შენამდე (7თავი)
-დავიღალე!-ღუღუნებს საყვარლად,მე კი ამ ხმაზე სისხლი თითქოს ძარღვებში მიდუღდება. -ჯერ მხოლოდ ორი საათია ვმეცადიებთ ანა!-უკმაყოფილებისგან ვვოხრავ და ვცდილობ არ დავნებდე.მოულოდნელად მასში რაღაც იცვლება.სახეზე უცნაური ჩრდილი უვლის და ერთიანადჩემიდან შენამდე (დასასრული)
- არ მიბრაზდები? - არაფერი რომ არ ვუპასუხე საწოლისკენ წამოვიდა და ფრთხილად მომიწვა - მითხარი გთხოვ - მხარზე ჩამომადო ნიკაპი და თითები წელზე შემიცურა - არ მეტყვი? ე.ი მიბრაზდები - ასე რომ იქცევი პასუხს ვერ გცემ - ძლივს ამოვიხავლე და როგორც კიჩემიდან შენამდე (ნაწილი 6)
ვუყურებდი ჩემთვის ყველაზე სანატრელ თვალებს და ტკივილის გარდა ვერაფერს ვგრძნობდი. ტკივილი ისეთი სიძლიერით იყო ჩამსხვრეული ჩემს სხეულში და მისი ნაწილები იმდენად ღრმად მქონდა თითოეულ უჯრედში გამჯდარი, ამოსუნთქვასაც ვერ ვახერხებდი.ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 5)
ღრმად ამოვისუნთქე, ყველა გრძნობას ვაიძულე რომ გაჩუმებულიყო, გაყინული, არაფრის მთქმელი თვალებით შევხედე. - თაი - აქ რა გინდა?ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 4)
- რა თქმა უნდა, დრო დამჭირდება, მაგრამ აუცილებლად გავარკვევ! - მტკიცედ ჩაილაპარაკა და მანქანისკენ წავიდა. ჩვენც უკან მივყევით, შიგადაშიგ უკან ვიყურებოდი მაინც, იქნებ პატრონი გამოჩენილიყო, მაგრამ ამაოდ.ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 3)
მაგრამ მჩხვლეტავმა ტკივილმა მიმახვედრა რომ ფუჭი იყო ჩემი იმედი, რომ მოლოდინს ვერ გამიმართლებდა ჩემი შავთვალება. ჩემი.. ჩამეცინა! სიმწრით.ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 2)
როგორც კი სხეულს დავემორჩილე, ორმაგი ძალებით დაიწყო სისხლმა მოძრაობა, თითები მიყვებოდნენ ნახაზებს, ეფერებოდნენ თითოეულ ნაწილს და მთელი სიცხადით შეიგრძნობდნენ ამ ემოციებს. ყველაფერი იყო ის დრო, ყველა ფერი რაც კი შეიძლებოდა ყოფილიყო.ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 1)
ოდნავ წამომაწევინა თავი და მის გულმკერდზე ამაკრა, შემაკანკალა და ვცადე რომ ხელებიდან დავსხლტომოდი, თუმცა არაფერი გამომივიდა, მისი სიტყვები არ მესმოდა, ვერც მოძრაობებს აღვიქვამდი სრულყოფილად, მხოლოდ ტკივილისგან საშინლად მფეთქავ სხეულს ვგრძნობდი დაშენამდე (6თავი)
-ფუ ამის-გაბრაზებული ვჩურჩულებ,როცა ფეხს ხალიჩაზე ვდებ და ლამის იატაკზე ვეცემი.ტანსაცმელს ვიხდი,ყველაფერს ვკეცავ,პატარა კომოდზე ვაწყობ და საბნის ქვეშ ვძვრები.ღიმილს ვერ ვიკავებ,როცა მიკას თბილ,ნაზ კანს მკერდით ვეხები.გოგონა ოდნავ ირხევა,როცა ხელებსშენამდე (5თავი)
-რა დაგემართა? -არაფერი-ლუღლუღებს თავისთვის.-სახლში მინდა...-წამოდი-რაც შეიძლება თბილად ვამბობ,მისი ნდობის მოსაპოვებლად. -არ შემიძლია-თავს იქნევს უარის ნიშნად და თვალებში ისევ ცრემლები უდგება-დედაჩემს ვუთხარი,რომ მეგობართან ვრჩები-მიხსნის მასტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.