ჩემი პირადი გველი (თავი1)

თვითმფრინავში იჯდა და ერთ ადგილზე ცქმუტავდა. არ შეეძლო მშვიდად გაჩერება და ეს ერთი შეხედვითაც ეტყობოდა. მიუხედავად იმისა, რომ თვითმფრინავში პირველად არ მგზავრობდა, აფრენისას მაინც რაღაცნაირად გულისრევის შეგრძნება დაეუფლა. კიდევ კარგი პირველი კლასის

პატარავ,სამუდამოდ ჩემი ხარ." თავი 3

გამოცებას ვერ ვმალავდი..ნეტა ვინ ჯანდაბაა? ან ჩემგან რა უნდა? რას გადამეკიდა? იქნებ ნომერი ეშლება და მე არ მწერს? ათასი კითხვა მიტრიალებდა..ლიზა კი "ვაი შენსპატრონს თვალებით" მიყურებდა.. -რა იყო გოგო რა გჭირს? გაოცებული მიყურებდა ლიზაც

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 24)

ალექსმა ცდილობდა იარაღი წაერთმია,მართა ჩემს წამოყენებს ცდილობდა,უეცრად გასროლის ხმა,რომ გაისმა.....გასროლის,რომელმაც ჩემს ცხოვრებას ბნელი წყვდიადი დაადო ტაბუდ!

ჩემი სევდიანი ისტორია (სრულად)

მივუყვები ნისლიან ქუჩებს და მიკვირს რამ გააჩინა ამ დროს ეს ნისლი, თებერვლის 10-ში,შუა ზამთარში.სიცივით მობუზულან ხეები,ქუჩები, ლამპიონები, ქალები და ბავშვები. ავტობუსში ავდივარ და ვიკავებ ადგილს. მინას მიყრდნობილი და ყურსასმენებში

შენ ჩემი გახდები?!... (თავი 23)

-სად გაქრა ის საამაყო ქალი,ვერ ვხვდები,ალექსი რომ დააჩოქა სადაა ის ნინუცა?! დანანებით და შემზარავი ხმით მელაპარაკებოდა დადა და გული მეფლითებოდა თითეული მისი სიტყვით.

შენ ჩემი გახდები?!... (თავი 22)

არასდროს არავინ მომიკლავს,არასდროს და გეფიცები,ორივე ნინოს თავს ვფიცავ მოგკლავ მეორედ თუ ნინოს,ნინოს ოჯახს ან ჩემს ოჯახს გაეკკარები! დაიმახსოვრე რომ ნინო გედენიძე ალექსანდრე ნაკაშიძეს ცოლიაა,ცოლი რომელიც ყველაფერს ურჩევნია და იმდენად ძვირფასია

შენ ჩემი გახდები?!... (თავი 21)

-ის ჩემი სახლია,ის ჩემი ქმარიაა და მე მას არ მივატოვებ...ჩემი ძმის მკვლელთან ერთად არც ვიცხოვრებ და არც საჭმელს შევჭამ,ხოლო ალექსს არ მივატოვებ არაა,მას არ მოუკლავს ჩემი ძმა და მამა...ის უდნაშაულოაა და თქვენ ჩვენს სიყვარულს დანაშაულად ნუ აქცევთ! ისე

შენ, ჩემი ხარ! (სიცოცხლის ბოლომდე) #2

- დედაა, გთხოვ თვალები გაახილე, გთხოვ, გემუდარები... დედაა! _ ბოლო ხმაზე ვიკივლე და გამომეღვიძა. ოჰ, ისევ ღამის კოშმარი. სულმთლად ოფლში ვცურავდი, ჩემი გული კი საგულედან ამოხტომას ლამობდა. პულსის დალეგულირება ვცადე, მაგრამ უშედეგოდ. რახან ვეღარ

შენ, ჩემი ხარ! (სიცოცხლის ბოლომდე)

მიყვარს წვიმა! წვიმაში სიარული მამშვიდებს და ახალი ენერგიით მავსებს. თითქოს ახლიდანვიბადები. ყველანაირი ტკივილი მიყუჩდება და სევდა დავიწყებას ეძლევა. ახლაც წვიმაში ვსეირნობ და ცოტა ხნის წინ ტირილით მოოხებული გული მიმშვიდდება.

ჩემი დასტოინი ბიჭი (თავი 8)

სანდრომ ნერვიულად გადმომხედა და სევდიანად გამიღიმ რაღაც მომენტში შემეცოდა ეტყობოდა როგორ ნერვიულობდა როცა გავიგეთ რომ უკვე შედარებით კატგად იყო წამოვედი საავადმყოფოდან როგორც კი გამოვდი სანდროს ძახილნა შემაჩერა -ანა,ჩემო ანუშკა...მითხრა ცოტა პაუზის