თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (9)

-სად ეგდე მთელი ღამე?-უღრიალა. -სადაც.-პირდაპირ კიბეებისკენ წავიდა.   კარებში გაშტერებული ვიდექი და უკვე გაგიჟებულ დედამისს ვუყურებდი. ერთხელ შემომხედა ზიზღით სავსე თვალებით და კიბეებზე ჩქარა აირბინა.

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (8)

  ალბათ ყველაზე სასიამოვნო მომენტი იყო ჩემ ცხოვრებაში. უბრალოდ ვკოცნიდი საყვარელ ადამიანს. არც წვიმა მაწუხებდა, არც გარემო. ერთადერთი რასაც ვგრძნობდი კისერზე მოხვეული ლუკას ხელები იყო.   არ ვიცი...უბრალოდ არ ვიცი, სიტყვები არ მყოფნის იმის

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (7)

მთელი ღამე ვერ დავიძინე. რამდენი ვიწრიალე, რაზე არ გადავიტანე ყურადღება, მაგრამ უშედეგოდ. ლუკამ ჩემი სახელი გაიგო და ამაზე ფიქრისგან სიამოვნების ჟრუანტელმა არ მომასვენა. მისი ვნებიანი ხმით ნათქვამი ყოველი სიტყვა, მისი გამომწვევი გამოხედვა და...და

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (6)

-ლუკა! უნიჭო მექალთანე! ერთუჯრედიანი! გამოუსწორებელი! აღარ შემიძლია. უკვე მაგიჟებს. მის დანახვაზე ცუდად ვხდები. გული მივარხება. ნებისმიერ კონტაქტს ვეძებ მასთან და მერე საკუთარ თავზე მეშლება ნერვები რომ ასეთ იდიოტთან ვეძებ კავშირს. მინდა ვცემო.

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (5)

-ლუკა-   უკვე კოცნას ვაპირებდი. ვნებებისგან გაბრუებული მხოლოდ მის ტუჩებს ვხედავდი. უფრო ახლოს...ახლოს...ვიღაც მოხუცის ჩახველება რომ არა, ვაკოცებდი... .გული კინაღამ ამომოვარდა და პატარა გამოუცდელი ბიჭივით ავხურდი სახეზე.   სასწრაფოდ სხვადასხვა

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (4)

-უკარება, უკარება...-სადღაც შორიდან მესმოდა ლუკას ხმა.   შუბლზე სასიამოვნო სიგრილეს ვგრძნობდი. სუსტად გავახილე თვალები და ლუკას სახე დავინახე. მაშინვე წამოვჯექი.

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (3)

მეზიზღება! მეზიზღება ლუკა. არა, ხალხი ისედაც არ მეხატება გულზე, მაგრამ ამ დონემდე შემზიზღებოდა ვინმე? ლუკა პირველია. ჩემთვის მივდიოდი ნერვებათხრილი, არც ვიცი სად. ჩემს წინ პატარა კრემისფერი ლეკვი დავინახე. სასწრაფოდ ავიყვანე. კანკალებდა.

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (2)

საღამოს წვიმა წამოვიდა. ისეთი გრილი და სასიამოვნო ჰაერია, გულს მიხარებს. მაინც, რატომ დამამახსოვრდა ლუკა? სისულელეა, მაგრამ რა კარგი ღიმილი აქვს...  მომშივდა. სამზარეულოში ჩავედი. შოკოლადის ნამცხვარი მარწყვით. უცებ შუქი აინთო და დედაჩემი

თუ მექალთანეს შეუყვარდი, ესე იგი დაგერხა. (1)

  ყველა ნორმალურ ადამიანს ღამე ძინავს, მაგრამ მე არა. ღამე ჩემი სტიქიაა. ვცხოვრობ აშვებული ღამის ცხოვრებით, დილით მძინავს. გგონიათ ღამის ცხოვრება მაგარია? არა, საერთოდ არა, უბრალოდ ჩამითრია და ვეღარ ვეშვები. ნარკოტიკივითაა, სულ

როგორც ერთხელ შეუყვარდი პაწაწინა ქალს!

ხშირად შენზე ჩუმად ვფიქრობ ან ვუყვები სხვას და ჩემ თავზე მეცინება, ასე რატომ მწამს? რატომ ვაძლევ თავს უფლებას გავცქეროდე გზას და რატომ ვარ მიამიტი ისე, როგორც სხვა? ეს ოცნება შენ გეკუთვნის, შენკენ მიაქვს ქარს: ის გეხება, იკოცნება და მიყვება წამს!