ჩემი წესები (2)

მთელი ერთი თვე სიწყნარეში მიიწურა, არსად ჩანდა რობაქიძე, არც სკოლაში იყო არც ქალაქში, ხმები დადიოდა მევალე დადევს მოსაკლავად და იმალებაო, არ ვიცი, არდადეგები დაიწყო თუ, არა პატარა კაფეში მიმტანად დავიწყე მუშაობა, დავდიოდი მაგიდებს შორის და ხალხს

ჩემი რეალობა

წვიმს.... ნელა აუჩქარებლივ წვიმს . ქუჩის კუთხეში ერთადერთი ლამპიონი ბჟუნტავს. წვეთებს ვგრძნობ ყველგან, კანზე თმაზე გულზე, აალებულ სულზე, წვეთავს და ორთქლდება. თავში კი ერთი კითხვა

ჩემი გრძნობების უცვლელი ფარდა

ღამეა, ბნელა და ვკვდები ნელა ჩემს გულში ცხელა შენ ხარ ენძელა ამ სიყვარულის სისხლი თითქოს ყაყაჩოს ჰგავს ოცნების დღეებს ვითვლი და ეს გრძნობები მკლავს ჩემი მიჯნური ჩემთან არ მოვა და არ შეწყდება წვიმა და თოვა მე ვეღარ გხედავ თოვლში და ქარში შენზე

ჩემი წესები (1)

დივანზე ვზივარ, ჩემს სახლში, იქ სადაც გავიზარდე, ვისწავლე სიარული, ლაპარაკი. ვზივარ, ფეხები მოკეცილი მაქ და ხელები ფეხებზე მაქ შემოხვეული, გარშემო ვიყურები, და ვათვალიერებ გარემოს, რომელმაც ამდენი

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 6 )

აი ამ დროს ეგრევე გოგოებს გავხედე, რომლებიც არანაკლებ გაოცებულები იყურებოდნენ აქეთ-იქით. რატისგან არასდროს გამიგია ეს სიტყვა. შემიძლია დავიფიცო რო არასდროს არავისთვის უთქვამს აქამდე. ნერვიულობისგან პირი გამიშრა და წყალი მოვსვი. ტვილდიანი ისევ

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 5 )

ამასობაში მართლა ჩამეძინა. რო გავიღვიძე, სანამ თვალებს გავახელდი საოცრად ნაცნობი სუნი მეცა. რატი იყო ჩემს ოთახში? გავიფიქრე გონებაში და ეგრევე საწოლიდან წამოვიწიე. იქვე სავარძელში მართლა იჯდა

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 4 )

ზუსტად ორ წუთში ისეთი თავსხმა წვიმა წამოვიდა,მომენტალურად გავბედნიერდი. ჟაკეტი ჩანთაში ჩავაგდე რო დალპობას გადამერჩინა და ტვილდიანს ჩავეხუტე. ვერ შევამჩნიე როგორ მივუახლოვდით სიცილით და ცეკვა-ცეკვით სახლს.

ჩემი სახლი.

დარწმუნებული ვარ, ყველა გოგონას ერთხელ მაინც უფიქრია იმ დღეზე როცა საკუთარი სახლის დატოვება მოუწევს... ყველას უფიქრია რას იგრძნობს როცა სახლიდან წავა, გადავა სხვა სახლში და მას უწოდებს თავის სახლს.

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 3 )

ანიტა მისმინე, ძალიან ბევრი ვიფიქრე და მივხვდი რო ჯერ ადრეა ჩემთვის ოჯახის ექმნა. ძალიან კარგი გოგო ხარ და არ გეგონოს რო არ მიყვარხარ, მიყვარხარ უბრალოდ ეხლა ცოლს მართლა ვერ მოვიყვან. ჯერ არ ვარ ამისთვის მზად. სამსახურიც კი არ მაქვს და ჩემი

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 2 )

ჩვენ როგორი სამეგობრო გვყავდა იცით? თითქოს არაფრით გამორჩეული მარა ყველაზე შეკრული წრე ვიყავით. ერთი ყველასათვის და ყველა ერთისათვის როა ფრაზა, გვეგონა ჩვენზე იყო დაწერილი და სპეციალურად ჩვენთვის შექმნილი.