ჩემი მწვანეთვალება (7)

უეხეშად გამოვგლიჯე ჩემი ხელი, რომელიც ხელებში მოექცია და სახლიდან ისე გამოვედი არც მიმიქცევია საბას ყვირილისთვის ყურადღება, რომელიც იმ გოგოს მიმართ იყო..ამინდიც რომ ჩემი ხასიათის შესაფერისი იყო... საშინელი წვიმა წამოვიდა.. მიყვარს წვიმა.. ამ დროს

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (თავი მეთერთმეტე)

-ნაყინი გიყვარს?_წამოიძახა სანდრომ.-კი.(ანა)-ვიყიდოთ._უთხრა და ისე საყვარლად გაუღიმა როგორც იცის ხოლმე...ნაყინიც იყიდეს და ბევრიც ისეირნეს ბოლოს დაღლილმა ანამ თქვა წავიდეთო...წვიმა იწყებიდა და ძლიერ იჭექა ანა სანდროს ჩაეხუტა და არ უშვებდა ბოლოს

ჩემი ბიჭი(თავი 2)

-ვაიმეეე არ არსებობს-და ხტუნვა დაიწყო მის საქციელზე სიცილი დავიწყე -კაი გეყო. ხო დამეხმარები რაგაცეების გაკეტებაში-საცოდავი თვალებით შევხედე -აბა რას ვიზამ-და ეგრევე სამზარეულოში გაიქცა

ჩემი გულის ქურდი ხარ 16

არ გამიხედავს, მაგრამ ვიგრძენი ,რომ ბექამ უსიტყვოდ დაგვტოვა, მაკუნა კი ისედაც აღარსად ჩანდა.აი რაც შემეხება მე,მე დაჩის წინ ვიდექი.ვტიროდი და ვუყურებდი საყვარელ ადამიანს.ადამიანს,რომელიც სიცოცხლეს მერჩივნოდა,ადამიანს რომელიც ინვალიდის ეტლს იყო

ჩემი მწვანეთვალება (6)

-ძალიან გიხდება ეს კაბა ნიცა! (საბა) მხოლოდ გავუღიმე, ვარდები გამოვართვი და მანქანაში ჩავჯექი.. მანაც მალევე დაიკავა მძღოლის ადგილი.... -დიდხანს უნდა იყო ესე?(საბა) -სად მივდივართ?(მე) -ნიცა მემგონი გეკითხები რაღაცას, დიდხანს უნდა აიგნორო ჩემი

ჩემი ბიჭი(თავი 1)

გამარჯობა მე ვარ ელენე დვალი 16 წლის მაღალი შავი გრძელი სწორი თმით ჭაობისფერი თვალებით მყავს ძმა ნიკა 20 წლის სწავლობს ამერიკაში ბიზნესის ფაკულტეტზე სამწუხაროდ მშობლები ავტოკატასტროფაში დავკარგეთ ჩვენი მშობლებისგან მემკვიდრეობით

ჩემი მწვანეთვალება (5)

-საბა..... მაინც უნდა გითხრა მერე ვინანებ ამ არ თქმას...(მე) -უკვე ძალიან მაშინებ ნიცა! რა ხდება?(საბა) ხმაზე ეტყობოდა რომ აშკარად ანერვიულდა... -მარტლა გიყვარვარ? (მე) გაუაზრებლად ვთქვი, ჩემს ამ კითხვაზე კი საბა კინაღამ დაიხრჩო.. -რატომ

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი... ჰალსტუხით [20] დასასრული

დასასრული ?! ნამდვილ სიყვარულს არ აქვს დასასრული.. ის არამარტო დასასრულის არამედ მუდმივობის საზღვრებსაც სცდება ... სიყვარული მიჰყვება მარადისობას.. მაგრამ მგონი ამ უკანასკნელსაც სჯობნის... ეს იყო თებეას და ტატოს ისტორია.. ბოლო თავი.. მაგრამ არა

შენ ჩემი ხარ ლამაზო! (თავი მეათე)

სახლში შევედით დემე უკვე დამშვიდებული იყო გადავწყვიტეთ გოგოებისთვის დამერეკა ...დემემ კი სანდროს და ლუკას დაურეკა და კიდევ თურმე მათი ძმაკაცი ჩამოსულა ,რომელიც ორი წელი საფრანგეთში ცხოვრობდა და ისიც დავპატიჟეთ,სალათები

ჩემი ცხოვრების ყოველ წამს გითმობ (9)

–ნუუც ჩამოდი რაა შენ სახლთან ვარ –რა იყო, მოხდა რამეე? –რო ჩამოხვალ გეტყვიი –მათე მაშინებ უკვე –მალე, მალე ჩაიცვი –რა იყო მოხდა რამეე? –მომენატრე –ხელები ძლიერად შემოხვია სასურველ სხეულს და ხარბად შეისუნთქა სასურველი სურნელი –როგორ შემაშინე