ვიდრე ყვავიან შროშანები [14] [დასასრული]

_სანდრო, გაიღვიძე, აქ ვარ... შენი ელო აქ არის... დავაგვიანე, ძალიან დავაგვიანე, მაგრამ ხომ მოვედი არა? მაპატიებ? შეცდომა ვის არ მოსვლია, მაპატიე რა, გთხოვ მაპატიე რა... ასე არ უნდა მომხდრიყო. ჩვენ ასე არ უნდა გვეცხოვრა სანდრო. მე არ უნდა ვიყო ახლა

ვიდრე ყვავიან შროშანები [13]

_არაფერს ისეთს, რაც არ არის. უბრალოდ აქ იმისთვის მოვედი, რომ ეს გაგეგო, რომ გცოდნოდა შვილი გყავს. ნუ, მხოლოდ სისხლით, თორემ ღმერთმა ნუ ქნას, დაგემსგავსოს_გავიცინე და ორიოდე წამში, მარჯვენა ლოყა ამეწვა... მიხურდა... მტკიოდა... მწარედ გავიცინე,

ვიდრე ყვავიან შროშანები [12]

_და ჩვენთან რა კავშირშია შენი შვილი?_მკითხა სანდრომ გაყინული, უემოციო ხმით. ღმერთო, რა ნაბი,ჭვარია. უფრო მეტად, ვიდრე ადრე. ხმამაღლა გამეცინა და სანდროს შევხედე. _შენთვის არამგონია მნიშვნელობა ქონდეს, მაგრამ იცი სანდრო, ის შენი შვილია_ვუთხარი მე

ვიდრე ყვავიან შროშანები [11]

ლომკა- მტკივნელი, მტანჯველი, მკვლელი და ტკივილიანი. ვერავინ ვერასდროს წარმოიდგენს, რა იყო ეს. როცა გამწარებული აწყდები კედლებს, ხელით კაწრავ მათ და სულიც გეკაწრება ავტომატურად. მერე ეჩვევი, რადგან ხვდები რომ ეს ჩვეულებრივია და შენ ხარ ამის ღირსი.

ვიდრე ყვავიან შროშანები [10]

_სანდრო_ვთქვი, ორივე ხელი მაგრად მოვხვიე და ჩავეხუტე. ისე შემომაჭდო ზურგზე ხელები, რომ ძვლები ამტკივდა, მაგრამ მე უფრო ძლიერად ვეხუტებოდი და თვალებდახუჭული ვცდილობდი ეს ჩახუტება დამემახსოვრებინა. ეს უკანასკნელი ჩახუტება იყო, ვინ იცის, იქნებ არც...

ვიდრე ყვავიან შროშანები [9]

_მეც მიყვარხარ ელო, მართლა მიყვარხარ და რაც არ უნდა მოხდეს, ეს სიტყვა არ არის ყალბი ელო, ამას ვგრძნობ, მიყვარხარ და ეს სიმართლეა, ისეთი სუფთა და წმინდაა, როგორც არავინ, ეს სიტყვაა წმინდა, ჩვენ არ გვგავს ელო, ჩემს და შენს მსგავსად ჭაობში არ ჩაძირულა

ვიდრე ყვავიან შროშანები [8]

_ჩუმად_ქვედა საცვალი ბოლომდე ჩასწია და მეც ქვედა ტუჩზე მაგრად დავირჭე კბილები, რათა ქვემოთ არ ჩასულიყო ხმები. როგორც კი მისი თითი ვიგრძენი და როგორც კი შემოსვლები დაიწყო, გულისცემა საგრძნობლად ამიჩქარდა და თეძოებით წინ ავიწიე, მერე კი ისევ ქვემოთ.

ვიდრე ყვავიან შროშანები [7]

_ვეღარ, სანდრო. ხვალ დილას, ყველაფერი სხვანაირად იქნება. ახლა ღამეა, და მაგიტომ ვართ დიდ გულზე. ხვალ დილას ისევ ისე გავგრძელდებით, როგორც ადრე. _მაშინ დავსულდეთ.

ვიდრე ყვავიან შროშანები [6]

_პატარა ძუ,კნავ! ახლავე გააჩერე მანქანა, შენ არ იცი ვისთან გაქვს საქმე_ღვარძლიანად დამემუქრა და გამიღიმა. გამიღიმა ისე, როგორც მაშინ, ტყეში, როცა შიშველს და განადგურებულს მიყურებდა. გული მერეოდა და ფანჯარა ჩამოვწიე, ყოველი შემთხვევისთვის. _ერთ ბებერ

ვიდრე ყვავიან შროშანები [5]

მოხდეს, მე მაინც მსიამოვნებდა მისი ჩახუტება. _უბრალოდ იცეკვოს, ვულგარულად და გამომწვევად_თქვა რედიმ. უხერხულად გავიხედე განზე და რომ არაფერი შეემჩნიათ, გავიღიმე. ცეკვას მიწა რომ გასკდეს, აღარ ვაპირებ. ბოლოს რომ “ვცადე”, დიდი მარცხით დასრულდა.