სხვისი ცოლი (6 თავი)

ნათია მთელი გზა ტიროდა, ვერც გაიგო ეოგორ ჩამოვიდნენ ის და ნიცა თბილისში. ჯერ კიდევ არ ქონდა გადაწყვეტილი როგორ მოქცეულიყი, რა ჯობდა მისთვის და ნიცასთვის, გამბედაობა არ ყოფნიდა პასუხისმგებლობა აეღო არამარტო საკუთარ, არამედ ნიცას მომავალზეც, რადგან

სხვისი ცოლი (5 თავი)

ნათია იქამდე ტიროდა სანამ ნიცა არ შევიდა ოთახში და თმაზე ხელი არ გადაუსვა თავგზააბნეულ გოგონას, რომელიც უმალ წამოჯდა საწოლზე და ცრემლები შემშრალება დაიწყო -ნუ ტირიხარ რა დედიკო-ნიცამ მაშინვე მოიწყინა

სხვისი ცოლი (4 თავი)

თამუნა ძალიან ნერვიულობდა ლაშაზე, ის არასდროს მოქცეულა ასე, ყოველთვის ურეკავდა და აგებინებდა სად იყო

სხვისი ცოლო (3 თავი)

ნათის წარსულის გახსენებამ ღიმილი მოგვარა სახეზე და უნებურად მისი მზერა ისევ ლაშას მწვანე თვალებისაკენ გაიქცა -ვწუხვარ რომ ჩემს გამო სამუდამო ოარა დაგრჩა-ეუბნება ლაშა ღიმილით -არაუშავს-ნათია თვალს არიდებს, უხერხულ სიჩუმეს ლაშას მეგობრები ფანტავენ

სხვისი ცოლი (2 თავი)

ნათიამ დიდხანს ვერ შეძლო დამშვიდება, რაც უფრო მეტს ეფერებოდა ნიცა მით მეტად უჩუყდებოდა გული

სხვისი ცოლი (1თავი)

-კარგი-ნაწყენი ხმით უთხრ დედას და უკან გაყვა.ნელი ნაბიჯით მიიწევდნენ დედაშვილი სახლისკენ, არცერთ არ უნდოდა რომ მალე მისულიყვნენ სახლში, იმ სახლში სადაც მუდამ ტკივილს აყენებდნენ ორივეს, ნათიას ტელეფონმა ისევ დარეკა, მან სწრაფად უპასუხა ქმარს -რას

სხვისი ქალი აივნიდან -10- [ დასასრული ]

მივხვდი იმასაც რომ ნიკიტას არა მხოლოდ ვაღმერთებდი, არამედ ყოველთვის მინდოდა მისნაირი ვყოფილიყავი. კაცი რომლის სიტყვასაც ფასი ექნებოდა, კაცი რომელსაც პატივს სცემდნენ, კაცი რომელსაც არაფრის ეშინოდა და მინდოდა ვყოფილიყავი კაცი რომელიც ყოველთვის სწორად

სხვისი ქალი აივნიდან -9-

დილით უჩვეულოდ ადრე გაგვეღვიძა სამივეს. ანკამ ყავა მოგვიდუღა შემდეგ კი სალათის დაჭრა დაიწყო. მე და საბა მეორე სართულის ვერანდაზე ავედით ყავის დასალევათ და მშვენიერი ხედის საყურებლად. სუფთა ჰაერი და უცნაური სიგრილე იყო. მთები ისე ლამაზად ეფინებოდა

სხვისი ქალი აივნიდან -8-

საავადმყოფოდან საღამო ხანს მსუბუქი ტვინის შერყევითა და მრავლობითი დაბეჟილობებით გამომწერეს. სიმპატიურმა ექთანმა წოლითი რეჟიმი და რამდნეიმე ძლიერი ტკივილგამაყუჩებელი გამომიწერა. თუმცა წოლის დრო არ მქონდა. ანკა მეორე დღე იყო რაც არ ჩანდა, აუცილებლად

სხვისი ქალი აივნიდან -7-

აქამდეც გააზრებული მქონდა, რომ სიკვდილს ვუყურებდი თვალებში ანკასთან გატარებული ყოველი წამით. მაგრამ ისე არასდროს როგორც დღეს. ამ ტკივილებში რომ გავიღვიძე და მივხვდი ეს მხოლოდ მცირედი იყო რისი გაკეთებაც ჩემთვის შეეძლო ანკა დადიანსა და ნიკიტა