ჩემი წესები (3)

ყოფნა, უნდა გავაანალიზო ყველაფერი, დავფიქრდე, მაგრამ რომ მკითხოთ რაზე უნდა დაფიქრდე რა გაქ დასაფიქრებელიო პასუხს ვერ გაგცემთ. ფიქრებში გართული, როგორ ვუახლოვდებით ჩემს სახლს, ვერ ვხვდები, მხოლოდ რობაქიძის შეხებას გამოვყავარ ეიფორიიდან.

ანა, ჩემი იისფერი ვარსკვლავი (სრულად)

ბავშვობიდან, ჩემს საწოლში დაწოლა იმიტომ მიყვარს, რომ სანამ დავიძინებ ვარსკვლავებს უნდა ვუყურო. დაბადებულიც კი არ ვიყავი, ჩემმა მომავალმა ნათლიამ და დედაჩემმა დიდი ამბით გამიკრეს ოთახის ჭერზე მანათობელი ვარსკვლავები და მგონი დღესაც, ჩემზე მეტად მათ

ჩემი წესები (2)

მთელი ერთი თვე სიწყნარეში მიიწურა, არსად ჩანდა რობაქიძე, არც სკოლაში იყო არც ქალაქში, ხმები დადიოდა მევალე დადევს მოსაკლავად და იმალებაო, არ ვიცი, არდადეგები დაიწყო თუ, არა პატარა კაფეში მიმტანად დავიწყე მუშაობა, დავდიოდი მაგიდებს შორის და ხალხს

ჩემი რეალობა

წვიმს.... ნელა აუჩქარებლივ წვიმს . ქუჩის კუთხეში ერთადერთი ლამპიონი ბჟუნტავს. წვეთებს ვგრძნობ ყველგან, კანზე თმაზე გულზე, აალებულ სულზე, წვეთავს და ორთქლდება. თავში კი ერთი კითხვა

ჩემი გრძნობების უცვლელი ფარდა

ღამეა, ბნელა და ვკვდები ნელა ჩემს გულში ცხელა შენ ხარ ენძელა ამ სიყვარულის სისხლი თითქოს ყაყაჩოს ჰგავს ოცნების დღეებს ვითვლი და ეს გრძნობები მკლავს ჩემი მიჯნური ჩემთან არ მოვა და არ შეწყდება წვიმა და თოვა მე ვეღარ გხედავ თოვლში და ქარში შენზე

ჩემი წესები (1)

დივანზე ვზივარ, ჩემს სახლში, იქ სადაც გავიზარდე, ვისწავლე სიარული, ლაპარაკი. ვზივარ, ფეხები მოკეცილი მაქ და ხელები ფეხებზე მაქ შემოხვეული, გარშემო ვიყურები, და ვათვალიერებ გარემოს, რომელმაც ამდენი

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 6 )

აი ამ დროს ეგრევე გოგოებს გავხედე, რომლებიც არანაკლებ გაოცებულები იყურებოდნენ აქეთ-იქით. რატისგან არასდროს გამიგია ეს სიტყვა. შემიძლია დავიფიცო რო არასდროს არავისთვის უთქვამს აქამდე. ნერვიულობისგან პირი გამიშრა და წყალი მოვსვი. ტვილდიანი ისევ

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 5 )

ამასობაში მართლა ჩამეძინა. რო გავიღვიძე, სანამ თვალებს გავახელდი საოცრად ნაცნობი სუნი მეცა. რატი იყო ჩემს ოთახში? გავიფიქრე გონებაში და ეგრევე საწოლიდან წამოვიწიე. იქვე სავარძელში მართლა იჯდა

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 4 )

ზუსტად ორ წუთში ისეთი თავსხმა წვიმა წამოვიდა,მომენტალურად გავბედნიერდი. ჟაკეტი ჩანთაში ჩავაგდე რო დალპობას გადამერჩინა და ტვილდიანს ჩავეხუტე. ვერ შევამჩნიე როგორ მივუახლოვდით სიცილით და ცეკვა-ცეკვით სახლს.

ჩემი სახლი.

დარწმუნებული ვარ, ყველა გოგონას ერთხელ მაინც უფიქრია იმ დღეზე როცა საკუთარი სახლის დატოვება მოუწევს... ყველას უფიქრია რას იგრძნობს როცა სახლიდან წავა, გადავა სხვა სახლში და მას უწოდებს თავის სახლს.