მე შენ და ცხოვრება თავი 15

წერილის კითხვა დავამთავრე და დამეფიცება, რომ იქ იჯდა თავის საყვარელ სავარძელში და ბედნიერი მიღიმოდა...

როგორ შევქმნათ ფერფლისგან საკუთარი ცხოვრება?

წავედი შორს და ვისწავლე,მივხვდი თუ როგორი და რანაირი იყო ჩემი ცხოვრების სტილი.გამოვასწორე წარსულში დაშვებული შეცდომები,შევიცვალე შინაგანად შემდეგ კი გარეგნულ ცვლილებებზე ვიზრუნე რადგან საკუთარი თავი არ მომწონდა.არ მივიღე ისეთი როგორიც ვარ,დიახ ჩემი

რა იქნებოდა ცხოვრება შეგრძნებათა გარეშე ?

მივდივართ და ზურგზე აკიდებული ხურჯინში ვაგროვებთ თითოეულ განცდას, ემოციას, ფიქრს... ვაგროვებთ, ვაგროვებთ და ასე გრძელდება უკანასკნელ ნაბიჯამდე...

მე შენ და ცხოვრება (თავი 14)

გაგანადგურებ,არ მოვისვენებ მანამ, სანამ განადგურებულს არ გნახავ.ამოგიღებ ამ წყეული გულიდან და ზუსტად მაშინ გეშინოდეს ჩემი.-აი ახლა ამ წამს ისე შემიძლია გამოგასალმო სიცოცხლეს თვალი არ დავახამხამო, მაგრამ ჯერ კიდევ ამ გულში ხარ და უფრო მეტკინება. განა

ცხოვრება რომელსაც ჰქვია უსამართლობა

რამდენი უსამართლობა ხდება დღევანდელ რეალობაში, განვითარებული საუკუნე კი არა ადამიანების იმედგაცრუების საუკუნის სახელი უნდა ეწოდოს დღევანდელობას.ყოველი დღე სიცოცხლესთან ბრძოლა და სიკვდილთან მიახლოებაა, დაკარგვისა და გაქრობის შიში, მიტოვებისა და შორს

ცხოვრება რომელიც კლავს

ოთახში სიჩუმემ დაისადგურა,შემაშინებლად ამაზრზენი იყო გარემო.კაცის სახეზე ათამაშებულმა ირონიულმა სიცილმა ბიძგი მოსცა მოხუცებულს, რომ მაგიდაზე დადებული დანით ზიანი მიეყენებინა საკუთარი თავისთვის. -მიშველეთო -ყვიროდა ქალი.შვილი შეშლილივით

მე შენ და ცხოვრება (თავი 13) +18

მივხვდი როგორ გაიღვიძა ჩემში მიძინებულმა მხეცმა,ამ მხეცის გაღვიძებით კი როგორ დამთავრდა, მშვიდი და ბედნიერი ის ერთი კვირა რაც მეგონა,რომ მთელი ცხოვრება მექნებოდა ჩემს საყვარელ ქალთან ერთად.

ცხოვრება მოულოდნელობებით (დასასრული)

გეგა გიჟივით მიაქროლებდა მანქანას, ისე მიადგა კატოს ბინას ვერც კი გაიაზრა, ნერვებმოშლილმა მანქანის კარი ჩაკეტა და სადარბაზოში შევარდა, ლიფტის მოსვლას არ დაელოდა, კიბეები სირბილით აიარა და გაბმული

მე შენ და ცხოვრება (თავი 12)

იმიტომ კი არა რომ მე შეგიყვარდი.-იმიტომ ხარ რომ ჩემს ნათქვამს ვერ ვხდები,ვერ ხვდები როდის მინდა შენი გაბრაზება,-ძალიან მომწონხარ გაბრაზებული და რა გავაკეთო?-მაგიჟებ.-ვერ ვიტან როცა ჩუმად ხარ მინდა სულ მესმოდეს შენი ხმა სულ მეხებოდე და მეფერებოდე.

ცხოვრება პროცესია

არ უნდა ველოდოთ ქუჩაში მილიონის პოვნას, არც თეთრ რაშზე ამხედრებულ პრინცს, როგორც ამას ბავშვობაში ზღაპრები გვასწავლიდნენ ; ლოდინს მოძრაობა უნდა ვარჩიოთ და უსიამოვნო ვითარებაშიც კი ჩვენთვის დადებითი აღმოვაჩინოთ...