შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი IV)

უფრო და უფრო მაინტერესებდა ამ ადამიანის წარსული და რადაც არ უნდა დამჯდომოდა უნდა გამეგო, რაღაც აკვიატება იყო, პრინციპის საკითხი. პირდაპირ არ მინდოდა დამეწყო ქალბატონთან მასზე საუბარი აშკარა იყო მან ბევრი რამ იცოდა და როგორმე უნდა ამელაპარაკებინა.

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი III)

ერთი ჩვეულებრივი იდიოტი ხარ, რომელსაც ნორმალურად საუბარიც კი არ შეუძლია, კაცთმოძულე, ამპარტავანი, ძლიერის ნიღაბს ამოფარებული, სინამდვილეში კი სული გეხრწნება, შენივე დამპალი ხორცის სუნი შენვე გახრჩობს, და მაინც არ ცდილობ რეალურ მიზეზს თვალი გაუსწორო

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი II)

ასეთები ხართ ადამიანები როგროც კი სიკვდილთან პირდაპირ მოგიხდებათ შეხვედრა ერთიანად კანკალებთ და პატარავდებით, არადა სიკვდილი ისეთი საბრალო და უსუსურია ისეთი მარტოსული, რა მისი ბრალია თუ ცხოვრების თამაშში მას ასეთ როლი ერგო, საცოდავია რდგან თავად არ

ავთო, ნინა და სხვა ბავშვები რომლებმაც ცხოვრება ვერ მოასწრეს

\ეს ეხება ყველა იმ ადამიანს რომელმაც უცნობის სიკვდილი იმაზე პირადულად მიიღო ვიდრე ეს საჭირო იყოიცით რა არ მესმის? ადამიანი რომ კვდება ფაქტია, თუ სიკვდილმა ადრე მოუსწრო ძალიან სამწუხაროა და მთელი გულიც ვუსამძიმრებ მის ოჯახს და ვილოცებ მისი სულისთვის,

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი I)

ხშირად მიფიქრია სუიციდზე, მას ვუყურებ როგორც ხელოვნებას და არა როგორც ცოდვას, ჩემი აზრით, ეს თავად სიკვდილზე გამარჯვებაა, რადგან შენივე სიცოცხლის დასასრულს შენვე წყვეტ, შენზეა დამოკიდებული, როგორ გააკეთებ ამას და რაც უფრო ლამაზად და განსხვავებულად

ცხოვრება რომელიც მოულოდნელია...

მე ვარ გოგონა რომელიც არ დაგაინტერესებთ, როდესაც ცხოვრებაში არის რთული მომენტები რომლის გადალახვა არცისე იოლია ფიქრობ ბევრ სისულეზე მგონია რომ მხოლოდ ერთადერთი უბედური ვარ მოდით თავიდან დავიწყყებ ... დავიბადე მე დავიბადე და დაიბადა ჩემი ცხოვრებაც,

ცხოვრება მინდა ლურჯ ცის კიდეზე

ცხოვრება მინდა ლურჯ ცის კიდეზე, რომ დავემალო დროის მარწუხებს და ახლა ვდგავარ გზაჯვარედინზე ლოცვით დაღლილი და არ მაწუხებს, ქაოსის ფერებს სიჩუმით ვხატავ,დუმილი ნიღბავს ტრფობის ჭრილობებს,რადგან ოცნებებს სულივით

რეალური ცხოვრება (11)

-ვიცი რასაც ფიქრობ, ვიცი არგინდა ჩემი ხმის გაგონება. ამდენსაც თუ ხვდება კარგია. არა მაინც არ მესმის, თენგოზე ბრაზდებოდა და თვითონ იგივე გააკეთა. -მარ მართლა მიყვარხარ გეფიცები ჩემი ყველაფერი ხარ. არვიცი გუშინ რა მომივიდა. უბრალოდ ბევრი დავლიე და არ

ტკივილი შენში

ადამიანები უცნაური მოდგმა ვართ რადგან გაგვაჩნია ემოციები მათგან ყველაზე მძაფრი კი ტკივილია ...

მთელი ცხოვრება თვალწინ

ეს ისტორია დაიწყო იტალიის ულამაზეს კუნძულზე სიცილიაში ქალაქ პალერმოში,სადაც მე და ჩემი ოჯახი ვცხოვრობდით.მე ვარ 17 წლის გოგონა - ფრანჩესკა.დიდი ოჯახი არ მყავს მაგრამ ძალიან მიყვარს ისინი: მამა-პაოლო, დედა-კლაუდია და მყავს პატარა 12 წლის