შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (11 თავი)

სახლში შევდივართ. მისაღებში ჩვენი მშობლების წინ ჩვენგან ზურგს უკან ვიღაც გოგო ზის. ის ბრუნდება. ატირებული ლიკა სანდროს უყურებს. მის დანახვაზე ვერც მე ვიკავებ ცრემლებს -ყოჩაღ სანდრო. -მხოლოდ ამას ვამბობ და ჩემი ოთახისკენ მივდივარ. -სად მიდიხარ?

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (11 თავი)

დილას სანდროს ოთახში, სანდროს საწოლში, სანდროს გვერდით მეღვიძება, ყველაფერს სანდროს სუნი აქვს, მსიამოვნებს მასთან ასეთი სიახლოვე. ის უბრალოდ წევს ხელი აქვს ჩემთვის გადახვეული და მიყურებს. -დილამშვიდლბისა. -ამბობს ის და მიღიმის

შეჩერდი წამო, შენ ჩემი მშვენიერი ხარ!

შეჩერდი წამო, შენ ჩემი მშვენიერი ხარ! ზამთარი მიილია და გაზაფხული მოვიდა. ყველაფერს დაეტყო გაზაფხულის მოსვლა, ბუნებამაც გამოიღვიძა. მაგრამ ჩემში ისევ ზამთარია, ცივი და სუსხიანი.

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (11)

აჰა ბატონო ბურდულო ესეიგი კომპლექსიანი ვარ ხო?-კმაყოფილს ჩაეღიმა სალის კარადიდან ყველაზე მოკლე ჯინსის შორტი და ულამაზესი ტოპი აიღო. სწრაფად ჩაიცვა და კვლავ კმაყოფილმა დეაშვა კიბეებზე. დემემ, როდესაც ფეხის ხმა გაიგო სამზარეულოდან გასძახა -მოდი

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (10 თავი)

არა არაფერია პირიქით. ძალიან მაგარია. -ვცდილობს სიტუაცია გამოვასწორო და ამიტომ ვამბობ ამას. თუმცა დიდად რომანტიკის განწყობაზე არ ვარ. -მაპატიე რაა. უბრალოდ არ მინდოდა ისეთი ბიჭების კატეგორიას მივმსგავსებოდი სულ რომანტიკაზე რომ ფიქრობენ და არ

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (10)

მოდი ჩემთან!-ამღვრეული თვალებით გახედა ანიმ ბურდულს, ბურდულმა კი ერთი ხელის მოსმით გადაისვა თავის კალთაში, გულზე მიიკრა, ღრმად შეისუნთქა მისი თმის სურნელი და დაიწყო-ძალიან პატარა ვიყავი, სულ რაღაც 2-3 წლის, როდესაც მშობლებმა ბავშვთა სახლში ჩამაბარეს

შენ არ ხარ ჩემი და, მე შენ მიყვარხარ! (9 თავი)

მე და ემილი უნივერსიტეტში ერთად მივდივართ. დღეს ჩემი კაპიტნობის პირველი დღეა. არ მინდა ამის აღიარება მაგრამ ვერ შევძლებ იმ გუნდის კაპიტნობას რომლის ყოფილი კაპიტანიც სანდროა. და რომელშიც ჯერ კიდევ თამაშობს სანდრო. ემილის ამ ყველაფერს ვუყვები და ის

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (9)

ესეც შენი პირველი კოცნა!-ღიმილით შეხედა ანის, რომელსაც თავი დაეხარა და თვალს ვერ უსწორებდა-ოპაა ასე არ გამოვა პატარა-ორი თითი ნიკაპზე ამოდო და თავი მაღლა ააწევინა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა, როდესაც გოგონას შეფაკლულ ღაწვებს გადააწდა-ბავშვი ჩემი პატარა

შენ არ ხარ ჩემი და, მე შენ მიყვარხარ! (8 თავი)

დილაა. მე და სანდრო ჩემს ლოგინში ვწევართ, მას სძინავს. მე მის სახეს ვუყურებ და ყველა ნაკვთს ვაკვირდები. ის ისეთი საყვარელია, სიმპატიური, ლამაზი ნაკვთებით, ვგრძნობ რომ მიყვარს. -რატომ მიყურებ? -მეკითხება ის და თვალ დახუჭული მიღიმის -ისე უბრალოდ.

უკვე ჩემი დაგარქვი ფერია (8)

სწრაფად ავიდა ანი თავის ოთახში და დემეს სახე, რომ გაახსენდა კმაყოფილს ჩაეღიმა „კაი ყოფილა ხო სხვის ნერვებზე თამაში? მაგრამ ეს რაში დამჭირდა? ფუ რა დებილი ვარ რა..აუუ..არაა არააა არაა ანი დაწყნარდი შენ არავინ არ მოგწონს არც მოგწონებია არც მოგეწონება