ჩვენი ამბავი (თავი II)

სხვა რაღაა სიყვარული თუ არა ღმერთი, ღმერთი კი არა სიკვდილი, რადგან მას დაუმკვიდრებია სიყვარული სამარადჟამოდ, ვისაც სიკვდილის საფასად შეუსყიდნიაო იგი. სიყვარულია როდესაც ადამიანი გიყვარს და ცდილობ რომ მასთან რაც შეიძლება მეტი დრო გაატარო და ყოველი

ჩვენი ამბავი (თავი I)

სიყვარული ფართო მცნებაა, რომელიც ყველას სხვაგვარად ესმის და სხვაგვარად შეიგრძნობს. ამბობენ თუ ნამდვილად გიყვარს მას სიტყვებით ვერ გადმოცემო, ალბათ მრთალია რადგან ჩემი აზრით როდესაც გიყვარს ამ გრძნობას ვერ გადმოცემ და სხვას ვერ აღუწერ იმ განცდებს

შენი ჩვენი სიყვარულის ღმერთი ხარ!

საათობით ვიჯექი სარკის წინ და ჩემს თავს ვუყურებდი... ვერ ვცნობდი,მეცოდებოდა. არ ვიცი,ვერ ვხედავდი იმ თვალებს ისეთივეს როგორიც იყო. საკუთარ სახის ნაკვთებს ვერ ვცნობდი...

ნაადრევი სიკვდილი შესავალი & თავი პირველი : ჩვენი სიყვარული

დავიბენი, სირცხვილისაგან გაწითლებულმა დაუფიქრებლად, მაგრამ მოკრძალებულად გავუღიმე და სასწრაფოდ გავეცალე მას, თუმცა მისი სახე გონებაში განსხვხავებულად დამრჩა. სახლთან ბედნიერი მივედი, რადგან ამ სიცივის ატანა უკვე გაუსაძლისი იყო

ჩვენი ამბავი (თავი XI)

მეღიმება და არაფერს ვამბობ.ჩაის სახლის წინ მანქანას აჩერებს,შევდვართ და კუთხეში თითქოსდა განმარტოვებულ მაგიდასთან ვსხდებით..ჩაის და ბლინებს ვუკვეთავთ.ამჯერად საუბარს მე ვიწყებ.

ჩვენი ამბავი (თავიX )

,ცხოვრებაში პირველად არ მაინტერესებს რას იტყვის ხალხი,უბრალოდ ვგრძნობ რომ ამდენი წლის შემდეგ ვარსებობ და თუ იმასაც მეტყვი რომ ასეთი დამოკიდებულების გამო,ერთ დღეს როცა შესაძლოა ეს ყველაფერი დასრულდეს,ნამდვილად ძალიან მეტკინება ,ვერ გეტყვი რომ

ჩვენი ამბავი (თავი IX)

თვალებში ვუყურებ და ამ ხნის განმავლობასი პირველად ვამჩვენ რომ ლურჯ უფრო სწორად ზღვისფერ თვალებში მწვანე ხაზები აქვს,რომლებიც ზღვასი სეჭრილ და შორს წასულ გემებს მაგონებდა..იღიმის,ლოყა ეჩხვლიტება და დარწმუნებული ვარპასუხი ძალიან კარგად იცის..

ჩვენი ამბავი (თავი VIII)

.ვერაფერს ვამბობ,ცოტახანს კიდევ მიყურებს და მანქანიდან გადადის....მისი გადასვლა და ჩემი ტირილი ერთი იყო...რაღაცა ამოუხსნელს ვგრძნობდი მის მიმართ ,რაღაცა სხვას...ვგრძნობდი საკუთარმა სიტყვებმა როგორ გამითხარა

ჩვენი ამბავი (თავი VII)

-მოიცა არ მითხრა რომ ეხლა შეამჩნიე როგორი სიმპათიური ვარ?! -მოკეტე რა .... -ღმერთო როგორი შეუაცხყოოფაა...არ შემიძლია-დემონსტრაციულად რამოდენიმე თითს საფეთქელზე იდებს -ყავას დალევ ?-მეკითხება დამშვიდებული ხმით -კიი ,ოღონდ უშაქრო -იმედია მადლობას

ჩვენი ამბავი (თავი VI)

როგორც იქნა მომზადება დავიწყეთ,რა თქმა უნდა ქეთიმ დრესკოდი დაგვიწესა და მოგვთხოვა კაბები ჩაგვეცა ნუ სხვა გზა არ მქონდა ამიტომ კარადიდან ერთადერთი კრემისფერი თხელი მუხლამდე კაბა ავარჩიე ,თმა გავისწორე,ფეხზე კი თეთრი all star-ები მოვირგე,ზემოდან კი