ჩვენ (თავი პირველი)
მონატრება.. არ ვიცოდი ასე ძალიან თუ გამიჭირდებოდა მის გარეშე დარჩენა,თორემ არ გავუშვებდი,არც ერთი წამით,ერთი ნაბიჯითაც შორს კი ვერ ვიქნებოდი მისგან.. არ ვიცი ნუთუ ასეთია მონატრება,მთელი სხეულით რომ გინდა იმ ადამიანს ეხებოდე და გინდოდეს მთელიჩვენ არასოდეს ვიქნებით მარტო-2
დილამშვიდობისა გოგონებო - შეძლებისდაგვარად მხიარულად მიესალმა გოგოებს -ოჰ ქალბატონო როგორი ლამაზი ხარ-ნატალია -აბა გოგო არ თქვა ვანათებ -სიცილიც უპასუხა და სამზარეულოსკენ გაემარათა -აუ ნეტა დღესაც ბევრი ხალხი უნდა იყოს გამძვრა გუშინ სული-ანაჩვენ არასოდეს ვიქნებით მარტო-1
ბევრი რამ შეიძლება თქვა ცხოვრებაზე ყველასთვის სხვა-დასხვანაირია,მაგრამ ყველას ცხოვრებაშია რთული და ლამაზი დღეებიჩვენ მხოლოდ ათჯერ შევხვდით (სრულად)
ხშირად მიფიქრია, თუ რას გულისხმობდა მალევიჩი, როცა ამ კვადრატს ხატავდა. მაგრამ მხოლოდ ამ ამბის წერისას მივხვდი, მთავარი ის კი არ არის, მალევიჩი რას გულისხმობდა, მთავარი ისაა, თუ რა გინდა დაინახო შენ, ამ უცნაურ შავ სიცარიელეში! და შემდეგ რისიწლები გავა..და ჩვენ ერთმანეთს სადმე შევხვდებით...
ამოვიკითხავ უთქმელ სიტყვებს დიდხანს რომ დუმდი და შევეცდები ღრმად ჩავიბეჭდო ის თვალები,რომლითაც მიმზერ ახლა და გავიხსენებ ძველ თვალებსაც ადრე რომ ვუხაროდი.. გავა წლები და ჩვენ შევხვდებით ისე თითქოს ეს პირველად ხდება. ორი ნაცნობი უცნობივით დავიწყებთჩვენ - ოცნებათა ვარსკვლავები
კედელში გამოჭრილ უზარმაზარ სივრცეში უხილავ ძაფებზე ისე ეკიდა ძველი კედები, როგორც ცის კაბადონზე ჩამოსავარდნად და ოცნებების ასასრულებლად მზად მყოფი ვარსკვლავები. გაჭრილ სივრცეს ირგვლივ მბჟუტავი განათება ჰქონდა და მინის სქელი ფენა ეღობებოდა მნახველსჩვენ
ასე მგონია, წლები გავა ძალიან ბევრი... და არაფერი არ დარჩება ამაზე მეტი, რომ შენს თვალებში მსურდეს ისევ დანახვა ჩემი! არც არაფერი იარსებებს ამაზე წმინდა...ჩვენ
ჩემზე ვწერ, გიამბობ საიდან მოვედი. გიამბობ, ვინა ვარ, რა მსურს და მისმინე.ჩვენ ორივემ ვიცოდით
და წინა სავარძელზე დამსვა.კარები იმდენად სწრაფა დაკეტა რომ ვეღარ მოვასწარი გადასვლა.პანიკაში ჩავვარდი სუნთქვა მიჭირდა. ყველაფერზე ფიქრი დავიწყე.როგორ ცუდად იქნებიდა მაკა ჩემი დაკარგვის შემდეგ რომ ჩემს ოცნებას ვერ გავყვებიდი და მეტი.მოვსუსტდი. სანიცჩვენ მაინც გავბედეთ
მითხრა და სახიდან ღიმილი წაეშალა. არ ვიცი იმ მომენტში რა დამემართა ალბათ იმ ფაქტმა გამაღიზიანა რომ ნიკუშასთვის ცუდად ვიქცეოდი და ტირილი წამსკდა.ნიკუშას გაეცინა. და ჩამიხუტა. -ნეაკო მეღადავები? რა გატირებ გოგო. მე ხმასაც ვერ ვიღებდი იმდენად მწარედტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.