სიყვრული და ტკივილი (2თავი)

-სანდრო სად არიან შენები? სულ როგორ აგვიანდებათ? (ალეკო) -აი ჩამოვიდნენ წავიდეთ მალე რა (სანდრო) -პრივეტ ალე, პრივეტ თამთა როგორ ხართ? -კარგად დათო შენ როგორ ხარ? -მეც რავი არამიშავს. აპა წავედით თორე გაცივდა ხინკალი.

სიყვრული და ტკივილი (1თავი)

-სანდრო არ მოდიხარ? -კარგი რა თიკო ერთი წამი მაცადე და წამოვალ. -პირველივე დღეს გინდა სკოლაში დავიგვიანოთ? თან პირველ კლასში, პირველი დღე. მალე ჩამოდი რა გთხოოოვ. -აჰა მეც ჩამოვედი. დაისვენე?-კი დავისვენე. როგორ ხარ? სიმპატიურად გამოიყურები.

ტკივილი წავა და ბედნიერება მოვა (თავი 6)

მიჭირს იმის დაჯერება რომ ჩემს გვერდით აღარ ხარ, აღარ მეფერები თმებზე და აღარ მსაყვედურობ.ყველაფერი შეიცვალა, არაფერია ისევ ისე. მინდა რომ ყველაფერი რაც გადავიტანე დავივიწყო. თუმცა შენაც გესმის რომ ეს შეუძლებელია. ღამე, მშვიდად ძილიც კი არ შემიძლია

ტკივილი წავა და ბედნიერება მოვა (თავი 5)

თუგინდა წავიდეთ სხვაგან სხვა ქვეყანაში გადავსახლდეთ. ისინი ამშვიდებნენ, თუმცა იცოდნენ რომ ეს ანაზე არ მოქმედებდა. ის როგორ ტკივილს გრძნობდა ღმერთმა იცის. ანი ადგა სააბაზანოში გავიდა, კარი ჩაკეტა. წყლის ქვეშ იდგა და ვერაფერს გრძნობდა, ვერაფერს.

ტკივილი წავა და ბედნიერება მოვა (თავი 4)

გაოგნებული ვიყავი, ამ გოგოს რა გრძნობები არ გააჩნია? არც გამომლანძღა ეს როგორ გააკეთეო?არც კი დაუყვირია? და ასე უცებ დამიჯერა? ჰაჰ, დარწმუნებული ვარ მალე მოვარჯულებ. რალამაზი თვალები აქ მაგ ბოქსიორს ჰა? კარგი კი მხია და. ჩემთვის მივდიოდი და თან

ტკივილი წავა და ბედნიერება მოვა (თავი 3)

გახევებული ვუყურებდი,ვუსმენდი და ვერ ვიჯერებდი. ნუთუ კიდევ იგივე გამიკეთა ცხოვრებამ, ისევ გამწირა ისევ უმიზეზოდ. განა მინდა ესეთი ცხოვრება? ღმერთმა იცის მერამდენეჯერ ვეკითხები ამას ჩემთავს, და არა მხოლოდ ამას. უნდა ვიყო ძლიერი, უნდა ვიბრძოლო, არ

ტკივილი წავა და ბედნიერება მოვა (თავი 2)

სკოლაში მისვლისას ლიზა მეგებება: -როგორ ხარ? -კარგად შენ? -ვის ატყუებ ჰა? -არა გოგო რა ვიტყუები,მართლა კარგად ვარ -კაი რა,თვალებზე გეტყობა ყველაფერი -რა თვალები, კაი ღადაობ? -მარიამ,ხო იცი ყველაზე მეტარ რომ მიყვარხარ,მაგრამ ტყუილი არასდროს

ტკივილი წავა და ბედნიერება მოვა (თავი 1)

ცხოვრება ისე არაა მოწყობილი როგორც ჩვენ გვინდა,ყოველთვის დიდი ბედნიერებისთის რაღაც უნდა დავთმოთ, რაღაც რაც ჩვენთის ძვირფასია. ადრე მახსოვს ამბობდნენ "ცხოვრება უსამართლოაო", მართალია ადრე არაფერი მესმოდა, მეგონა რომ ისინი აზვიადებდნენ, არასოდეს

ტკივილი სახელად "სიყვარული" 5-6-7 დასასრული

ლექსო. ვერ ვხვდებოდი როგორ მოვქცეულიყავი, ერთი თვეა უკვე ერთად ვართ მე და ნინო მაგრამ ყოველთვის ვკამათობთ ვერაფერზე ვერ ვთანხმდებით, პატარა გატუტუცებული ბავშვივით იქცევა და არ ადარდებს არაფერი საკუთარი თავის გარდა... სხვის გრძნობებზე არ ფიქრობს...

ტკივილი სახელად "სიყვარული" 4

ნინო თეძოების ქნევით წავიდა ზემოთ... 'ეხ ნინო ბავშვი ხარ მაგრამ მაგიჟებ', კარზე ზარი დარეკეს და გავედი, ჩემი კომპანიის ერთერთი თანამშრომელი იყო. -ბატონო ალექსანდრე თქვენი კომპანიონები წავიდნენ რადგან სინოპტიკოსებმა გვაცნობეს რომ დიდი თოვლია