ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 11) +18

დილით თვალები გავახილე და მივხვდი რომ აქ უკვე ვარ ნამყოფი, გადავწიე ხელი მეორე მხარეს მაგრამ ცარიელია, ავდექი ლოგინიდან და იქვე მიგდებული საცვლები ჩავიცვი, თმა ავიწიე და იოანეს საძებნელად გამოვედი -იოანეე -აქ ვარ, რა გაყვირებს სულ ასე წივილკივილით

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 10) +18

დილით მზის სხივმა გამაღვიძა, მესიამოვნა თითქოს სული გამითბა. უხმოდ ავდექი და პირდაპირ აივნისკენ დავიძარი, განსაკუთრებულად ლამაზი დღეა, ოქროსფერი ფოთლებით გადავსებული ქუჩები, წუხანდელი წვიმისგან ისევ შემორჩენილი აქვს არემარეს წვეთები რომლებიც მზის

ცხოვრება არ ჰგავს ჯვრისწერის პირველ დღეს

ცხოვრება არ ჰგავს ჯვრისწერის პირველ დღეს, მასში ბევრია სარკაზმი, ნაღველი, წუთები წამებს ფეხდაფეხ დასდევს, როგორც სიხარულს მწარე დარდები.

ახალი წელი ანუ ახალი ცხოვრება

ახალი წელი არის ყველაფერი ახლის დასაწყისი ახალი ფურცელი წარმატების და ახალი და უკეთესი ცხოვრების საწყისი წარმატება მისით არ მოდის წარმატებისა და ბედნიერებისათვის უნდა იბრძოლო იბრძოლო და მიაღწევ კიდეც...

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 9) +18

დილით ადრიანად გამეღვიძა, ნერვიულად წამოვხტი ლოგინიდან და სააბაზანოსკენ გავემართე, მოვწესრიგდი და ჩემს სავარძელში მოვკალათდი, ცოტა მციოდა მაგრამ ახლა აქ ყოფნა მჭირდებოდა ამოვიღე კოლოფიდან სიგარეტი უნდა მომეკიდებინა და ცივად დავაბრუნე კოლოფში,

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 8) +18

შემოვბრუნდი და ვიღაც ზე სიმპათიური ბიჭი, იაგუარ ლენდ როვერზე მიყუდებულია და მომღიმარი სახით მიყურებს. -რაიყო დამუნჯდი? -მე მე კარგად ვარ მადლობა, მაგრამ მგონი ჩვენ ერთმანეთს არ ვიცნობთ. -ეს შენ არ მიცნობ... ემილი, თუ ემი? რომელი გირჩევნია? -თქვენ

ჩვენ ცხოვრება სხვა გვაქვს

ეს ისტორია ცოტა უცნაურია,იმით რომ ეს არის ორ გოგოს ამბავზე..ერთი რომელიც ოჯახი ჰყავს და შვილები,მეორე კი მწერალი და მარტოობაში ცხოვრობს.ყველაზე მნიშვნელოვანი ის არის რომ ორივე მარტოსულები არიან..იმედია მოგეწონებათ,ეს ჩემი ახალი ნაწარმოებია..

ცხოვრება იმდენად ირონიულია...(თავი 7) +18

-რას გულისხმობ? - ემი ვხვდები რომ რაღაცას მალავ და არ მინდა ერთმანეთს ვატყუებდეთ. -შენ რა ჩემს ქალიშვილობას გულისხმობ? -თუნდაც, იმ დღეს რო მოგატყუე ერთად ვიყავითთქო ისეთი რეაქცია გქონდა, მართლა მეგონა რომ ქალიშვილი იყავი . -აჰა გასაგებია... ჯობია

რეალური ცხოვრება(12)

შენთან მოდიოდა რადგან ჩამოხვედი ეგონა რომ შეურიგდებოდი. ხმა ვეღარ ამოვიღე."ნუთუ ჩემს გამო შეემთხვა ეს ყველაფერი, აღარ შემიძლია კიდევ რამდენი რამ უნდა გადავიტანო". ექიმი გამოვიდა პალატიდან და გვითხრა რომ ვერ ვნახავდით დასვენება სჭირდებოდა აჩის.

მე ესე ვიცი ცხოვრება

ყველაფერს ვახდენ, ჩემივე თავით არ მსურს ზურგს ფრთები ვატარო, მინდა სამყაროს შევხედო თვალით როგორც მე მხედავს სამყარო.