ურეკის მზის ქვეშ (თავი IV)

-ჩემი ჭქვიანი პრინცესა. - თავზე კოცნის ლევანი. (მოიცა რაო? პრინცესაო? მომესმა ხომ?! ახლა გააჩერეთ მანქანა ეს ორი უნდა დავანაწევრო..! რას მიმალავთ ხალხნო?) მკვლელ მზერას ვჩუქნი გაწითლებულ ნუცას, რომელიც

ურეკის მზის ქვეშ (თავი III)

-ცუდად ხარ? - გვერდით მიჯდება და ჩემს ხელს იღებს. მისი ხელი ზედმეტად გახურებულია, რაზეც უარესი ისტერიკა მეწყება. -აუუ, ჩაიწიე რაა... სიცხეს აფრქვევ. - საწყლად ვეუბნები, რაზეც ეცინება. მე მიმიკას არ ვცვლი

ურეკის მზის ქვეშ ( თავი II)

- ნუ დამცინი, ბოროტოო... - მეც მეცინება მის გამომეტყველებაზე. - ცოტათი ფრთხილად უნდა იყო ელზა, მენჯიდან არ ამოვარდე. - ამაზე უკვე ხარხარს ვიწყებთ. ირაკლი ახლოს მოდის და ხელს მიწვდის. ვხვდები რასაც მთავაზობს, ცოტა ხნით გაკვირვებული ვუყურებ, მაგრამ

ურეკის მზის ქვეშ ( თავი I)

თვალის გახელამდე წელზე ვგრძნობ, ვიღაცის ძლიერ მკლავს. სიზმარი მგონია, მაგრამ შემდეგ ვფხიზლდები და ვაანალიზებ, რომ გუში ირაკლის მხარზე თავ ჩამოდებულს დამეძინა და ხელიც, ჩემს წელზე, ამ უკანასკნელს ეკუთვნის. ამის განალიზებისას ვკრთები და ვხედავ, როგორ

თბილისის ცის ქვეშ... სრულად

ჩემი ორი ბედნიერება მათე და ლენკა აბაშიძეები... თურმე თბილისში.თბილისის ცის ქვეშაც შეიძლება ჰპოვო ბედნიერება და სიმყუდროვე ასე რომ ეძებენ სხვადასხვა ადგილებში და მსოფლიოს სხვადასხვა ქვეყნებში.....

თბილისის ცის ქვეშ... დასასრული

განადგურებული გამოვედი საავადმყოფოდან.ექიმის სიტყვები ჩემთვის განაჩენი იყო და გასაჩივრრბას არ ექვემდებარებოდა.აუცილებლელი და გარდაუვალი.ფეხარეული მივაბიჯებდი სამყაროსგან გათიშული ტელეფონი კი რეკავდა და არ ჩერდებოდა.მათე იყო აბა სხვა არავინ მყავდა ამ

თბილისის ცის ქვეშ... თავი 13

აი სიუპრიზი ნამდვილი სიუპრიზი.ჯერ ბოლომდე ვერ შევიგრძენი იმის განცდა რომ ჩემს სხეულში ახალი სიცოცხლე უნდა გაზრდილიყო და მისი ამ ქვეყნად მოვლინების ბედნიერება მხვდებოდა წილად.მათეს რომ ეთქვა,ეს რომ გააზრებული ყოფილიყო დარწმუნებული ვარ არ

თბილისის ცის ქვეშ... თავი 12

მოკლედ იმ საღამოს გიგიმ ითამადა ,ბევრი გვაცინა და გვამხიარულა,კარგად გაუგეს ერთმანეთს ბიჭებმა.ბევრიც დალიეს და იმაიმუნეს,თითქოს დიდი ხანია ერთმანეთს იცნობენო.მერე გიგიმ გიტარა გადმოიღო და სიმრეაც მოგვიძღვნა,მატეც რომ აყვა სასიამოვნოდ გაოცებული

თბილისის ცის ქვეშ... თავი 11

ვიცი რომ გაბრაზდი,ვიცი რომ დიდხანს ებრძოდი თავს მაგის მოსაწერად.მე კი სულ სხვა რამ გიპასუხე.იმიტომ რომ მერჩივნა პირადად მეთქვა რომ მე უფრო მომენატრე,იმ წუთიდან როცა დაგშორდი და სამსახურში წავედი წამებს

ათასი ფენის ქვეშ (5)

ჩემ თვალის კუთხეებს და ლოყებს თითის წვერებით აშორებს ცრემლების კვალს და ისევ იმეორებს იგივეს, მე კი ვუყურებ მას,მის სახის ნაკვთებს და მისი ხელისგულების სითბოს ვგრძნობ კისრის და სახის კიდეებში,