შეშლილი ჰელოუინი (1-ლი ნაწილი)

ვაკვირდებოდი ქუჩას და გულის სიღრმეში ვიცოდი,გამოჩნდებოდა რაღაც,რასაც დიდი ხანია,ველოდი.სამწუხაროდ,არანაირ მკვდარ სულს არ შევუშინებივარ,ამიტომაც ლეგიტიმური მიზეზი არ მქონია,რომ მეცხრე სართულს ვსტუმრებოდი. სხვანაირად კი ვერ გავბედავდი მასთან

ღიმილისგან ვიცლები...

გახლეჩილი არსებობა და შეშლილი სამყარო...ნაფლეთებად ქცეული ძირითადი ორგანო...სიბნელესთან შერწყმული და დაშლილი სხეული...გაგლეჯილი ოცნება და დალეწილი მიზნები...მარტოდ მარტო დარჩენილი,

შეშლილი, შეშლილი, შეშლილი

ნოემბერია.. ცივი, ფერადი, წვიმიანი და სვდიანი... ფანჯრიდან გავყურებ ქუჩის პირას ეულად მდგარ ჭადარს... წვიმს და ძალიან ცივა.. ქარიც ზუზუნით პარავს ეულად მდგარ ჭადარს გახუნებულ ფოთლებს...

შეშლილი ფსიქოლოგი სვანეთში(სრულად)

-შემომხედე-მივუახლოვდი, შემოვაბრუნე და ისე ძლიერად ჩავეხუტე, თითქოს მისი ტკივილის გაქრობა მინდოდა-როლები გავცვალეთ ფსიქოლოგო?-25-რა? -მაშინ რომ მკითხრე დღეებს ხომ არ ითვლიდი რამდენი დღე

სიმშვიდემდე შეშლილი(სრულად)

იცის რომ მეც არ დავრჩები ვალში ,მაგრამ მაინც ის ურჩხული ლექტორია და თავხედ სტუდენტს ბოლოს იმორჩილებს! დერეფანში მივდივარ მის გვერდით ვდგავარ, ღიმილს ვერ ვიკავებ .ზემოდან დამყურებს ტუჩის კუთხეს ტეხს და შემდეგ ისე ისეველებს მხოლოდ მე რომ შევამჩნევ,

ვზივარ შეშლილი!

სულში აღწევენ ლექსები და სხეულზე მაყრის, ვასხამ ფურცელზე ლექსის გროვას,საკმაოდ ვავსებ. ზოგი პოეტი დატოვებდა უაზროდ დაყრილს, "ჭიქას ნახევრად შეუვსებელს თავისთვის სავსეს."

შეშლილი! (srulad)

შემდეგ ყველაფერი კარგად იყო... მისი სახის ყოველ კონტურს ვინახავდი, მისი მიმიკებიდან ყველაფერს ვიმახსოვრებდი, ვხატავდი, ჩემი ფუნჯები მხოლოდ მას ხატავდნენ, ჩემი ტილოები მხოლოდ მის სახეს იმჩნევდნენ, ჩემი თვალები მხოლოდ მას ხედავდნენ. ემოციებს

სიმშვიდემდე შეშლილი(დასასრული)

-იმედია ისეთი მოხუცი არ არის რომ დავავიწყდეთ -მე პირიქით მითხრეს... ძალიან ახალგაზრდააო და რა ახლა ჩემზე მცირე გამოცდილების კაცმა უნდა მასწავლოს? -გეყოთ ჭორაობა რომ მოვიდეს და გაიგოს? დიალოგს ვუსმენ და ის ისაა უნდა წავიდე დემნასთან და გავიგო ვის

სიმშვიდემდე შეშლილი(21)

-ნუ დამცინი...დიახაც ძნელია იმიტომ რომ არაამქვეყნიურია ! -საყვარლად ბრიცავს ტუჩებს და კიბეზე ნაბიჯების ხმა რომ ესმის ქვემოთ იხედება. მალე ამოდის დაშნიანი კალათი მოაქვს უზარმაზარი. დადიანს ბავში მოჰყავს და ხედს უყურებს მერე მე მიღიმის „ჩემი ღიმილით“

სიმშვიდემდე შეშლილი(20)

-მზად ვარ ყოველი დილა შენთან ერთად დავიწყო -მხოლოდ დაიწყო? -ყოველი ღამე შენთან გავატარო ... იქ კლინიკაშიც , კლუბშიც, მეგობრებთან, ყველგან სადაც იქნები ,ყოველთვის ცხოვრების ბოლომდე არ მპასუხობს,ისე მკოცნის გონებას რომ მიკარგავს მერე ...მერე აღარ