შეშლილი ფსიქოლოგი (3)

--ცხენმა გველი დაინახა და დაფრთხა, მირბოდა და ბოლოდ ქვებზე დავეცი. ძლივს ვიპოვე ცხენი და მერე ძლივს მოვაღწიე აქამდე. პლიუს ამას ჩემს საცვლებში ერთ მოუსვენარ არსებას წიწაკა შეუზლელიია და ახლა ძალიან გთხოვ დამაძინე რა. დავიღალე.-სანათი ჩააქრო, ხელი

შეშლილი ფსიქოლოგი (2)

--შენი თვალების ბრალის არავის ეშინია ბავშვო.-თვალი ჩამიკრა გაბრიელმა. --ღმერთმა იცის არ მინდოდა ამის გაკეთება.-ვთქვი და ხაფანგისგან ნატკენ ფეხზე ფეხი დავაბიჯე.-ნორმალურად მელაპარაკეთქო გაგაფფრთხილე, გასვიანო! --ფუ შენი.

შეშლილი ფსიქოლოგი (1)

--დიდი ხანია ეწევი?--6 თვეა.-თავი ჩახარა.-არაფერი შეცვლილა, ისევ მზესუმზირის ყვავილს გავხარ, ყვითელ გვირილას და ისევ ვანგოგივით შეშლილი ხარ ჩემო პატარავ. შეშლილი ფსიქოლოგი.-თავი სიცილით გააქნია.

ყველა ეპოქაზე შეშლილი ვარ

ისე უსაშველოდ დაღლილი ვარ უკვე აღარ მჯერა არავისი, ყველა ეპოქაზე შეშლილი ვარ, ყველა დასასრულის დასაწყისი.

შეშლილი ქალაქი

ღამდება და ისევ იდუმალებით მოცული სიბნელე ეცემა ნაცრისფერ ქალაქს ოდესღაც სიცოცხლით სავსეს ახლა კი სრულიად ჩამქრალს,აქ ვეღარ ნახავთ მომღიმარ სახეებს აქ საერთოდ სახეებს ვეღარ ნახავთ აქ ხომ სიყალბე მეფეობს აქ ხომ...

შეშლილი ჰელოუინი (დასასრული)

-კიდევ ერთი ვამპირის მოხრუკვა ხომ არ გინდა? დეა მხრუკავი-ჩაიცინა და ფანჯარაში გაიხედა. მეც მივუცუცქდი და გადავიხედე. დაახლოებით მესამე სართულზე ვიმყოფებოდით. აშკარად ქალაქგარეთ,რადგან ირგვლივ მწვანე მინდვრისა და ხეების მეტი არაფერი იყო.

შეშლილი ჰელოუინი (მე-2 ნაწილი)

მოახლოებულები უფრო კარგად შევათვალიერე-"წვეულების სულსა და გულს", როგორც მივხვდი,დრაკულას კოსტიუმი აერჩია,რადგანაც მისი შემხედვარე სხვა ვერაფერი მომაფიქრდა. კაცი დინჯად მოდიოდა,სახეზე ღიმილი არც კი ბედავდა გამონათებას,შავი ტანისამოსი კიდევ უფრო

შეშლილი ჰელოუინი (1-ლი ნაწილი)

ვაკვირდებოდი ქუჩას და გულის სიღრმეში ვიცოდი,გამოჩნდებოდა რაღაც,რასაც დიდი ხანია,ველოდი.სამწუხაროდ,არანაირ მკვდარ სულს არ შევუშინებივარ,ამიტომაც ლეგიტიმური მიზეზი არ მქონია,რომ მეცხრე სართულს ვსტუმრებოდი. სხვანაირად კი ვერ გავბედავდი მასთან

ღიმილისგან ვიცლები...

გახლეჩილი არსებობა და შეშლილი სამყარო...ნაფლეთებად ქცეული ძირითადი ორგანო...სიბნელესთან შერწყმული და დაშლილი სხეული...გაგლეჯილი ოცნება და დალეწილი მიზნები...მარტოდ მარტო დარჩენილი,

შეშლილი, შეშლილი, შეშლილი

ნოემბერია.. ცივი, ფერადი, წვიმიანი და სვდიანი... ფანჯრიდან გავყურებ ქუჩის პირას ეულად მდგარ ჭადარს... წვიმს და ძალიან ცივა.. ქარიც ზუზუნით პარავს ეულად მდგარ ჭადარს გახუნებულ ფოთლებს...