატე? რად გახდი ჩემი ტანჯვის მიზეზი? გამაგებინე რით დავიმსახურე? განა საკმარისად არ მიყვარდი?