უნებლიე შეცდომა (21 თავი)

-რა პოზიტიური ცოლი მყავს_ახლა გოგიმ გადაატრიალა თვალები -მითუმეტეს, დღეს კიდევ ერთხელ დავრწმუნდით რა ხანმოკლე შეიძლება აღმოჩნდეს ცხოვრება, მინდა ღვთის წინაშე გერქვეს ჩემი ცოლი, მინდა ჩემი ნაჩუქარი ბეჭედი გეკეთოს და ჩემად გიგულო.

იმ საღამოს წვიმდა (თავი 6)

-ეს შენ არ გეხება!-ვცდილობდი რაც შეიძლება მკაცრი ვყოფილიყავი და ხმაში არ გამრეოდა ის სისუსტე,რასაც მისი სახლოვე მაგრძნობინებდა.-სწორედაც რომ მე მეხება.ჩემსას თითი არ უნდა დააკარონ!-მისი სიტყვები

ყველაფერს ვიხსენებ 8

-ამან შეიძლება გადაგარჩინოს, გგონია აქ დავტოვებ?-ხელში შეათამაშა საქაღალდე და ისე მიუახლოვდა სუნთქვა დაეფინა სახეზე. თვალებში უყურებდა ევა და თითქოს სადღაც ქრებოდა ქარიშხლები. სიმშვიდე ჟრუანტელად იღვრებოდა სხეულში.

მდიდარი'ც ადამიანია (თავი 3)

ფოთოლცვენა დაიწყო და ამ ლამაზ ფერად ფოთლებს, ქარი დროდადრო აცვენდა ხეებს. ეს პერიოდი განსაკუთრებულად მიყვარს, რადგან რაღაცით ადამიანების ცხოვრებას ჰგავს. ერთხელ ხარ და ალამაზებ იქაურობას

უნებლიე შეცდომა (6 თავი)

წყნარ კაფეში წაიყვანა ლაშამ გოგო, ისე თბილად ექცეოდა, იმდენად დიდ ყურადღებას აქცევდა ბოლომდე თავბრუ დახვეული დადიოდა ნათია, ეგონა იდეალური კაცი ვიპოვე და ნეტა არ გავაფუჭებდე ყველაფერსო. იმ დღეს ცოტა მოწყენილი ეჩვენა კაცი, საუბარში ვერ იყოლიებდა და

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 24)

- დამშვიდდი,ნიკაპი მოაქცია თავის ხელში და თვალებში ჩახედა. - მშობლებში შეიძლება არ გაგიმართლა,მაგრამ ჩემი სახით ძმა გყავს,რომელიც ყველას თავს-პირს გაუერთიანებს,თუ ვინმე გააბრაზებს ჩემს გოგოს!

გარდაცვალება/მე/

წამისმეასედი გჭირდება მაშინ როცა თვალს ხუჭავ.ერთ დღეს დილაადრიან მეც დიდი ბრძოლა გადავიტანე მასთან გამალებით ვებრძოდით ერთმანეთს მაგრამ ბოლოს მან ალუდასავით გაისროლა მე კი შემენგრა გულის ფიცარი მუცალივით.ყველაზე სანატრი და ლამაზი ბოლო წამია

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 20)

- მაქსიმე? ძლივს ამოიჩურჩულა და მამაკაცის ცივ,ცისფერ თვალებს გახედა,რომელიც დაბნეული უყურებდა მას. - არ ილაპარაკო,არ შეიძლება შენთვის დაღლა. - რატომ მოხვედი..

შეიძლება ლექსი ოცნებად იქცეს

ყველაფერი ხომ ამ დღეს დაიწყო იმ გაზაფხულის ლამაზ ფერებში მაშინ დაიწყო ჩვენი ამბავი იმ გაზაფხულის ნათელ დღეებში.

რატომ არ შეიძლება ბედნიერება გტკიდოდეს?!

ბევრი რამ შეიცვალა. ამას წინათ ნახსენები სიტყვები საამურად ტივტივებს გონებაში "არასოდეს დანებდე, ტკივილი დროებითია ტრიუმფი კი სამუდამო." ტკივილი? და რას შეიძლება ვუწოდოთ ტკივილი? ეს მგონი ის გრძნობაა როცა ორგანიზმში ყველაფერი იკუმშება, სუნთქვა