ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი მეცხრამეტე, დასასრული)

-ვაიჰ დავიღალე. - სუნთქვა გახშირებული დავჯექი სავარძელზე და თავი უკან გადავწიე. -რა დაგემართა რძალო? - სანდრომ რაც გაიგო რომ ორსულად ვარ ცუდად აღარ მეხუმრება და ნორმალურად მექცევა. -კიბეზე სიარულით დავიღალე. აღარ ემიძლია...-ხვალ წავალთ და დაისვენებ

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეთვრამეტე თავი)

პირველად მაიკო რომ ვნახე პატარები ვიყავით. გვანცი მივიყვანეთ ფორტეპიანოზე და იქ იყო. ყურადღება არ მიმიქცევია. არც დავინტერესებულვალ, პატარა შეუხედავი გოგოთი. მერე წლები გადიოდა და ლამაზდებოდა. დღითიდღე უფრო მიმზიდველი ხდებოდა. ამას ვერ ვამჩნევდი.

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეთვრამეტე თავი )

დაშტერებული დავდიოდი სახლში. ველოდი როდის დავრჩებოდით მარტო რომ გამეგო რა ხდებოდა ჩემს თავს. ოთახში ვისხედით ყველა და დათოს არჩეულ ფილმს ვუყურებდით. ძალიან სახალისო იყო, მიუხედავად იმისა რომ ჩემს გარდა ყველას ნანახი ჰქონდა მაინც იცინოდნენ.

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეჩვიდმეტე თავი)

ესეც თქვენი დიდი თავი.გვანცას ისევ ეძინა. რომ გამეღვიძებინა რა აღარ გავაკეთე, ხან ყელში ვაკოცე ხან თვალებზე, ხან ლოყაზე მაგრამ ვერაფრით გავაღვიძე. ერთი ამოიზმუვლა და ისევ თავისთვის გააგრძელა ძილი. ვიფიქრე დაიღალა-მეთქი მაგრამ დღეს მთელი დღეა

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეთექვსმეტე თავი)

იმედი მაქვს მოგეწონებათ ერთ კვირაში ჩვენს გარდა ყველა მზად იყო გურიაში წასასვლელად. -აუ გიო მომეხმარე რაა. დაკეცილი.ტანსაცმელი ჩააწყვე რა მოგივაა. -საწოლზე მთელ რიგ ტანსაცმელებზე მივუთითე. -კარგი . -ლოყაზე მაკოცა და ჩალაგებას შეუდგა. - ქალბატონო

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 40)

-სად გაქრი?! -ის ბიჭი აღარ მყავს ვინც ორქედეებს მჩუქნიდა და შორს წავედი. გამეღიმა ჩემს ბავშვურობაზე, მწარედ. -სად წავიდა, ამისთანა ანგელოზივით გოგო დაგტოვა? გაბრაზება აესახა სახეზე მოხუცსს. -კი, დამტოვა, თანაც უმოწყალოდ. -არა და არ ჰგავდა ეგეთს!

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეთხუთმეტე თავი)

-გვანცი მე უნდა წავიდე და შენ დაიძინე პატარა - თხელი საბანი დამაფარა და თმები უკან გადამიწია.- გპირდები მალე მოვალ. - კარებისკენ წავიდა. ის იყო უნდა გასიყო,მისკენ მივტრიალდი. -გიო.. -რა - სიყვარულით და სითბოთი სავსე თვალები შემომანათა. -მიყვარხარ!

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეთერთმეტე თავი)

ერთი კვირა გიოს სკოლაში მივყავდი და გაკვეთილების ბოლოს მაკითხავდა, სახლში მივყავდი და თვითონ ისევ სამსახურში ბრუნდებოდა. რაც სკოლაში დავბრუნდი მთლიანად სწავლაზე ვიყავი კონცენტრირებული. ვცდილობდი როგორც ახალი ისე გამოტოვებული მასალა მესწავლა.

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (მეათე თავი)

ბავშვებთან აღარ დავბრუნებულვართ, ჩვენ ჩვენთვის დავდიოდით. -ეე ჩემია ეს!- ვიყვირე როცა შევამჩნიე რომ ბამბის ნაყინს მპარავდა და ზურგს უკან დავმალე. - ვიცი. -უდარდელად მიპასუხა. -მერე რატო მიჭამ?

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 39)

ნიკოლოზ გეგეშიძეს ნერვიც არ უტოკდებოდა შუბლზე, მეტად მშვიდი იყო 30 წლამდე მამაკაცი. ხორბლისფერი კანი და საოცრად მწვანე,არა უფრო ჭაობისფერი თვალები ჰქონდა. ბერძნული მოყვანილობის ცხვირი და მისი უნაკლო სხეული კიდევ უფრო სიმპატიურს თუმცა ამავდროულად