სხვისი ცოლი (9 თავი)

ნათია ფეხზე წამოვარდა და დამფრთხალი თვალები შეხედა სახეალეწილ ლაშას, რომელიც ჯერ ისევ ემოციების ქვეშ იყო და თავის მოთოკვას ვერ ახერხებდა

სხვისი ცოლი (8 თავი)

ლაშა სიჩარეს უმატებდა და უმატებდა თითქოს ასე ცდილობდა, რომ მოწოლილი ბრაზი და ბოღმა ჩაეხშო აჯანყებულ სულში რომელიც შურისძიებას ითხოვდა

სხვისი ცოლი (7 თავი)

ნათიამ მთელი ღამე ტირილში გაათენა, ჯერ კიდევ ეჭვი ეპარებოდა თავისი გადაწყვეტილების სისწორეში ასევე ,საკუთარ თავში და შესაძლებლობებში

სხვისი ცოლი (6 თავი)

ნათია მთელი გზა ტიროდა, ვერც გაიგო ეოგორ ჩამოვიდნენ ის და ნიცა თბილისში. ჯერ კიდევ არ ქონდა გადაწყვეტილი როგორ მოქცეულიყი, რა ჯობდა მისთვის და ნიცასთვის, გამბედაობა არ ყოფნიდა პასუხისმგებლობა აეღო არამარტო საკუთარ, არამედ ნიცას მომავალზეც, რადგან

სხვისი ცოლი (5 თავი)

ნათია იქამდე ტიროდა სანამ ნიცა არ შევიდა ოთახში და თმაზე ხელი არ გადაუსვა თავგზააბნეულ გოგონას, რომელიც უმალ წამოჯდა საწოლზე და ცრემლები შემშრალება დაიწყო -ნუ ტირიხარ რა დედიკო-ნიცამ მაშინვე მოიწყინა

სხვისი ცოლი (4 თავი)

თამუნა ძალიან ნერვიულობდა ლაშაზე, ის არასდროს მოქცეულა ასე, ყოველთვის ურეკავდა და აგებინებდა სად იყო

სხვისი ცოლი (2 თავი)

ნათიამ დიდხანს ვერ შეძლო დამშვიდება, რაც უფრო მეტს ეფერებოდა ნიცა მით მეტად უჩუყდებოდა გული

სხვისი ცოლი (1თავი)

-კარგი-ნაწყენი ხმით უთხრ დედას და უკან გაყვა.ნელი ნაბიჯით მიიწევდნენ დედაშვილი სახლისკენ, არცერთ არ უნდოდა რომ მალე მისულიყვნენ სახლში, იმ სახლში სადაც მუდამ ტკივილს აყენებდნენ ორივეს, ნათიას ტელეფონმა ისევ დარეკა, მან სწრაფად უპასუხა ქმარს -რას

ცოლი მჭირდება! (მეოთხე თავი)

-ბოლოს რა გახსოვს?ცრემლები შეიმშრალა ელენემ.-მახსოვს რომ ამ ოთახში ვიყავით,ვკამათობდით და მერე ბიჭები მოვიდნენ.ყველამ ერთად ბევრი დავლიეთ,მეტი არაფერი.-მე,მე უნდა წავიდე,სლუკუნით აღმოთქვა

ცოლი მჭირდება! (მესამე თავი)

თითქმის ერთი თვე გავიდა მას შემდეგ რაც ელენე დედას დაემშვიდობა,გასაკვირია მაგრამ ამ ყველაფერს თავის ასაკთან შედარებით კარგად უმკლავდებოდა,რა თქმა უნდა ბოლო სიტყვები სარკაზმით.