ჩანახატი (32 თავი)

მინდია არაბული საღამოს დაპირდათ სტუმრობას. რა უნდა ექნათ ახალგაზრდებს? გოგოებმა ხინკლის კეთება წამოიწყეს, ტატო და ფარნა ჩვეულებისამებრ გიტარას „აკვნესებდნენ“, დანარჩენები ჯოკერს პარებში თამაშობდნენ სურვილებზე. სულ რაღაც სამი

ჩანახატი 31 თავი

ალბათ გახსოვთ, რომ ისედაც გვიან გავიდნენ თბილისიდან, უკვე კარგა ხნის დაბნელებული იყო და მთისთვის დამახასიათებელი, თავისებური სუსხიც იგრძნობოდა.ბიჭებმა ავტომობილები იქვე ერთ-ერთ ეზოში შეიყვანეს. თავი ზღაპარში გეგონებოდათ. ქვისგან ნაშენები სამ

ჩანახატი (30 თავი)

ოცდამეათე თავი იცით როგორი განცდაა გამოცდების დასრულებისას?! ნერვიულობა, უძილო ღამეები, შვება, კმაყოფილება და ბედნიერება. არ ეგონათ სტუდენტობის დასრულებას ასეთი ემოციებით თუ შეხვდებოდნენ, იქნებ რაღაც პერიოდის შემდეგ მონატრებოდათ კიდევაც წიგნების

ჩანახატი (29 თავი)

ოცდამეცხრე თავი დაძაბული იჯდა თეკლე, რამოდენიმეჯერ შეამჩნია როგორ მტრულად უმზერდა სიძეს აკა, არც ჯემალის დაკვირვებული მზერა გამოჰპარვია. ტანში უსიამოვნოდ გააჟრჟოლა. გრძნობდა კობას დაჟინებულ მზერასაც, სახე ეწვოდა ქალიშვილს. უხერხულად იშმუშნებოდა.

ჩანახატი (28 თავი)

ოცდამერვე თავი თბილი და ლამაზი გაზაფხული იდგა თბილისში. როგორც უმეტესად ამბობენ, სიყვარულისა და სილაღის პერიოდი, თუმცა ჩვენს წყვილებზე ალბათ ეს ნაკლებად ითქმოდა. ბავშვები მეოთხე კურსს ხურავდნენ, ჯერ სემესტრული, შემდეგ კი დამამთავრებელი, სახელმწიფო

ჩანახატი (27 თავი)

ოცდამეშვიდე თავი სასიამოვნოდ დაღლილები შეცვივდნენ სახლში, ერთმანეთს ასწრებდნენ ბუხართან დაჯდომას, ვინც პუფებსა და სავარძლებში ვერ მოთავსდნენ, იქვე სქელ ხალიჩაზე ჩამოსხდნენ. - უნდა ვაღიარო, ბოლოს ალბათ თვრამეტი წლის ასაკში ვიგუნდავე, თავი ისევ

ჩანახატი (26 თავი)

ოცდამეექვსე თავი იმ საღამოს თითქოს ასაკობრივი ზღვარი გაქრა მშობლებსა და შვილებს შორის. როგორც უკვე ავღნიშნე ალა თავიდან თითქოს დაძაბული იყო, გულდაწყვეტილი უმზერდა ეკას და მირიანს, იმ დღეს კიდევ ერთხელ დარწმუნდა, რამხელა სიამოვნება აკლდა ცხოვრებაში.

ჩანახატი (25 თავი)

ოცდამეხუთე თავი ცხოვრების ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდნენ ბავშვები, სამეგობრო წრე თითქმის უცვლელი გახლდათ, თუ არ ჩავთვლით იმას, რომ მათთან აღარ იყო ლიკა. გოგონამ ერთი წელი აკადემიური აიღო და სოფელში გადავიდა ბებიასთან. ადრე რომ ეთქვათ, ხევსურეთის

ჩანახატი (24 თავი)

ოცდამეოთხე თავი რა იყო ეს? სიხარული, ისტერიკა, ყველაფერი ერთად. სასამართლოს დარბაზში განცდილ ემოციებს სახელი არ მოეძებნებოდათ, ამ დროს ადეკვატური ალბათ არავინ იყო, ვიღაც ტიროდა, ვიღაც იცინოდა, ვიღაც იმუქრებოდა, იგინებოდა.... ემოციების სრული ქაოსი და

ჩანახატი (23 თავი)

ოცდამესამე თავი იმ დღეს როგორც იქნა მოწმეთა დაკითხვა დასრულდა, იწყებოდა ახალი ეტაპი, მოძიებული ფაქტებისა და მტკიცებულებების კვლევა, სასამართლოში წარმოადგინეს ექსპერტიზის შედეგები, კიდევ ერთხელ დადასტურდა, რომ გარდაცვალება თავის ბლაგვ საგანზე