"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (6)

ისევ ტრიალებდნენ სიტყვები: „წლების შემდეგ, ქუჩაში გავლილს, ჩვენი თვალები ერთმანეთს შეხვდება და სახლში მისული მოიფიქრებ, რომ ნანახი თვალები ოდესღაც შენს პირად გალაქტიკას წარმოადგენდა!“; „ნინა, მე დედა დავასაფლავე... ხუთი დაწყევლილი თვის წინ, დედა

ისევ შენ..(10)

-მარიამ სად მიდიხარ? -გზაში ლექსოს სიტყვები მესმოდა , მაგრამ რაც ძალა და ღონე მქონდა მივრბოდი, რომ გავქცეოდი ამ რეალობას, მინდოდა რომ ტყუილი ყოფილიყო. ვიცოდი რომ ლექსოსთვის უნდა მეკითხა, მაგრამ ამის ძალა არ მქონდა. უბრალოდ ვერ ვხვდებოდი

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -15-

დილას ისევ დამხვდა კარებთან ვარდები.ლარნაკში ჩავაწყვე და მასწავლებელთან წავედი შემდეგ მიშოს უნდა შეხვედროდი. ძლივს მოვრჩი მეცადინეობას და მიშოს მივაკითხე სახლში.- აბა სად წავიდეთ?-ვკითხე და საჭეზე თითები ავათამაშე.-სადაც სიმშვიდე გეგულება-მითხრა და

ისევ შენ..(9)

-ლუკა თქვი რა მოხდა -ლექსო ავარიაში მოხვდა (ლუკა) -რაა? როდის? სად? როგორ არის, ლუკა თქვი (მე) -მაცადე (ლუკა) არაფერი ვიცი -წავიდეთ სააავადმყოფოში (ნინა) მანქანაში ჩავსხედით და სააავადმყოფოში წავედით. მისულებს : ბექა, თაკო და გაბო დაგვხდა.

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -14-

მაკა ულამაზესი იყო,სპილოსძვლისფერი ვიწრო კაბა ეცვა ზურგი ღრმად ჰქონდა ამოჭრილი,წინიდან კი ულამაზესი დეკოლტე იწონებდა თავს .ყველაზე ბოლოს მე დავიწყე მომზადება.ვერცხკისფერი ბრჭყვიალა ნაჭრისგან შეკერილი ვიწრო კაბა მეცვა ქალთევზას კუდის ტიპის.წელი

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (5)

ბოლომდე მინდობოდა მამაკაცის ძლიერ ხელებსა და გამოცდილ ბაგეებს. მუცელში ნაზად იშლებოდნენ და ყვავილდებოდნენ კვირტები. გაზაფხული დგებოდა, ნელა იტოტებოდა ფოთოლდაცვენილი ტოტები. პეპლები იშლებოდნენ და ფეხს იკიდებდნენ აყვავილებულ მცენარეებზე.

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -13-

"ვარდების ტრადიცია",არცერთხელ დაურღვევია მისშოს.არ მიმიმიხვედრებია მასზე, რომ ვიცოდი ასე მერჩივნა.გამგზავრევების წინა დღეს კი მაინც ვერ მოვითმინე და ყელში ზუსადად იმ ადგილას ვაკოცე სადაც ტატუ ჰქონდა.სწორედ ამ ტატუმ მიმახვედრა რომ მიშო იყო ვარდების

ეს დასაწყისია , შენ არ დაგვიწყებივარ ! - სრულად

- გამოიცვალე კლუბში წავიდეთ - ოთახში შემოვარდა ემილი . - ემილი სამეცადინო მაქვს - მსუბუქად გაუღიმა და პასტის საწკაპუნებელი მხარე ნიკაპზე დაიტკაცუნა . - ნინია გეყოს რაა - აბუზღუნდა როგორც ყოველთვის - არასდროს არ დავდივართ არსად , იცი რა ? ვიყოთ

შენ ისევ გიყვარს..

ცამეტი-გახსენდება მისი სახე ,ნანობ...და იღება ლიფტის კარი,ბარბაცით მიდიხარ და აკაკუნებ რძისფერ კარზე, კარს გიღებს მოკლე წითელ კაბაში ჩაცმული ქალი,სუნამო შანელის ანდა ჟადორის,ვერ არჩევ,მისმა მწველმა მზერამ დაგიბინდა გონება,მისმა წითელმა ტუჩსაცხმა

ისევ შენ..(8)

ვისადილეთ და ოთახში დავსხედით. ეხლა მთლიანად ტასოს საიდუმლოს გამომჟღავნებაზე ვიყავი ორიენტირებული და ვიცოდი რომ ამით ბექას გათავისუფლება შემეძლო. მე და ლექსო კი მოქმედებაზე გადავდიოდით. ტასოო ჩამოვიდა და ისიც ჩვენთან ერთად დაჯდა