შემოდგომის ნახანძრალი ტყე

- "ჩამეძინა და საკმაოდ უცნაური სიზმარიც ვნახე.მივრბოდი და ვერ ვერკვეოდი, სად ვიყავი ..."არ დავიწყებ წინასწარმეტყველებას იმაზე, თუ როგორ დასრულდება ყველაფერი. ადრე დავობლდი და ბებიამ გამზარდა. არასდროს მიგრძვნია სიცივე, ან სიღარიბე, მაგრამ მხოლოდ

ტყე

ტყეში ყველაფერი გამოღვიძებას იწყებდა და იქაურობა ცხოვრელების მხიარული შეძახიებით ივსებოდა. მაგრამ ბუნებასთან ერთად იღვიძებდნენ ბნელი არსებები. არსებები, რომლებმაც გაანადგურეს ქალაქები და ქვეყნები. არსებები, რომლებმაც შეცვალეს ისტორიები.

ტყე

შეძრწუნებული ვტრიალდები უკან მაგრამ ვერაფერს ვხედავ,გაოგნებისგან პირი ღია მრჩება ყველა ბედნიერებასთან ერთად მოლანდებებიც დამეწყო ახლა..მშვიდი ნაბიჯით მივდივარ ბანაკამდე და ცეცხლს ვუჯდები,მეორე დღისთვის ყველაფერი დასაგეგმი მაქვს,ჩემს ცხოვრებაში

ტყე +16 IX

კენ ვიხრები,ნიკაპზე ხელს ვახებ და თავს ზევით ვაწევინებ -იქნებ არ არსებობს ნიკ! ის ცოცხალი არსებაა,უფლება აქვს იცოცხლოს..დამპირდი რომ ბელას მოივლი,ახლა ბევრი პრობლემები გვაქვს,ის იდუმალი ტყოური მამაკაცი,ბელას ფეხმძიმობის

ტყე +16 VIII

მღელვარე. -სარა-კარავში თავს თვით მთავარი გმირი ყოფს თავს.შეშინებული ვხტები ფეხზე -შემაშინე,მოდი-ძვრება და ისიც ჩემ წინ დგება

ტყე VII

-ასეა -ვისი სისხლია? -ლუსის-სიცილს ვიწყებ და ვხვდები რომ სენი სწორედ ისეთია როგორც ახლანდელი სარა -რით დაიმსახურა? -ღ ა ლ ა ტ ი თ-ვმარცვლავ

ტყე VI

ხელს -კი-ბენიც იმ წამსვე ჩაცმას იწყებს.ბანაკამდე სირბილით მივდივართ და ბოლოს ნელი ნაბიჯით შევდივართ,ჩოჩქორია რკინის დიდ მანქანასთან,ხალხში ვეკვეტებით და კარებთან ვყოფთ თავს.გაცეცხლებული ნიკი მთელი ძალით ურტყამს სემს,გაგიჟებული ვერ აანალიზებს რას

ტყე +16 V

ვიკვალავ,გულამომჯდარი მიწაზე ვენარცხები მუხლებით და ხალხს ვავლებ თვალს. -სემ,სასმელი მომიტანე ძალიან გთხოვ-ვევედრები ჩემ წინ მდგარს,ისიც ამჩნევს რომ დარდისგან აღარ ვარ და უსიტყვოდ მიდის სასმლის მოსატანად.კოცონთან დადებულ წყლით სავსე ჭურჭელში ვთხრი

ტყე +16 IV

ვხედავ..სად ვარ? სად არიან დანარჩენები? -კარგად არიან,ისინიც შიშვლები-გიჟის ლაპარაკს უფრო გავს ეს ყველაფერი -რატომ დამაბი? -საშიში ხარ

ტყე +16 III

ჯდება.როგორც ჩანს სიცივემ შეაწუხა,ხელებს უშვერს ცეცხლს და გათბობას ცდილობს.ვუახლოვდები და გარდაცვლილ ცხოველს ზევიდან დავყურებ,ახლა პირუტყვებს ჩვენ მეტად ვგავართ,მაგრამ ვერაფერს შევცვლით,შიმშილის საკითხია საზღვარზე მზრუნველი მეორე დანაყოფი კი ხეებს