ზღვარს მიღმა დ ზღვარს შორის (ნაწილი 12)

ერთხელ მკითხეს რას არ აპატიებო? რას? შეიძლება ყველაფერი აპატიო ადამიანს, მაგრამ მერე მასთან კავშირი გაწყვიტო. რატომ? იმიტომ, რომ ისევ არ გატკინოს, ისევ არ გაიმეოროს იგივე შეცდომა... იოლია ადამიანს გული ატკინო, პატიებაც იოლია თითქოს... მაგრამ შიში

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 11)

რაც არ უნდა ამტკიცო, რომ არ ხარ! ჩვენ ყველამ ვიცით, რომ ეს შენი დამსახურებაა. იცი, არ მინდა, რომ სტერეოტიპული აზრების მსხვერპლი გახდე! საზოგადოება მუდმივად მოგვიწოდებს, რომ უნდა ვიყოთ ბედნიერები, არ გვაქვს მოწყენის უფლება,

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 10)

- ადა, ადა. - გეგამ პულსი გაუსინჯა საყვარელ ქალს , - ადა, არ გაქვს უფლება ასე მომექცე, ადა. ხომ იცი, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ. ვერ შევძლებ, ვერ გადავიტან... - გულში იხუტებდა და ცდილობდა გაყინული სხეული გაეთბო.

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 9)

ხანდახან ბედის გვჯერა, ხანდახან დამთხვევების, ხანდახან კი ბედისწერის... რწმენა სხვადასხვაა და ბილიკებიც, მიზნებიც და გზებიც სხვადასხვა... ცხოვრების გზაჯვარედინებიც სხვადასხვა და ბევრია... არავინ ვიცით, რომელი არჩეული გზა ჯობია ან არ ჯობია... რომელი

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 8)

- ადამიანის უფლებათაგან ერთ ერთი ბედნიერების უფლებაა, ამიტომ ყველას გვაქვს უფლება, რომ ბედნიერებისთვის ვიბრძოლოთ და ვიყოთ კიდეც. - ხანდახან ბედიერების უფლებას ვკარგავთ ან გვართმევენ... სამწუხაროდ, ბევრჯერ გარემოებები ჩვენს საწინააღმდეგოდ მოქმედებენ.

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 7)

იმედი როცა ქრება, ადამიანი მაშინ კვდება, ხომ არ მოგესმათ, კვდება და არა-გარდაიცვლება! იმედის უქონლობა ძალიან საშიშია. სასოწარკვეთილება შიგნიდან გჭამს, განადგურებს და სული სხეულთან ერთად სასწაულად იტანჯება. როცა ჩვენგან საყვარელი ადამიანები მიდიან

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 6)

... მჯერა, რომ ცხოვრება დაუსრულებელი ისტორიებით არის სავსე და ერთ-ერთი ჩვენი ისტორიაა. და მჯერა, ერთ დღეს ჩვენ შევძლებთ ჩვენს ქუჩაზეც მოვიყვანოთ გაზაფხული და მერე, ხელს ჩავჭიდებთ ერთმანეთს, - ფრთხილად შეახო ხელი საყვარელი ქალის ხელებს, - და ნელი

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 5)

სიყვარულის ზღვარზე, სიძულივილის ზღვარზე, ტირილის ზღვარზე... ადამიანებს რაღაც ზღვრები გვაქვს დაწესებული ემოციებთან... გვეშინია ამ საზღვრებს არ გავცდეთ და თუ გავცდებით, იწყება ბევრი შინაგანი არეულობა, ქაოსი, ხან კარგი, ხანაც ცუდი, გააჩნია რა ზღვარს

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 4)

ადამიანები სიმარტოვისთვის არ ვიბადებით, თუმცა ხანდახან ცხოვრების ბედი უკუღმა ტრიალდება და ნებით თუ უნებლიეთ სიმარტოვის ქარცეცხლში ვეხვევით. ხანდახან ისეთი მარტოსულები ვართ, იმდენად არავინ გვყავს, რომ ჩვენს თავს ვესაუბრებით

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 3)

- მე რომ დავტოვე სულ სხვა იყო, ეს ქალაქი იმ ქალაქს აღარ გავს. - არ თქვა, არ თქვა, - იომ დანანებით გადააქნია თავი, - შენ რა აბრა არ გინახავს ქუთაისში, რომ შემოხვედი? - რა აბრა? - „მე ის ქუთაისი აღარ ვარო!!!“