მე და ის... ჩვენ (10)

მაშინვე მივხვდი რასაც გულისხმობდა ამიტომაც როგორც შემეძლო ისე მოვკალათდი და ვუთხარი რომ მზად ვიყავი, მანაც თავისი მანქანა დაქოქა და ადდგილიდან მაშინვე მოვწყდით. უნდა შემშინებოდა, მაგრამ არ შემეშინდა ძალიან გამიკვირდა რადგან არავისთან მანქანაში ასე

მე და ის... ჩვენ (9)

-აბა დამიჭირე-გავიქეცი და მივრბოდი, ლევანიც გამომეკიდა, მივრბოდით და მეგონა რომ მხოლოდ ჩვენ ორი ვიყაით მთელს სამყაროში, მხოლოდ ჩვენ და წვიმა.-დაგიჭირე-ხელები მომხვია და მაგრად მომიჭირა, მეც გრძნობებს ავყევი, შევტრიალდი და ჩავეხუტე, ვეხუტებოდი და არ

მე და ის... ჩვენ (8)

-ეეხ ეგრე იცი რამდენი ამე არ შეიძლება? მაგრამ გვინდა და მაინც ვაკეთებთ. -გასუქდები, თან შაქარი თუ რაღაც დაგემართება-სიცილი ავტეხე ამაზე ლევანისაც გაეცინა, თან ჩაკიდებული ქონდა ჩემი ხელი და ისე ვლაპარაკობდით. წინააღმდეგობას არ ვუწევდი. -ხო ეგ კი

მე და ის... ჩვენ (7)

-კარგი გამიშვი ძალიან გთხოვ. -გიშვებ ნუ ფართალებხელი გამიშვა და წამოსვლა დავაპირე როცა ხელი მომკიდა მისკენ შემატრიალა და ისე მოხდა რომ სულ მასზე ვიყავი აკრობილი.

მე და ის... ჩვენ (6)

ლევანი ოთახში შევიდა და მძინარე მარიამი დაინახა, ისეთი ლამაზი იყო, მისი გაღვიძება გადაწყვიტა რადგან მეორედ არ მიეცემოდა ასეთი შანსი იმისთვის რომ დალაპარაკებოდა, მაგრამ ისეთი რთული იყო მარიამის გაღვიძება, ლევანიმ მაინც გააღვიძა და უთხრა.

მე და ის... ჩვენ (5)

-ბატონოო? ვინ გაგაცნო ერთი ლიზა აბა გაიხსენე -კაიჰო- გაიცინა და კარები გაიკეტა ლიზას კი მტელ სახეზე ღიმილი ეკრა მის დანახვაზე მეც სიცილი ამიტყდა. ლუკა წავიდა მე და ლიზა კიდე სამზარეულოში ვიყავით და რაღაც გემრიელობებს ვაკეთებდით, ლიზასი რა გითხრათ

მე და ის... ჩვენ (4)

აი ასეთი ძმა და მეგობარი არ უნდა ინატროს ადამიანმა, ნახეთ მე რა დღეში ვარ და ესენი კიდე იცინიან, ალბათ გაიგო რომ დამიძახა ლიზამ ჩემი ნამდვილი სახელი და მაქედნ იცის, არა არა ოო ღმერთო ნეტავი გამაგებინაა. ოო ჯანდაბა, საიდან იცის ჩემი სახხელი ვაი აი

მე + შენ = ჩვენ ( დასასრული )

" ვინ ვარ მე ?! მე ლილე ვარ , იურისტი ლილე ნაკაშიძე ... უკვე 19 წლის სრულწლოვანი და მეორე კურსელი ლილე ,ზედმეტსახელად კი უბრალოდ ' ლავ ' . შენ ახალი ხარ და არ გეცოდინება, რომ მე ყველაზე ბედნიერი გოგო ვარ , უი გაგიკვირდა კიდეც?! შენც ზედმეტად

მე + შენ = ჩვენ ( თავი 18 )

"არ ვიცი რას წერენ პირველ სიტყვას ან რა წინადადებით იწყებენ დღიურის წერას ... არ ვიცი ,რადგან არასდროს მქონია სურვილი ჩემი ფიქრები და გრძნობები ფურცელზე გადამეტანა ...ერთ-ერთ tvshow- ში ნანახი მაქვს როგორ ამბობენ 'dear diary ', ქართულად კი ცოტა

ჩვენ აღარ არსებობს

და ზუსტად მაშინ იღება კარი შემიდიხარ ისევ ვერ მამჩნევ ისევ გვერდს მივლი და ჩემს უკან ჯდები.... რომ მცოდნოდა ეს ასეთი ძნელი იქნებოდა არ გაგიშვებდი,რომ მცოდნოდა ეს ასე გამიჭირდებოდა არ გავიქცეიდი.გავჩერდებოდი,მოგისმენდი,მეყვარებოდი ისევ.. ახლა არ