უმანკო ფერებიც ხუნდება ( თავი 9 ) დასასრული

- შენ გყარაულობ? - მე? რატომ? - რომ არ სად წახვიდე. - სად უნდა წავიდე?

უმანკო ფერებიც ხუნდება ( თავი 8 )

ელინამ მხოლოდ ასეთი ნახა ზღვა, ცივი და ბობოქარი. არ უხილავს ხალხით გადავსებული სანაპირო, მომცინარი, ბედნიერი ბავშვების ხტუნვა ნაპირზე.

უმანკო ფერებიც ხუნდება ( თავი 7 )

ელინა მიუახლოვდა და ლოყაზე ხელით შეეხო. - სულ გაყინული ხარ. - არაფერიც, გარეთ ცივა და სხვანაირად როგორ. გაუღიმა და ხელი ნაზად ააღებინა სახიდან.

უმანკო ფერებიც ხუნდება ( თავი 6 )

ელინა კი წინ კამერას უყურებდა, სულ არ დაინტერესებულა ამ გულუბრყვილო ბიჭის საჩუქრით.

უმანკო ფერებიც ხუნდება ( თავი 5 )

საშინელმა თავის ტკივილმა გამოაღვიძა ელინა, საშინლად მოსწყურებია, გამთენიისას წამოდგა სამზარეულოში გავიდა და მაცივრიდან გამოღებული, ცივი წყალი ისე გემრიელად დალია თითქოს ორგანიზმი სიკვდილისგან იხსნაო.

უმანკო ფერებიც ხუნდება ( თავი 4 )

მოდი ყველაფერი ცუდი წარსულში დავტოვოთ და ვიფიქროთ იმაზე თუ როგორ შევძლოთ ცხოვრების გაგრძელება, ამდენი სიბოროტის მიუხედავად.

უმანკო ფერებიც ხუნდება ( თავი 3 )

- ხედავ? უკვე დავსველდი. - აჰ, იმედია როგორმე გამოვისყიდავ, შენდამი ჩემს დანაშაულებებს. - მხოლოდ შენი გაღიმებაც კმარა.

უმანკო ფერებიც ხუნდება ( თავი 2 )

- არავის უნდა ენდო. შენს მსგავსად მეც ვფიქრობდი რა კარგი ადამიანიათქო, თუმცა გვიან მივხვდი, სინამდვილეში ვინ მყავდა გვერდით.

უმანკო ფერებიც ხუნდება

ისტორია მოგვითხრობს ელინას შეახებ, იმაზე, თუ როგორ კარგავს ადამიანი მის თვალში, ხალასით შემკობილ ფერებს. რეალობა ადამიანის ფერს უსათუოდ გაახუნებს.

დედა უმწიკვლო და უმანკო ვარდია!

ქვეყნად დედის ღიმილი მიყვარს მისი სიტყვები მინათებს წყვდიადს მას ჩემი ცხოვრება ნათელში მიაქვს დედას შევადარებ მხოლოდ განთიადს!