მაინც ჩემი იქნები(9თავი)

ამის შემდეგ სახლში წამოვედით,ელენე სახლში წავიდა, მე კი ვაპირებდი გამესეირნა,რადგან ყველაფერი განმეანალიზებინა საერთოდ ,ჩემი ცხოვრების ცვლილებებზე. საღამო იყო, თუმცა მშობლებს დაუბარე,რომ ცოტა გვიან დავბრუნდებოდი

მაინც ჩემი იქნები(8თავი)

როგორც იქნა ჩემი დაჟინებული თხოვნის წყალობით,საავადმყოფოდან გამომწერეს,მშობლებმა წამომიყვანეს სახლში და ოთახში მყუდროდ მოვეწყვე,დიდი ტელევიზორითა და სავარძლით,მოკლედ ოთახში კინოთეატრი გვქონდა

მაინც ჩემი იქნები(7თავი)

იმ დღეს კარგად გავერთეთ,სიმართლე და მოქმედებაც ვითმაშეთ,ვითამაშეთ რა მათ ითამაშეს, მე თამაშიდან გამომაძევეს,რადგან ამ თამაშში ყოველთვის ვჭინჭყლობ,როდესაც არმინდა ამა თუ იმ მოქმედების შესრულება უამრავ მიზეზს ვიგონებ,მოკლედ დიდხანს არ გავჩერებულვართ

მაინც ჩემი იქნები

როდესაც წყალში ჩავარდი შიშის გრძნობამ ამიტანა,თან წყალი ყინულივით ცივი იყო ცურვა ვიცოდი, არც ისე კარგად,მაგრამ თავს ვუშველიდი,თუმცა ეს ამბავი ამ ცხოველისთვის არუნდა შემერჩნა ხელების ქნევა დავიწყე:

მაინც ჩემი იქნები(5თავი)

ისტორია გრძელდებ: ლექსოსა და მიკას დაუსრულებელი ბავშვური კინკლავი,ელენესა და ვაკოს ურთიერთობა და მათი გიჟი მეგობრების თავგადასავალი,სვანეთში,ვნახოთ როგორ განთვითრდება მოვლენები საქართველოს ულამაზეს კუთე სვანეთში.ეგ არაფერ შუაშია ვაკოც ეგეთი იქნება

ჩემი ცხოვრების ნათელი წერტილი (სრულად)

*** ვინმემ, რომ მკითხოს ვინ არის შენი ცხოვრების ნათელი წერტილიო, არ დავიზარებ და პირდაპირ ასე დავიწყებ მოყოლას.

მაინც ჩემი იქნები(3თავი)

როგორც გათენდა ელენეს დავურეკე და შეხვედრა ვთხოვე,ისიც დამთანხმდა,რადგან დარწმუნებული ვიყავი,რომ ისიც ძალიან განიცდიდა,რადგან ჩევნ ძალიან იშვიათად ვჩხუბობდით.

მაინც ჩემი იქნები (2თავი)

მე რათქმაუნდა ეს არ მოვუთბინე და ძალიან გავბრაზდი,ეს რათქმაუნდა ელემ შემატყო და მითხრა,ისე წავსულიყავით თითქოს არაფერი მომხდარა.ეს ხომ უსამართლობაა,როგორ შეიძლება ადამიანი ასე მომთბენი იყო.-მაშინვე მივბრუნდი და ვეუბნები:

მაინც ჩემი იქნები (1 თავი)

მიკა ადექი,დღეს პირველი დღე გაქვს უნივერსიტეტში და არ დაიგვიანო,ასე მაღვიძებს დედა პირველი კლასიდან დაწყებული დღემდე და მისი წყალობით შევეჩვიე წესრიგს,ამიტომაც მიყვარს ყველგან და ყოველთვის დროზე ადრე მისვლა.დედაჩემი(მარია)ისეა ჩემთვის როგორც

ჩემი დემონი (8თავი)

უკვე ერთი კვირაა სამსახურიდან წამოვედი, ფული მეყოფა 1 ან 2 თვე მერე აღარ ვიცი რას ვიზამ, ისევ ყველაფერმა იმედი გამიცრუა, მთელმა სამყარომ, აქ დარჩენა არ მინდა მაგრამ ვცდილობ, გამუდმებით მიზეზს ვეძებ ამისთვის, ჯერჯერობით ვერ მიპოვია,