და ქრება ქალი

და ქრება ქალი... ქრება უკვალოდ მივიწყებულ დღეებთან ერთად როს უკანასკნელ საყვარელსაც კუბო მიითვლის... და სასაფლაოს შფოთიანი წყეულ სიმშვიდით ქალის ლეგენდაც უსულგულოდ ცისკენ მიილტვის.

უმოწყალო სევდა რომელიც არ ქრება

ისეთ სამყაროს სადაც, არ იციან რა არის ტკივილი. არ იციან რა არის სევდა; ეჭვი და ყოველგავარი ბოროტება. ხოლო მაშინ იგებენ ყოველივეს როდესაც ვიღაც ვისი ადგილიც იქ არ არის მიდის და მათ ცხოვრებას ანგრევს. მაშინ ყოველივე ხილული.

სიყვარული მოდის,სიყვარული ქრება (თავი 5)

როგორც ყოველთვის უაზროდ ჩაიარა დღემ,მარიამი არ დამინახავს.შესვენებაზე ნიასთან გავედი -არ ჩამოხვალ?ნამცხვარზე და ყავაზე გეპატიჟები გავუღიმე -ოჰ,უფროსო რაღაც უნდა გთხოვო გამეკრიჭა,უკვე ვიცოდი რაც უნდა ეთხოვა -კარგი,კარგი წადი

სიყვარულის მოდის,სიყვარული ქრება (თავი 4)

ჩვულებრივი საღამო იყო,მაგიდებთან ბიზნესმენები და მათი ოჯახები იკავებდნენ ადგილს.ნუგზარმა რამოდენიმე მათგანი გამაცნო და დამტოვა.მიმტანს ერთი ჭიქა შამპანიური ავაცალე და კუთხეში მდგარ ანდრიასკენ გავემართე. -რას შვრები? -ვდგავარ შენ?ცივად მიპასუხა და

სიყვარული მოდის,სიყვარული ქრება (თავი 3)

საბუთები მოვაწესრიგე,მამა არ ჩანდა,გადავწყვიტე ბიჭებისთვის დამერეკა. -ვა,ვის გავახსენდით?! დემეტრე ხმაში გაბრაზებას ვერ მალავდა. -კარგი რა,თქვენი ჩხუბიღა მაკლია სრული ბედნიერებისათვის -კარგი,კარგი!მხოლოდ ნუგზარის ხასიათების გამო გაპატიებთ,სად

სიყვარული მოდის,სიყვარული ქრება (თავი 2)

გამთენიისას ჩამეძინა,დილით კარების გაღების არასასიამოვნო ბგერები ვიგრძენი და ბალიშს ხელები უფრო მჭიდროდ მოვხვიე. -ადექი,დაბლა გელოდებიან.ცალი თვალი გავახილე და კარებთან მდგომ ელენეს გავხედე,ელენე ჩვენთან წლებია მუშაობს,ოჯახის წევრივითაა.მე და ანდრია

სიყვარული მოდის,სიყვარული ქრება (თავი 1)

დაცვამ კარები გაგვიღო და სახლის წინ გავჩერდით,მანქანიდან გადავიდა და სახლში შევიდა,რა გაუძლებს ორ საათიან ლექციას,ან მაკას თვალთმაქცობას,რომ ვითომ ჩემზე ღელავს. როდის შევიცვლები?ან რატო არ ვგავარ ანდრიას,ბიძაშვილს რომელიც მამამ გაზარდა.თვალებს

სიყვარული მოდის,სიყვარული ქრება (თავი 1)

და მერე მათ სიყვარულზე ლეგენდები დადიოდა,თბილისის ყველა უბანში მათზე ლაპარაკოდნენ,ყველა ჟურნალი მათი სურათებით იყო აჭრელებული. თიკა მაისურაძე:გარეგნობით შავგრემანი,საშვალო სიმაღლის,თაფლისფერი თვალებით.დათო(მამამისი) მთელ ქალაქში მესამე კაცი

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 13 თავი

თვალებს ვახელ, საშინელი სუნი მეცა, უკუნი სიბნელეა. ფანჯარაც კი არაა ოთხაში, კარები კი, რომც ღია იყოს მაინც ვერ დავინახავდი. თავი მტკივა, გამახსენდა შეხვედრა ,,უცნობ თაყვანისცემელთან" უფრო მანიაკთან, თავში ჩამარტყა იმ ,, .... " თვალი სიბნელეს

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 12 თავი

ვინმეს გიფიქრიათ როგორ გინდათ სიკვდილი? ან უფრო უარესი ვის გამო გასწირავდით სიცოცხლეს.მარტინ ლუთერ კინგიმ თქვა ,,ადამიანმა არ იცის თუ რისთვის ცოცხლობს მანამ, სანამ არ გაიგებს თუ რისთვის ღირს სიკვდილი". ეხლა როცა იარაღის ლულა ჩემს მიმართ არის