ჩემი ისტორია

გამარჯობათ მე ახალი ვარ აქ მინდა ჩემი ცხოვრების დეტალები აგიღწეროთ როგორც უკვე ავღნიშნე ჩემი ცხოვრების დეტალების ახწერა მომინდა მაგრამ სახელს და გვარს ჯობია ანონიმად დავტოვოთ.. და გამოგონილი პერსონაჟი იყოს თვქვეთვის , მაშასე ჩემი დაბადებიდან

ჩემი მორაგბე (4 )

დილით თვალი გავახილე და დავინახე თუ რა კომფორტულად მოძრაობდა ჩემს ხელზე უზარმაზარი ობობა. ვიინ დამასვავდა ხელზე თუ არა ელენე ? ! ჩემს კივილზე საოცრად ხალისობდა . - კაი კაი რა მოგივიდა გოგო, დაწყნარდი ! ობობა მომაცილა და გარეთ დასვა - აუ აქ ხომ

ჩემი ყველაზე ტკბილი

ოდესმე რაღაც უკიდეგანო, საოცრად დიდი სიყვარულით გაბერილხარ? სიხარულით, რომელიც გეგონათ დაგკარგავდა, გიტირია? მოფერებიხარ ფიქრებს, რომელსაც დასასრული არ წერებია? განგიცდია რაღაც ისეთი, რასაც შეეძლო დაეკარგე და აღარასდროს დაებრუნებინე რეალობაში?

"ჩემი ცხოვრების ნათელი წერტილი ხარ"

დღეს მე ცხოვრების ყველაზე ბედნიერ ეტაპზე ვარ... პ.ს მე ვარ ანკა 23-წლის, მოკლედ ავღწერ ჩემს ცხოვრებას, 12-წელი ვცეკვავდი, სკოლაშიც საკმაოდ კარგად ვსწავლოდი, თუმცა დედას მაინც ხშირად უხდებოდა დირექტორის კართად დგომა, არა სწავლის გამო, არამედ

ჩემი ტკივილი

რატმ ჩერდება ნელნელა გული? რატო მინდება სიკვდილი მუდამ? ნუთუ ეს დასასრული ჩემი რა გავაკეთო? რისთვის ვიბრძოლო? რომ მოვირჩინო ნატკენი გული რა არის ყველაზე დიდი ტკივილი? ამაზე პასუხს მალევე გაგცემ

შენი ღიმილი ჩემი ბედნიერებაა

ალბათ შენც იცი რამდენად მნიშვნელოვანია გააცინო ადამიანი,მე შენს გვერდით მივხვდი რა ადვვილი იყო ადამიანის გაცინება....მაგრამ ყველაზე რთული ის არის შეძლო მისი გულით და სულით გაცინება .....მე არ ვგულისხმობ ხმამაღალ სიცილს , არც სიცილს ტირილამდე,მე

ყველაფერი ჩემი შენს ხელშია (პირველი თავი)

მართალია ჯერ 15 წლის ვარ, მაგრამ ცხოვრებაში ბევრი რამ გადამიტანია: ტკივილი, მარტოობაა, იმედგაცრუება და შეურაცხყოფა. ყველაფერი მაშინ დაიწყო როცა დედა და მამა დაშორდნენ ერთმანეთს, მე კი მამაჩემს გავყევი იტალიაში. 10 წელია უკვე იქ ვცხოვრობ ძალიან

ჩემი გულის ქურდი.(სრულად)

ჩემი გულის ქურდი . -ალექსანდრა დაუჩქარე! გინდა სკოლაში პირველივე დღეს დააგვიანო? - მითხრა მამამ. -ჩამოვდივარ . - ვუთხარი და ზურგჩანთა მოვიკიდე. -წამოდი , მიგიყვან . -კარგი. - ვუთხარი და ეზოში გავედი. მამამ მანქანა დაქოქა მე კი როგორც ყოველთვის

ჩემი გულის ქურდი .(VI თავი -დასასრული )

-ალე მალე რა , ვაგვიანებთ .-მე , ანდრეა და დემე მივდიოდით ანდრეას მშობლებთან . ანდრეას მამა და მამაჩემი პარტნიორები იყვნენ ამიტომ მათ კარგად ვიცნობდი . -მოვდივარ ...-ოთახის კარი მივხურე და ქვემოთ ჩავედი. -წავედით .-ანდრეამ დემე ხელში აიყვანა და

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი 6-7) დასასრული

სიტყვებს არ უჯერებდა...გაოგნებულმა ახედა ლუკას, დაინახა ბიჭის თვალებში მოციმციმე პატარა ჭინკებს..მარიამს გაეღიმა და მაგრად ჩაეხუტა მისთვის მიუწვდომელ და თბილ სხეულს..ლუკა ვერ იჯერებდა,რომ ახლა მის მკლავებში მარიამი იყო. ხელები სახეზე ფრთხილად