ტირანის მახეში #დასასრული

მაინც,როდის ხდება ადამიანი შენთვის ყველაზე ძვირფასი?როდის გრძნობ,როცა გიყვარდება?როდის იცვლება შენში აქამდე შეუცვლელი თვისებები,ღირებულებები?როდის ასწრებს ის,ყველაფრის ქარიშხალივით დატრიალებას?ერთ წელიწადში? ერთ დღეში?ალბათ მაშინ,ყოველი მზერის

ტირანის მახეში #18

საავადმყოფოს დერეფანი სწრაფი ნაბიჯებით გაევლო,ექიმის ნებართვას არც კი დალოდებია ისე შეიჭრა ახლად გადაყვანილი პაციენტის პალატაში,რომელსაც ექთნებიც ვერ აკავებდნენ,თვალებდაქაჩული უყურებდა თეთრ,ქათქათა მატერიაში ჩაფლულ მის სიფრიფანა სხეულს,რომელსაც

ტირანის მახეში #17

ქებურია სწრაფად შევიდა უფროსის კაბინეტში დაკაკუნების გარეშე,ერთიანად დაჭიმული სხეულით,რომელიც ძლივს სუნთქავდა და ქმინავდა,კანდელაკი კი განცვიფრებული უყურებდა მის წინ მდგომს და სავარძლიდან ნელნელა წამოიწია. - ბატონო ალექსანდრე.. შსს მინისტრის

ტირანის მახეში #16

ეკრანზე გამოსახული წითელი ნიშანი,რომელიც რობაქიძის ადგილმდებარეობას დაახლოებით ორმოცი წუთის განმავლობაში ერთ ადგილას გაჩერებულს უყურებდა,მამაკაცს თვალები ელვასავით გაუნათდა,როცა ჯიპიესმა ადგილმდებაორების ცვლილება დაიწყო. - მოიცადე!!! ეს რა

ტირანის მახეში #15

მამაკაცი სახლიდან სწრაფად გავიდა..რაღაც უცნაურმა გრძნობამ გაუღრღნა გული..გრძნობამ და ეჭვებმა,პატარა იმედგაცრუებამაც კი,რომლებიც სხეულს თითქოს ჭიანჭველებით შეესივნენ და ყოველი კანის უჯრედს ჭამდნენ..ამ გრძნობას კიდევ დამატებული სუსხნიანი ქარი,რომელიც

ტირანის მახეში #14 (+18)

ეკრანს მიღმა მომცინარ შაგვრემან ქალს უყურებს მამაკაცი და ტუჩის კუთხეებში ეღიმება სევდიანად,ტკივილი თვალებში ულივლივებს და ცრემლიც კი აღწევს შეუმჩნევლად,აწითლებულ თვალებს რამოდენიმეჯერ ისრესს,მაგიდისკენ იხრება იდაყვებით დაყრდნობილი და ლეპტოპის ეკრანს

ტირანის მახეში #13 (+18)

სახეზე ორივე ხელს ვიფარებ,მუხლებში ვიკეცები და ერთიანად მოკუნტული,მგონია საერთოდ აღარ ვჩანვარ,მხოლოდ ტყვიების გორაობა მესმის კაფელზე,რომელსაც გამაწვრილებელი ხმა გასდის და ხელის გულებს ყურებზე ძლიერად ვიჭერ,მთელი სხეულით ვცახცახებ..

ტირანის მახეში #12

ოჰო..აი ეს მესმის..ამას ჰქვია პირდაპირ ხელში ჩაიგდო ის,რასაც წლებია ეძებ..თუ რა თქმა უნდა მოლოდინი გამიმართლდა.. რა შეიძლება იყოს ამ ბარათში?! მაგრამ იმდენად ძველია..მხოლოდ ჩემს სამსახურში არსებული ლეპტოპის საშუალებით თუ შევძლებ ამის გარკვევას.

ტირანის მახეში #11

- ძალიან მჭირდები..უნდა მოვიდე..მეტი აღარ შემიძლია.. საჭეს ხელს ვარტყავ და სიგნალს ვაძლევ წინ მიმავალ მანქანას,რომელიც ჩემდა სპეციალურად კუსავით მიზოზინებს და მინდა დედის გინებით ავიკლო და თავპირიც გავუერთიანო. მგონი ჩემში საპირისპირო სქესმა გაიღვიძა

ტირანის მახეში #10

ვერც ვგრძნობ,რამდენ ხანს ვარ ალექსანდრეს მარწუხებში მოქცეული,მისი ორგანიზმიდან გამოდევლინი სითბო რომ ჩემსაში იღვენთება და სამუდამოდ იდგამს ფესვებს,ჩემი სხეული კი წინააღმდეგობის მიუხედავად,მაინც ეშვება სასიზმრეთში,მაინც წყდება რეალობას და გონება