შემომიყვარდი (სრულად)

ყოველთვის აცილებდა მანქანამდე თვალით ბიჭი და ისიც კარგად იცოდა სად მიდიოდა უნივერსიტეტის შემდეგ ქალი. მესამე წელია საკუთარ თავს არ გავს, პირველ კურსზე ისე აიკვიატა საკუთარი თავის შეეშინდა, გაფაციცებით აკვირდებოდა მის თითოეულ მოძრაობას, მიმიკას,

შემომიყვარდი (12 თავი) დასასრული

ნერვიულად მიმოდიოდა ანიტა შემოსასვლელში და ახალ ამბებს ელოდა, გაბრიელი კი ჯერ არ ჩანდა. -იქნებ დაჯდე? თავბრუ დამახვიე_მობეზრებულმა ამოილაპარაკა ნინამ და თავი დივნის საზურგეს გადაადო.

შემომიყვარდი (11 თავი)

-დიახ, დიახ, მაპატიეთ უცებ დავიბენი, მართალია, მე ნამდვილად მიყვარს.-გასაგებია, კარგია, რომ პატივი მეცით და თავად მოხვედით ჩემთან ვიდრე სხვისგან გავიგებდი, მაგრამ ალბათ ხვდებით, რომ უნივერსიტეტის კედლებში უმსგავს საქციელს ვერ მოვითმენ, აქედან

შემომიყვარდი (10 თავი)

-აი თურმე რა, თურმე აქ რა ხდება და შენ რომ ჭურში ზიხარ თურმე გაბრიელ_სიმწრით ჩაეცინა ბიჭს -მაინც რა უნდა ვილაპარაკოთ გეგიზე ანიტა?-მე.. მე არ ვიცი გაბრიელ, ასე არ შემიძლია, 8 წელი ვისწავლე და ვიშრომე გესმის?

შემომიყვარდი (9 თავი)

იმ დღეს საშინელი მზე აცხუნებდა, გაბრიელს აგვიანდებოდა ბარბარეს ახლდა ბაღში, ანიტა დერეფანში ესაუბრებოდა კოლეგებს და ზარის დარეკვას უცდიდა დერეფანში გეგი რომ გამოჩნდა.

შემომიყვარდი (7-8 თავი)

-არა, გაბრიელ, არ გაბედო, გაჩერდი_ვერ მოასწრო ვახომ ბიჭის შეჩერება ისე სწრაფად დაუსხლტა ხელიდან და მხიარულად მოსაუბრებისკენ დაიძრა.-გამარჯობათ პატივცემულო, ბოდიშით რომ გაწყვეტინებთ, მაგრამ კონსპექტებში

შემომიყვარდი (თავი 6)

ხედავდა ანიტა მის თვალწინ ეს ორი დღითი-დღე როგორ ახლოვდებოდა, მაგრამ არაფერს აკეთებდა, ახსენდებოდა როგორი თავისუფლები იყვნენ იმ საღამოს გორის პარკში, როგორ ჯიუტად ცდილობდა ბიჭი დაახლოებას და თითონაც ვერ გაეგო რას გრძნობდა, სახლში ჩაიკეტა, არც აქამდე

შემომიყვარდი (თავი 5)

-გაბლიეეეელ. -გამარჯობა პატარავ, შენ აქ საიდან?_მაშინვე ხელები შეაგება ბიჭმა ბავშვს და შეკრებილებისკენ წამოვიდა.

შემომიყვარდი (თავი 4)

-ამდენს მართლა არ ველოდი, მიდი, ჯობია აქ ჩემთან დაიცალო და ხვალ ისევ შენი მედიდური ნიღაბი აიკრა ვითომ არაფერი. ისე, რა მოხდება ვნებებს რომ აყვე? შენ თავისუფალი, ახალგაზრდა, მიმზიდველი და სასიკვდილოდ

შემომიყვარდი (თავი 3)

წვავდა ანიტას მზერა უკნიდან და თავისთვის ეცინებოდა, მაინც შეაყვარებდა თავს, რადაც არ უნდა დაჯდომოდა, არ იცოდა გეგი თუ მოცილებული ყავდა, მაგრამ მისი არსებობა დიდად არც აწუხებდა.