ტყის ხმა

ღრმად შედიოდნენ ტყეში,მით უფრო ბნელდებოდა,ამას ისიც დაემატა,რომ მთვარე ღრუბლებმა დაფარა და უკუნი სიბნელე იყო,ამ დროს ერთ-ერთი ბავშვის ფანარმა ციმციმი დაიწყო და ჩაქვრა.რიგ-რიგობით მიყვა ანარჩენებისაც და საბოლოოდ სრულ სიბნელეში აღმოჩდნენ.ნიავიც აღარ

ტყის საიდუმლოება (თავი მეშვიდე)

რასაც ვერ დავუკარგავთ, ჩამოსხმული ტანი და ლამაზი მოყვანილობის სახეა. მზესაც კი ეცილება ისეთი ლაღი და კეთილი გამომეტყველება აქვს. შეიძლება ნაზი და წყნარი ჩანდეს, მაგრამ ნუ მოგატყუებთ მისი გარეგნობა, თუ გაბრაზდა მტრისას.

ტყის საიდუმლოება (თავი მეექვსე)

მაღალი, სიმპატიური მამაკაცი, მანქანიდან გადმოვიდა და წელში გამართული, არაჩვეულებრივი მოძრაობით გაემართა სასახლისკენ, რომელიც ტყის პირას მდებარეობდა. მის სახეზე მრისხანების, მის თვალებში კი სიცივის გარდა ვერაფერს დაინახავდით.

ტყის საიდუმლოება (თავი მეხუთე)

- მადლობა, ჩემს საძებნელად, რომ წამოხვედი და მიპოვე. შენ რომ არა, არ ვიცი რა დამემართებოდა. - თბილად გაუღიმა და დაუფიქრებლად ლოყაზე აკოცა. თავისი საქციელი, რომ გაანალიზა ლოყები ბროწეულისფრად აუღაჟღაჟდა.

ტყის საიდუმლოება (თავი მეოთხე)

ბედაური უეცრად, ორ ფეხზე შედგა. ძლივს დაიმორჩილა გოგონამ თავი, რომ არ გადმოვარდნილიყო. ცდილობდა დაემშვიდებინა, მაგრამ ვერ ახერხებდა. უფრო და უფრო, აშინებდა რაღაც და ხმამაღლა ჭიხვინებდა. მისი ხმა ტყეში ექოდ ისმოდა.

ტყის საიდუმლოება (თავი მესამე)

- დაეშვი დედამიწაზე.. ყველაფერმა იცის მობეზრება, მათ შორის ასეთმა ცხოვრებამ. შემდეგ ასეთი სიყვარულიც უფერულდება და ქრება. რჩება მხოლოდ პასუხისგებლობა, რომელიც წყვილი გრძნობს. თან მე ისეთი სიყვარული არ მჭირდება და არ მწამს, რომლის გამოც რამის დათმობა

ტყის საიდუმლოება (თავი მეორე)

წყლის წყურვილმა გამოაღვიძა, თვალების გახელა და ვიღაცის მნათობ თვალებთან წაწყდომა ერთი იყო. ერთი კი წამოიკივლა, შიშისგან თვალები დახუჭა და საბანი გადაიფარა. რამდენიმე წუთის შემდეგ შეშინებულმა ფრთხილად წამოყო თავი. ტუმბოზე ტელეფონს წაწვდა და ფანარი

ტყის საიდუმლოება (თავი პირველი)

ტყეში ქარის სისწრაფით გარბოდა და თან ფოთლების შრიალიც ერთოდა. გრძნობდა რომ ყველაზე საამურ და მაცდურ სუნს უახლოვდებოდა. ტანში სიამოვნების ჟრუანტელი უვლიდა, როდესაც წარმოიდგენდა პირში მოტკბო, მომლაშო გემოს.

სვანეთის ტყის ბნელი ანგელოზი (თავი 13 დასასრული)

მკოცნის და თითქოს სხვაგან მივდივარ. სადღაც შორს მაგრამ არ ვიცი სად. რას მიკეთებს? მეც არ ვეწინააღმდეგები, ხელს კისერში მიცურებს, არ ვიცი რა უნდა ვქნა მაგრამ თითებით მის ყელს ვეხები. ცოტახანში ვეღარ ვძლებ და ვშორდები. – მაპატიე! – უკან იხევს. თავი

ტყის კაცთან მებრძოლი

ტყის ღრეებში ხეტილიასის სამარადისოდ დამიღამდა ტანის ქვემო ფერდებში და როდესაც თვალებით ვიგრძენი წყვდიადი მაჯები ოქროსფრად ამიელვარდნენ და სისხლმა გამინათა ბილიკი. ფეხები დაფარფატებდნენ შავ ზედაპირზე და ციდან ვარსკვლავები ოდნავ ციაგად ანთებულნი