ფერები ?! ...16...

რატომ არ მითხარი თუ იყო ვიღაც, თუ გიყვარდა? ან როდის უნდა გეთქვა... რა ირონიაა... ყოველთვის იმას ვიძახდი, მომავლის იმედით ვიცოცხლებთქო... ახლა მეშინია იზი, ლაჩრულად მეშინია უშენოდ ყოფნის. არაფერს გეკითხები... ალბათ იმიტომ რომ პასუხი არ მინდა.

ფერები?! ...15...

ბავშვის მამა ვინ არის?- უცბად გამაცია, დავიბენი... მეგონა ჩემს წეღანდელ ნათქვამს, ცოტას მაინც მიაქცევდა ყურადღებას, მაგრამ შთაბეჭდილება დამჩა თითქოს გულში, ჩემთვის მეთქვას ის სიტყვები და არა ხმამაღლა, მისთვის. რა მეთქვა? რა მეპასუხა? ვიციდი რომ

ფერები ?! ...14...

ალექს- ისეთი ხმით ვთქვი მეც რომ ვერ ვიცანი -იზი...შენ... რატომ არ მითხარი...-საყვედურნარევი ხმით მითხრა და სავარძელში ჩაჯდა. -რა ხდება... რამე სერიოზულია? მე... ისევ ოპერაცია?- ჩამწყდარი ხმით ძლივს გადავაბი სიტყვები, ჩემი გულის ხმას ყურებში ვისმენდი

ფერები ?! ...13...

-აუ იზი, ისე საყვარელი იყავი? პატარა ბავშვივით... ჯერ ხუთი წუთი იდგა და გიყურებდა, მერე მოვიდა-ღიმილით ამბობს და თან მიხუტებს -მერე ვერ გამაფრთხილე?-გაბუსხული ვსაყვედურობ -არა-სერიოზულად მპასუხობს-მერე მე ვეღარ ვიცინებდი... -სულელო-ღიმილით ვუყურებ

ფერები ?! ...12...

-ვინ იყო?-წკრიალა ხმით ეკითხება გოგონა ბიჭს რომელმაც ახლახანს გათიშა ტელეფონი -ამას წინათ რომ გითხარი ერთი გოგოათქო, ბრმაა და მეცოდება -აუ თავი დაანებე რა ნიკა. . . -უბრაზდება გოგონა -ეკა ხომ იცი რომ მიყვარხარ, ნუ ბავშვობ-ისმის თბილი,ბოხი ხმა

ფერები ?! ...11...

მოვიდე?-ცოტა ხანს ჩუმად იყო, შემდეგ კი ასევე ჩუმად წარმოთქვა -არა, არა იზი... ამისთვისაც გმადლობ. -რაღაც აწუხებდა მაგრამ მივხვდი არც თქმა უნდოდა. რომ მივსულიყავი არც მაშინ მეტყოდა, ახლა რომ გავჯიუტებულიყავი და ჩავძიებოდი, არც ეს გამოიღებდა შედეგს

ფერები ?! ...10...

როდემდე უნდა მაიგნორო? გირეკავ ნული, გწერ იმის იმედით ლელა წაიკითხავს და რამეს ეტყვის-თქო მაგრამ ისევ არაფერი. -და რა გინდა, რომ გავაკეთო? მე მომწონს ის რაც ჩემ თავს ხდება და შენ რა პრეტენზიები გაქ?-ნერვებმოშლილი ერთიანად ვეუბნევი და ფეხზეც ვდგები.

ფერები ?! ...9...

-სულაც არა-ღიმილით თქვა- თავს კარგად იცავ-შემაქო და საქმეზე გადავიდა-იზი მოკლედ დანიშნულება ლელას მივეცი, ეს ერთი კვირა ეცადე თავი დაბლა არ დახარო. ერთი კვირის შემდეგ მოხვალ და ბინტების გარეშე წახვალ. ხო კიდევ ერთი. ახლა ოპერაცია გავაკეთე იმ თვალზე

ფერები ?! ...8...

-ნუ გეშინია-საოცრად მზრუნველად მითხრა ისე, რომ ხელი არ მოუშორებია. იმედით ავივსე, ვიცოდი ალექსი გვერდით მედგა, ლელა კი კარს იქით მელოდა ანერვიულებული. ხელები ისე ავწიე მაღლა არ დავფიქრებულვარ, არც ის განძრეულა. სახეზე დავადე... რბილი კანი...ოდნავ

ფერები ?! ...7...

-ნეტავ იზი რაზე ფიქრობს?-ოდნავ ღიმილნარევი ხმა და მეც ადგილზე გაშეშებული უკვე სავარძელს ვეყინები. -არაფერზე,გისმენდი-ურცხვად ვტყუი და ვცდილობ უდარდელი სახე მივიღო -ხოო? კარგი. მიპასუხე მაშინ-ისევ ისეთი ღიმილის მიმართვა და ჩემი ორმაგად დაბნევა. რა