ძიძა
ბავშვობიდან ყოველთვის იმას შთამაგონებდნენ, რომ ძალიან ლამაზი ვიყავი და რომ გავიზრდებოდი გოგოები უეჭველი მომიტაცებდნენ. ეს ისე, ხუმრობით, მაგრამ მართლაც ჩასაყლაპი ბავშვი ვიყავი: ქერა კულულები, ბუთხუზა ლოყები და მშვენიერი ცისფერი თვალები. სკოლაშიძიძა
ბავშვობიდან ყოველთვის იმას შთამაგონებდნენ, რომ ძალიან ლამაზი ვიყავი და რომ გავიზრდებოდი გოგოები უეჭველი მომიტაცებდნენ. ეს ისე, ხუმრობით, მაგრამ მართლაც ჩასაყლაპი ბავშვი ვიყავი: ქერა კულულები, ბუთხუზა ლოყები და მშვენიერი ცისფერი თვალები. სკოლაშიძიძა(სრულად)
ღამის სამ საათზე ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა, უცხოური ნომერი იყო, თვალებიც ვერ გავახილე ისე ვუპასუხე ტელეფონს მაგრამ მამაკაცის ხავერფოვანმა ხმამ მალევე გამომაფხიზლა, ინგლისურად მომესალმა,აშკარად დროში სხვაობა ვერ გაითვალისწინა, გამოვფხიზლდი და მეცძიძა თავი დასარული
სახლში რომ მივედით უკვე საღამო იყო. მე ისე გათიშულს მეძინა მანქანაში ნიკოლამ ძლივს მომიყვანა გონზე.როგორც კი კარი შევაღე გოგონები მაშინვე ჩემსკენ გამოიქცნენ, მეც მთელი ძალით ჩავიკარი გულში. ორივე ძალიან მომენატრა. ფრანკას ვახშამი უკვე მოემზადებინაძიძა თავი მეთხუთმეტე
საღამოს უკვე სახლში ვიყავ. ჩემები ვნახე, მოვესიყვარულე. წყალი გადავივლე და გვიან გოგოებთან გავედი.ისე ვვიმხიარულეთ მთელი ლაუნჯი თავზე დავიმხეთ, მაგრამ მთავარი წინ იყო. ნიკოლაზე არაფერი იცოდნენ. ყურადღება მოვითხოვე და მოყოლა დავიწყე.ყველაფერიძიძა თავი მეთოთხმეტე
ამ ამბიდან ორი კვირა გავიდა, მე ისევ ვზივარ და ველოდები, როდის გაახელს ჩემი ცხოვრების ერთადერთი სიყვარული თვალებს. ნელ-ნელა დადნა ჩემს თვალწინ, გაილია, თეთრი კანი კიდევ უფრო გაუმკრთალდა, ტუჩები გაულურჯდა, ლოყები ჩაუცვივდა. კიდევ რამოდენიმე დღე დაძიძა თავი მეცამეტე
ზამთრის დღეები მალე გადიოდა და ჩემი საყვარელი გაზაფხულიც დადგებოდა, მაგრამ ბუნება აშკარად არ ჩქარობდა გამოზაფხულებას. გარეთ საშინელი ამინდი იყო. წვიმა თოვში გადადიოდა, ქარი მთელი სისწრაფით დაქროდა შიშველ ხეებს შორის და თითქოს ჩვენს შესაშინებლადძიძა თავი მეთორმეტე
ახალი წელი მშვიდად გავატარეთ მე ნიკოლამ და მარკომ.ღვინოს ვწრუპავდით და ათას სისულელეზე ვიცინოდით.ბედნიერები ვიყავით. გვინობამდე ვიჯექით ბუხართან. ნიკოლა ჩემზე იყო მოწებებული. კარგია მასთან მაინც რომ არ გვჭირდებოდა დამალვა. მარკოს მეგობრებმაძიძა თავი მეთერთმეტე
მეც მივეხუტე და ხელი მხრებზე შემოვხვიე.ლოყაზე რამდენჯერმე ნაზად ვაკოცე.კაცს ჩემს საქციელზე გაეღიმა, არ ელოდა. თითებზე ვეთამაშებოდი. ისეთი ნატიფი ხელები ჰქონდა ბევრ ქალს შეშურდებოდა. ცოტა დავლიეთ, ბევრი ვიცინეთ. ნიკომ ბავშვობაზე მკითხა. მოვუყევიძიძა თავი მეათე
მაღვიძარას დაყენება დამავიწყდა.თვალები რომ გავახილე უკვე რვის ნახევარი იყო, ელდანაკრავივით წამოვვარდი საწოლიდან. ნიკო შეშინებული შეხტა საწოლში და გაოცებული მზერა მომაპყრო -გადაირიე გოგო? ხელისგულებით თვალები მოიფშვნიტა და ზანტად გაიზმორა. -ბავშვებიტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.