ჩვენი ქორწინება ჯოჯოხეთია!!! (3)

მთელი გზა ვფიქრობდი... მე, 17 წლის თაკო-გამათხოვეს, ქმარმა სახლიდან გამაგდო, თავი ძმაკაცდან შევაფარე, ჩემი ქმარი მომადგა და ისევ უკან მივყავარ, ახლა კი ვიგებ, რომ ახალ სახლში ვიცხოვრებ...

ჩვენი ქორწინება ჯოჯოხეთია!!! (2)

-ეს რ აჯნდაბაა?-განწირული ყვირილი მომესმა დილაადრიან სააბაზანოდან... -როგორც ჩანს უკვე ნახა.-გავიფიქრე და ვითომც არაფერი გამიგონია, გვერდი ვიცვალე. მთელი გუშინდელი ღამის უძილობა ავინაზღაურე.. საღამოსკენ კარზე ზარის ხმამ გამომაღვიძა.

ჩვენი ქორწინება ჯოჯოხეთია!!! (1)

ოთახში ვზივარ და ვცდილობ დავფიქრდე,ეს ყველაფერი სინამდვილეში ხდება თუ უბრალოდ სიზმარია... მე, თაკო ყიფიანს, რომელიც ჯერ კიდევ ბავშვი-უბრალოდ იმ ბიჭს ''მიმათხოვეს'' რომელიც თვალით ნანახიც არ მყავდა,საკუთარ თავზე მეცინება.როცა სხვის ამბავს ვიგებდი-

რატომ ან ვის მიჰყავს ჩვენი თოჯინები?

ამოთხრილ ასფალტში წვიმის წვეთები შეყრილან და პატარა გუბურა გაუკეთებიათ, როგორც მოხუცის სევდიან ცისფერ თვალებში ცრემლებს და ქარი ჰქრის... -ბაბუ, რა ფერია ცა?-ეკითხება მარტოხელა ფიცარზე ჩამომჯდარი პატარა გოგონა, ფიქრებში გართულ მოხუცს.ქარი ჰქრის...

ეს შემთხვევითობა არაა, ეს ჩვენი ბედისწერაა 2 სრულად

--ანიტა-- საშინელება როცა ხვდები რომ გიყვარს მაგრამ იცი რომ ეს გრძნობა ცალმხრივია. უკვე 2თვეა დემესთან არ მისაუბრია გული მტკივა როცა ჩვენ საუბრებს ვიხსენებ ყოველი დღე მასზე ფიქრით იწყება და მისით მთავრდება. მიყვარს მაგრამ ვიცი რომ ესე არ უნდა

ეს შემთხვევითობა არაა ... ეს ჩვენი ბედისწერაა.....

ზამთრის ისეთი საღამო იყო როგორიც, მე მიყვარს ქალაქი ნისლში გახვეულიყო, პირქუშ ღრუბლებს პირი შეეკრათ და ცასაც მოეღუშა. საღამო იყო, მაგრამ ხალხი მაინც მოძრაობდა, მიუხედავად ხალხის სიმცირისა ქუჩას ახალგაზრდა ონავარი ბიჭების გამაყრუებელი სიცილი